Een wacht om nooit te vergeten
Jorieke heeft eind maart de studie Kleine Zeilvaart aan de Enkhuizer Zeevaartschool afgerond. In juni en juli heeft zij als matroos gevaren op de Wylde Swan. De Wylde Swan vaart deze zomer in IJsland met Russische gasten. Nu schrijft zij over een hele bijzondere wacht tijdens haar tijd aan boord.
Samen met kapitein Tsjerk staan matroos Asta en ik op dek. We kijken aandachtig omhoog naar het net gereefde topzeil en komen tot de conclusie dat het zeil er erg zielig bij hangt. Het topzeil is net nieuw en er wordt nog druk bedacht hoe er het beste een rif in het zeil gezet kan worden. We besluiten het topzeil opnieuw te reven en strijken het zeil. Asta en ik klimmen de mast in en na een kwartier sjorren en trekken zit het rif er strakker in. Snel klimmen we naar beneden en vol spanning wordt het zeil opnieuw gezet om het resultaat van ons werk te bekijken. Weer naar boven kijkend, zien we dat het rif er geen steek beter uitziet. Het topzeil wordt weer weggehaald. Na een kort overleg is er een nieuw plan en vol enthousiasme klimmen Asta en ik weer naar boven. We zetten de reeflijnen op een andere manier vast.
Terwijl Asta en ik naast elkaar over het zeil heen hangen, word ik opeens vol blijdschap aangetikt: “Jorieke look, a whale!” schreeuwt Asta uit. En ja hoor, op zo’n 100 meter van het schip af springt er een hele grote walvis het water uit. Hij komt met een enorme plons weer in zee terecht. De walvis krijgt geen genoeg van het springen en blijft maar de zee uit komen. Voor Asta en mij is het echt een euforisch moment. We nemen even de tijd om naar de walvis te kijken en lachen van oor tot oor, zo mooi is het om te zien.
Even later klimmen we weer naar beneden en zetten opnieuw het topzeil. Het zeil hangt er nog niet ideaal bij, maar we hebben bedacht dat er een aantal blokken in het reefsysteem gezet moet worden en dus laten we het hierbij. Druk pratend over de walvis lopen we weer richting het achterdek om verder te gaan met de wacht. Dit was een wacht om nooit te vergeten.
Jorieke
