Angela Sails #12 – Caraïbisch seizoen
Na 15 dagen zeilen komen we aan op Antigua. Ik vond het een gave trip. Het is cool dat deze V70 geen enkele extra luxe had ingebouwd en nog precies zo was als tijdens de Volvo Ocean Race. Dit betekent ook dat er maar 1 gas pit aan boord was en water het enige was wat we konden koken.
Vriesdroogvoer was dus onze hoofdmaaltijd. Het viel mij 100% mee, maar eigenlijk wist ik dat ook wel. Ik heb altijd gedroomd van de Volvo Oceaan Race..
Op Antigua kan ik direct als CI (Cruising Instructor) aan de slag in februari ben ik dan ook ‘onder de pannen’. Begin maart is de Heineken Regatta en net als het jaar ervoor word ik weer door de bareboot van de Heineken dames gevraagd als hun schipper. Voor mij betekent dat een week in luxe.
Dit jaar was het zelfs bijzonder gezellig omdat het team van het Skûtsje uit Grou ook aanwezig is met 4 boten! Helaas zijn we niet ingedeeld in dezelfde divisie maar op de wal leek het wel Sneekweek.
Na de Caribische Sneekweek zit ik de volgende ochtend om 07.00 in het vliegtuig terug naar Antigua. Om 09.00u begint een nieuwe Dayskipper cursus. Pfffff.. dat was wel even pittig hoor. Met zo’n cursus zit je 5 dagen full-time met de cursisten aan boord. Het gaat er namelijk om dat je leert ‘leven’ aan boord.
Over het algemeen vind ik het leuk om te doen, maar na 3 weken achter elkaar ben ik meestal wel een beetje mensen ‘moe’ 😊
Ondertussen krijgen we op Antigua steeds meer berichten uit Europa over een virus dat Corona heet. Terwijl NL in de eerste lockdown gaat staan wij nog gezellig in de kroeg en stuur ik een appje naar mijn ouders: geef mij maar Heineken!
Tot het eerste geval in Antigua. Opeens gaat het allemaal heel snel. Een vriendinnetje heeft contact met een schipper op Grenada en hij zoekt 2 bemanningsleden voor een delivery naar Europa. De bestemming is op dat moment niet bekend. 2 dagen later zitten Alex(andra) en ik in het vliegtuig. Dit blijkt uiteindelijk de laatste vlucht vanaf Antigua te zijn. We gaan aan boord van een 26m zeiljacht en ik ontmoet de schipper Ties (*fictieve naam) voor de eerste keer.
Dit jacht is het tegenovergestelde van een Volvo 70. Wat een luxe. Normaal gesproken ‘runt’ Ties deze met zijn vriendin maar vanwege Corona is zij terug naar haar familie in Engeland. Ik ben allang blij want ik kan tijdens deze oversteek mijn ‘sights’ doen met de sextant voor mijn Yachtmaster Ocean.
Alex en ik moeten eerst 5 dagen in quarantaine aan boord en terwijl we dat uitzitten gaat Grenada in lockdown. We zitten vast aan boord. Gelukkig is er genoeg geblikt eten aan boord (voor wel 6 maanden als ik er zo naar kijk) maar we hebben wel een gebrek aan vers fruit en groenten.
We krijgen een tijdslot om boodschappen te doen maar we durven onze winkelwagentjes in de supermarkt niet vol te gooien. De lokale bevolking kijkt namelijk niet erg blij naar ons. Toch lukt het ons om uiteindelijk alles van ons lijstje te kopen, de boot klaar te maken en ook nog gezellig te bbq-en met de bemanning van een soortgelijke boot naast ons (wat officieel natuurlijk niet mocht maar de haven knijpt een oogje toe).
Corona slaat nu ook in het Caribisch gebied hard om zich heen. Boten mogen de havens niet meer in, worden losgegooid van hun anker, er zijn overvallen op supermarkten en ‘toeristen’ worden met de nek aangekeken.
15 dagen nadat Alex en ik aan boord zijn gestapt gooien we de trossen los. Hierdoor komen we in ‘niemandsland’. We mogen niet meer terug naar de haven en als er ergens iets gebeurt mogen we nergens onze toevlucht zoeken. We weten wel dat we op de Azoren aan de quarantaine steiger mogen om bestellingen door te geven en water en diesel te bunkeren.
Het voelt erg abstract allemaal.
Angela Brandsma
