Eerde Beulakker 1944 – 2013
Eerde Beulakker heeft zoveel in koude gebieden gezworven dat hij geen bloed maar koelvloeistof in zijn aderen moet hebben.
Over die reizen heeft hij wel zeer warmbloedig geschreven. Over kou die als een mes door je lichaam snijdt, over zijn geliefde schip Teake Hadewich, over zijn rots in de branding Hedwig van den Brink en over de liefde voor oude kusten.
Geïnspireerd door Joshua Slocumb wist deze Erik de Noorman al vroeg dat zijn liefde bij de koude kusten in het hoge noorden lag. De Hebriden en de Lofoten zijn het beste dat Europa te bieden heeft, zei hij eens.
Het ging hem niet om het zeilen, maar om de bestemming. En om de mensen. Van zijn hand geen verhalen over de tocht of het schip, de zeilstanden of technische lijstjes voor vertrekkers.
Beulakker kon vlijmscherp formuleren hoe het verblijf in ongerepte en verlaten streken de mens maakte. Hij beschreef met historisch gevoel over de plaatselijke verhalen, de lokale bevolking en de wetenschappers die de ruige kusten bevolkten.
Een triviaal weetje is dat Eerde Beulakker waarschijnlijk een van de eerste zeilers is die de kerst- en oudejaarsdag doorbracht op Terschelling. Tegenwoordig is dat een traditionele eindejaarsbestemming voor zeilend Nederland.
Eerde Beulakker zeilde op het zowel het Noordelijk als het Zuidelijk halfrond tot ver binnen de poolcirkels en schreef daar zes boeken over. Een jaar voor zijn overlijden promoveerde hij op de studie over de geschiedenis en de sociale verbanden in de watersport. Zijn proefschrift is uitgebracht onder de titel: Onderscheid moet er zijn.
