Domino en Maartje #1
Ik ben Maartje, 21 jaar oud, studeer biologie, en sinds mijn 15e heb ik een hele grote droom. De wereld rondzeilen op een eigen boot! Nu zie ik u denken, hoe komt ze daar nou bij? Dat dacht ik ook, aangezien ik zeilen vroeger helemaal niks vond. Maar toen ik in 2015 mee ging met het project genaamd ‘School at Sea’ was het zaadje geplant. Tijdens School At Sea voer ik met 33 andere leerlingen op een Tall Ship naar de Caraïben en terug, terwijl we ons schoolwerk aan boord bijhielden. Een geweldige ervaring die mijn hele leven heeft veranderd.
Mijn vader, een doorgewinterde zeiler, was dolgelukkig. Zijn dochter wil eindelijk zeilen! We besloten een boot te kopen. Ik kreeg de verantwoordelijkheid om een goed, zeewaardig schip binnen het budget uit te kiezen onder toeziend oog van mijn vader. Na maanden advertenties afstruinen en bootjes bekijken, viel mijn oog op Domino, een Phantom 38 uit 1982. Van het een kwam het ander: ze is nu al 2 jaar van ons en daar zijn we nog steeds enorm blij mee. De afspraak is: als ik de komende jaren laat zien dat ik het écht wil, en Domino goed voorbereid op een wereldreis, mag ik haar meenemen. Een hele flinke stap dichter bij mijn droom.
Maar dat voorbereiden is natuurlijk niet zomaar wat.
Mijn plan is om over een aantal jaar te vertrekken, en daarnaast mijn bachelor en master af te ronden. Mijn ultieme droom is om in de toekomst het zeilen te combineren met een andere passie van mij: biologie. Dit ga ik doen door te specialiseren in marine biologie; de biologie van de zee. Hoe zich dat precies gaat ontwikkelen dat weet ik nog niet. Daar heb ik gelukkig nog een aantal jaar de tijd voor. Maar ik vind belangrijk om er al wel goed over na te denken. De mogelijkheden lijken groot.
Hetzelfde geldt voor de ervaring die ik moet opdoen om Domino, en mijzelf goed voor te bereiden. In de afgelopen 2 jaar ben ik er achter gekomen dat een wereldzeiler niet alleen een zeiler is, maar ook een loodgieter, zeilmaker, elektricien, schoonmaker, schilder, navigator etcetera. Voor mij kan dit soms nog als een flinke berg ‘ervaring die ik niet heb’ voelen. Er is veel dat ik nog niet weet, maar ik probeer niet te streng te zijn voor mezelf. Die ervaring komt vanzelf en met alles wat kapot gaat aan boord (en dat is erg veel), leer ik Domino vanzelf goed kennen. Wat het zeilen betreft: ook een kwestie van doen. Gewoon heel veel doen! Met vallen en opstaan.
We zullen zien waar ik over een aantal jaar sta. Hopelijk lees ik deze blog dan terug met een trots gevoel en een hele berg ervaring op zak. Maar eigenlijk twijfel ik daar niet aan!
