Karma-blog: ‘Ik sta te popelen om te vertrekken, maar wel met mixed feelings’
Werner Toonk is IT-projectmanager en zeiler. Na een barre tocht door de Zuidelijke Oceaan meerde hij zijn stalen tweemaster in 2018 aan in Nieuw Zeeland. Terug in Nederland publiceerde hij het boek Karma van Staal over zijn 200 dagen durende reis met verschillende opstappers. Dit jaar pakt hij de draad weer op en zeilt verder naar Kaap Hoorn. Via z’n blog op karmavanstaal.nl houdt hij ons op de hoogte.
Mon 16 Oct 2023 20.48 (CET)
Nog 12 dagen en dan vlieg ik naar NZ. Ik ben er aan toe en ik zie er tegenop. Mixed feelings. Ik sta te popelen om Karma klaar te maken voor vertrek en om weer te gaan zeilen. Tegelijkertijd gieren de zenuwen door m’n hele lijf. Ik zie niet zozeer op tegen de afstand, de duur van de oversteek, het afgesloten zijn van de buitenwereld, de kou of de golven. Waar ik wel tegenop zie is weer zo lang Liane en de kids moeten missen. Tegelijkertijd is het ook weer fijn dat die gevoelens er zijn. Het zou pas echt zorgwekkend zijn als het anders was.
Voor de kou hebben we trouwens een prachtige oplossing. Een stoere wollen trui van Roosenstein Wolke. 100% recyclebaar en biologisch afbreekbaar. Die gaat ons lekker warm houden, mits we daaronder natuurlijk ook nog eens de nodige laagjes merino wol hebben, en voor aan dek een goed zeilpak. Ik ben er bijna klaar voor.
Sun 22 Oct 2023 08:15 (CET)
Ga je echt in zo’n rechte lijn varen?
Voor de planning heb ik de route uitgetekend over de 42e breedtegraad. Dat is een stuk comfortabeler dan 49 of 46 graden zuid. In de praktijk blijft het afwachten wat we gaan doen. Een rechte lijn zal het in ieder geval niet worden. Daar is het weer te veranderlijk voor. Als we tegenwind krijgen, dan buigen we af en als de wind weer gunstig wordt, dan draaien wij weer mee. Op zo’n manier ontstaat een vertrouwd slingerpatroon.
De gestippelde lijn op de kaart is de geplande route. Van Nieuw-Zeeland naar Puerto Montt in een bijna rechte lijn. Gaan we dat echt zo varen? Natuurlijk niet. In theorie zou het kunnen, want er liggen geen eilanden of andere obstakels op de route. Maar in de praktijk zullen we continu zoeken naar goede wind en enigszins comfortabele omstandigheden.
We varen naar het oosten en we zullen telkens moeten kijken hoe ver we naar het noorden of het zuiden willen. Verder naar het noorden betekent hogere temperaturen. Verder naar het zuiden betekent kouder en extremer weer, met hardere wind en hogere golven. Maar we moeten naar het zuiden omdat daar de wind uit het westen waait en die hebben we nodig.
Het laat zich niet voorspellen hoe ver we precies naar het zuiden gaan. Dat doen we op basis van de weersverwachtingen. Daarover overleggen we met walnavigator Ruud. Voor de planning heb ik de route uitgetekend over de 42e breedtegraad. Dat is een stuk comfortabeler dan 49 of 46 graden zuid. In de praktijk blijft het afwachten wat we gaan doen.
Een rechte lijn zal het in ieder geval niet worden. Daar is het weer te veranderlijk voor. Als we tegenwind krijgen, dan buigen we af en als de wind weer gunstig wordt, dan draaien wij weer mee. Op zo’n manier ontstaat een vertrouwd slingerpatroon.
Uit dat patroon kun je trouwens ook weer afleiden wat het weer was. Bij de route over de Tasmanzee zie je bijvoorbeeld een scherpe driehoek in onze gevaren track. Daar kregen we ineens windkracht 6 recht van voren, die een dag later omsloeg naar windkracht 10 uit een andere hoek. Dat soort driehoeken zien we niet graag. De tijd zal het leren hoe we precies zullen varen.
In werkelijkheid is de stippellijn trouwens geen rechte lijn maar een hele kromme. Het gaat om een afstand van bijna 10.000 km. Ter hoogte van de evenaar heeft de aarde een omtrek van zo’n 40.000 km. We varen dus een kwart van de bol rond. Probeer maar eens met een watervaste stift om op een voetbal een rechte lijn te zetten van een kwart van de omtrek. Dat gaat niet.
De gestippelde lijn is ook niet de kortste route. De kortste route gaat veel verder naar het zuiden, meer richting de onderkant van de bal. Dat scheelt 750 km. Daar kiezen we waarschijnlijk niet voor, omdat de kans op extremer weer dan veel groter is. Maar als we dit zouden doen en dus in een zo’n recht mogelijke lijn zouden varen, dan zie je dat op de kaart niet als rechte lijn, maar als een parabool (een U-vorm). De wereld is nu eenmaal rond en dat laat niet zomaar vangen op een plat scherm.
Werner Toonk
