Petronella de Jong 1970
Begon op late leeftijd (25 jaar) met wedstrijdzeilen, maar wist het wel tot een vierde plek op de Olympische Spelen te brengen. Ging later varen op superjachten en was even Super Nanny tijdens de Volvo Ocean Race.
Geboren op de boerderij, boven in Friesland, was Petronella van oorspong geen zeil- maar een paardenmeisje. Zeilen kwam wel steeds op haar pad. Haar vader zeilde oa Yngling en uiteraard kreeg zij op haar 12de een zeilcursus. Daarna ebde het zeilen weg en bleef het bij paardrijden en roeien. Totdat, na haar studententijd, een vriendje klaagde over de afmeldingen van zijn bemanning. Niet belemmerd door teveel voorkennis besloot ze de Sneekweek mee te varen op een Yngling. Een boot ‘met wel heel veel lijntjes’, herinnert ze zich van de eerste kennismaking met de boot waarmee ze jaren later op de Olympische Spelen zou varen.
Maar eerst ging ze nog backpackend door Australië en verdiende ze haar geld met te paard veedrijven in de outback. Tussendoor kwam ze in Auckland nog Sir Peter Blake tegen, ‘maar dat zei mij niets, Americas Cup: nooit eerder van gehoord, ik wou toen vooral paardrijden’.
Het echte zeilen begon toen ze door Annelies Thies gevraagd werd om mee te zeilen in haar J22 team. Het team presteerde heel goed en dat leidde bij het NK in 2001 tot een eerste plek. De eerste kampioenstitel was binnen!
Dat moment kan gezien worden als start van de topsportcarriére van Petronella. Ze zegde haar baan op en ging met Annelies Thies en Annemieke Bes vol voor de Yngling die net de Olympische status had gekregen. Ze werden 4de op de Spelen in Athene en dat succes smaakte naar meer. De Spelen van 2008 in China lonkten. “Als ik in vier jaar van niets naar de 4de plek kan, waarom dan niet nog drie jaar investeren. Misschien zit er wel goud in!”, zo verklaart zij haar motivatie.
Dat traject pakte anders uit. In de voorbereiding naar 2008kreeg zij in 2007 een auto-ongeluk waardoor ze langdurig trainingen miste en een paar grote wedstrijden, plus de pre-olympics waar ze niet naartoe werd gestuurd, wat voor haar het signaal was om te stoppen . “In 2007 heb ik een streep onder mijn topsport carriére gezet en daar was ik even heel goed ziek van.”
De Spelen van 2008 heef tze geen bewuste herinnering aan, zelfs niet gekeken. Ze ging wel matchracen met Klaartje Zuiderbaan, ging steeds grotere boten varen: deed deliveries op Swans voor Messink , in Australie van Hobart naar Sydney op de 100Ft Wild Thing van Grant Wharington,Heineken Regattas op St Maarten, Lemster Aak op het ijsselmeer, werkte voor de North Sea Regatta, deed hospitalitysailing op de V70 van Delta Lloyd en werd de zeilende cowboy genoemd binnen EY, waar zij voor marketing en HR werkte . In die functie regelde zij alles voor klanten die naar de Spelen van 2012 in Londen gingen. Dat was wel mooi om mee te maken. “Ik had de spelen als sporter meegemaakt en nu dan vanuit NOC NSF en sponsor EY, samen met andere oud topsporters en coaches met klanten van EY op de tribunes. In 2013 verruilde zij kantoor weer voor boten en werkte oa als zeilcrew op de V70 Monsterproject in de Caribbean en ontdekte daar een wereld met nog grotere boten; de superjachtindustrie
En toen kwam de Volvo Ocean Race van 2017. “Nell ik heb een nanny nodig”, waren de eerste woorden van Carolijn (Brouwer). “Toen moest ik wel even schakelen. Ik kende haar zoon Kyle, had wel’s op hem gepast, maar dit zag ik niet aankomen. “Maarja, ik kon in Australië wonen en vloog naar iedere stopover met Kyle. Kyle en ik hebben de Round the World Race door de lucht gedaan. Onder de zeilers kreeg zij al snel de naam Super Nanny Nell. “Achteraf was dit de beste job ever en zeer blij dat ik voor Kyle mocht zorgen terwijl mama de VOR mocht winnen.
Nu woont en werkt zij op een 40m zeiljacht. Ze is alweer een tijdje een van de ‘Yachties in de superjachtindustrie’ en heeft ze een heel palet aan ervaringen opgebouwd. Met een V70 sturend, surfend van de golven op de Atlantische Oceaan of als stewardess op een 50 meter motorjacht. In een rechte lijn naar Gibraltar en daar de tank weer volgooien voor een bedrag met veel nullen. ”Nooit gedacht dat ik die oceaan zo vaak zou oversteken.”
Ondanks dit alles blijft Friesland trekken. Want “er gaat natuurlijk niets boven gewoon schaatsen met de familie op natuurijs in Friesland. Vorig jaar nog. Als er geschaatst kan worden, wil je nergens anders in de wereld zijn.”
Wekelijks verschijnt er een mini-biografie op Zeilhelden over een Nederlandse of Vlaamse zeiler m/v die iets bijzonders heeft gepresteerd. Als je denkt dat je naam hebt die in deze galerij niet mag ontbreken stuur dan een mailtje naar redactie@zeilhelden.nl
