Angela Sails #10 – Karma
Ik ben inmiddels een paar weken aan het werk voor Clipper Training. Het is zwaar en niet omdat niks, maar dan ook niks op die boten gemakkelijk gaat, maar het is zwaar omdat het zo koud is. Oktober, November en December in de Solent. Dag in dag uit op een boot zonder verwarming. En toch heb ik het naar mijn zin.
In principe zegt Clipper dat je 1 week training mag geven en dan ben je in ieder geval 1 week vrij. Maar omdat ik vanuit NL vlieg mag ik 2 weken werken en dan een week vrij. Af en toe gebeurt het zelfs dat ik 3 weken achter elkaar werk, maar dat is wel erg pittig hoor. Ook ik heb na een tijdje echt genoeg van mensen. Helemaal als ze zijn zoals Ted.
Ted (55) is een schot maar woont al 30 jaar in Zimbabwe. Hij stapt aan boord tijdens zijn Level 2 en terwijl ik een hand uitsteek loopt hij mij vierkant voorbij. De manier waarop hij met de lieren werkt is volstrekt niet volgens de Clipper regels en ik probeer hem de kneepjes bij te brengen. Terwijl ik het laat zien zit hij niet actief te kijken maar ligt hij languit in het gangboord en draait met zijn ogen als een verwende puber.
Bij Clipper draait alles om veiligheid dus in plaats van dat ik zeg dat hij actiever moet zitten ‘omdat dat nou eenmaal zo hoort’ zeg ik: “Op deze manier ben je niet veilig aan boord, als er een grote golf komt spoel je zo weg”. Als blikken konden doden, dan was ik er nu niet meer geweest.
Aan het einde van de week komt iemand van kantoor naar mij toe. Ted heeft een klacht ingediend omdat ik hem continu achter de broek aan zat. Hij kon het niet waarderen dat hij instructies kreeg van een vrouw. Clipper neemt iedere klacht serieus en zo ook deze. Gelukkig waren er andere mensen die over Ted hadden geklaagd over zijn vrouw-onvriendelijke gedrag en juist hadden aangegeven hoe geweldig het was met de schipper en mij aan boord.
Een paar weken laten sta ik op de lijst voor een Level 4 training met een andere schipper. Ik zie al snel dat Ted bij ons is ingedeeld. Oh jee… Als hij naar de boot loopt zie ik dat hij hetzelfde denkt “Oh oh..” Ik stap direct op hem af, geef hem een hand en zeg “Laten we er een mooie week van maken”. Tegen de schipper zeg ik dat hij maar een oog op Ted moet houden en dat ik mij wel met andere mensen bezighoud. Level 4 is de laatste trainingsweek en de bedoeling is dan dat we 5 dagen op het water blijven. Dit om te ervaren hoe het is om ook ’s nachts door te zeilen.
Het is echter hondenweer en er wordt 50 knopen wind verwacht. We gaan de haven in bij Hamble en we praten over veiligheid met de deelnemers. Ted gedraagt zich als een kind van 10 en mensen ergeren zich groen en geel.
Een van de dingen is om de liferafts te laten zien en deze tillen we dan ook uit de bak in het gangboord. 3 mensen (waaronder 1 vrouw) doen het zware werk waarop Ted de dame aan de kant duwt en zegt: dit is mannenwerk. Terwijl hij zijn handen onder het liferaft schuift glijdt deze weg en zit zijn vinger ertussen. De punt van zijn middelvinger (tot het bovenste kootje) zie ik zo naar beneden stuiteren. Au.
Wat hij natuurlijk niet had verwacht is dat hij vervolgens de rest van de dag met mij opgescheept zit in het ziekenhuis.
Angela Brandsma
