‘We stevenen op de evenaar af’!
Alweer een nieuwe update vanaf bark Europa, die inmiddels met alleen haar bemanning en zonder gasten koers heeft gezet richting de evenaar. Ze zijn deze inmiddels gepasseerd op 5 mei om 21:26 GMT op weg naar haar thuishaven in Scheveningen. Dit alles vanwege het coronavirus dat hen dwóng non-stop terug te keren naar haar thuisland. En wij ‘varen mee’, met hulp van en dank aan Hester Ozinga van Hestag Media en spraken de crew nèt voordat ze de evennachtslijn overstaken.
Zullen we hier élke update maar mee beginnen voortaan: Hoe gáát het met jullie en zijn er ‘must-knows’ voor ons? Oftewel zijn er dingen die jullie hebben meegemaakt die wij ‘moéten’ weten, tussen het vorige contact en nu?
Eric (kapitein): Het gaat goed. De snelheid zit er weer in en het lijkt er vooralsnog op dat de nog op ons pad liggende doldrums ons niet al te ernstig gaan afremmen. Je weet het echter nooit. Het blijven weersverwachtingen waar we ons beeld van de situatie op baseren. Ondertussen zijn er aan boord wel een paar belangwekkende zaken gepasseerd. Ten eerste is ons kombuisteam afgelopen zondag op vakantie naar Mexico geweest. Daar wilden ze altijd al een keer naartoe en zo geschiedde. De bemanning had allerlei attributen in elkaar geflanst om de reis en het verblijf in scene te brengen. Hilarisch! Gjalt en Emma hebben een gouden tijd in “Mexico” gehad, maar het viel toch tegen toen ze vandaag weer aan het werk moesten. Tja, de bemanning had op zondag ook het bereiden van drie maaltijden overgenomen en ook dat was een succes. Als klap op de vuurpijl kregen we tijdens onze dagelijkse crewmeeting te horen dat Mille door onze machinist Greg in het kluivernet ten huwelijk was gevraagd en dat ze daarop positief had geantwoord. Je ziet, we vervelen ons niet.
Maandagavond hadden we natuurlijk twee minuten stilte vanwege de Dodenherdenking, die we vanwege het internationale gezelschap en de huidige crisis maar wat ruimer hebben gedefinieerd. Er was voldoende stof om te overdenken in die twee minuten, dus er gingen al stemmen op om dat dagelijks te doen.
Sanne (scheepsarts): Het gaat nog steeds goed. De afgelopen week staat in het teken van zout. De zoute zee uiteraard. Die klotst namelijk weer met enige regelmaat over het dek. Dit heeft te maken met de lekkere wind die er op het moment staat en de vaart die dit ons geeft. Samen met wat golven, die gelukkig erg mee vallen, maakt dat er toch wel zo nu en dan een golf het dek op komt. Heel fijn om deze snelheid te hebben. We stevenen op de evenaar af! Om verder te gaan met zout: zweet. Het is warm, heel warm, maar vooral ook erg plakkerig. Het is continu zweten geblazen. Terwijl ik dit typ biggelt er hier en daar een zweet druppel over mijn lijf. Het meeste zweten geblazen is het in het kombuis. Gjalt en Emma, onze kombuis helden, hebben het er maar mee te stellen. Super knap hoe ze het iedere dag weer voor elkaar krijgen om ons van 3 maaltijden te voorzien. Gelukkig konden we ze zondag een dag op vakantie sturen! Naar Mexico! Na de hele nacht te hebben geknutseld en de aankleding te hebben verzorgd, konden ze, met hun paspoort en de tickets aan boord stappen van Europa Airlines. De vlucht alleen al was reden tot veel hilariteit. Piloot Cri en co-piloot Mille, hebben hen, na het bekijken van het landschap (geschilderd op de achterkant van oude zeekaarten), veilig afgeleverd op plaats van bestemming. Het sloepdek. Daar hingen twee hangmatten, stonden 2 relax stoelen en een zwembad, in de vorm van een grijze Zodiac, genaamd Grey, gevuld met zeewater. Hilarisch natuurlijk toen er net even een iets hoger golf kwam, die wat meer helling gaf en zo meer dan de helf van de inhoud van het zwembad in de hangmat bij een slapende Gjalt plonsde. Hahahaha! Dit mocht de pret niet drukken en nadat iedereen was uitgelachen en Gjalt weer was opgedroogd, konden zij weer verder genieten. Al met al een zeldzaam chille dag voor hen, die ze dubbel en dwars verdiend hadden!
Als laatste in de categorie zout: zeker niet het minste, het zout van onze vreugde-tranen toen we het zondag het bericht kregen dat Greg (Canada), onze engineer, zijn vriendin Mille (Denemarken), deckhand, ten huwelijk heeft gevraagd! Dit heeft zij met een volmondig JA beantwoord. U kunt begrijpen dat dit sowieso prachtig mooi nieuws is en misschien nu nog wel meer, omdat wij even mogen mee genieten in de vreugde! Liefde al om!
Gjalt (scheepskok): Alles gaat nog steeds prima hier aan boord. Een absolute must know is inderdaad de vrije zondag die Emma (mijn vriendin en assistent) en mij gegund werd. De rest van de bemanning heeft het kombuis voor een dag overgenomen. Ze hebben dit met verve gedaan en heerlijk gekookt. Emma en ik hebben genoten van deze dag relaxen. Een beetje vreemd was het wel voor ons, daar we gewend zijn om elke dag aan boord ook daadwerkelijk aan het werk te zijn. Dit gaat in je systeem zitten en het was dus een beetje onwennig, maar we hebben er uiteindelijk erg van genoten. Emma heeft er zelfs een TripAdvisor review over geschreven die we een dezer dagen aan de rest van de bemanning gaan overhandigen.
‘De bemanning had allerlei attributen in elkaar geflanst om de reis en het verblijf in scene te brengen. Hilarisch!’.
We spraken Klaas Gaastra (kapitein aan wal) afgelopen week en hij gaf aan met jullie als bemanning mee te leven en jullie te steunen vanaf de wal. Waar moeten wij dan aan denken? En wat doet dat met jullie individueel maar ook als team?
Gjalt (scheepskok): Het is absoluut fijn om te weten dat er mensen zijn die met ons mee leven en ons ondersteunen. Ook voor vragen over bijvoorbeeld het bewaren van voedsel en andere tips en trucs aangaande het kombuis kan ik persoonlijk terecht bij Rensje en Marianne, de twee zeer ervaren koks van de Europa die mij in de afgelopen jaren hebben opgeleid, en mij alle kneepjes van dit toch wel speciale vak hebben bijgebracht.
Sanne (scheepsarts): Ik denk dat het antwoord van Eric al omvattend is.
Wat ik er persoonlijk van merk, is dat we af en toe via Eric te horen krijgen dat er mail was en dat ze aan ons denken. Soms wordt zo’n mail naar de hele crew verzonden en vaak komt die dan uitgeprint op de kombuisdeur te hangen. Toch fijn om soms even een hart onder de riem te krijgen van iemand die precies weet hoe het is. Verder sluit ik mij helemaal aan bij het antwoord van Eric.
Eric(kapitein): Klaas heeft natuurlijk vaker een lange reis met de Europa (en andere schepen) gemaakt, dus hij weet precies wat er bij komt kijken. Deze reis is dan misschien wel twee keer zo lang en zonder reisbemanning, maar verschilt in principe niet heel veel van de langste reizen die hij met de Europa heeft gemaakt. In praktische zin hebben we al een paar keer updates betreffende de oceaanstromingen op onze route van hem ontvangen en hij is altijd de vraagbaak betreffende zaken en regelingen die tijdens de vroege Europa jaren tot stand gekomen zijn. De kapiteins aan de wal zijn in principe altijd beschikbaar voor de bemanning aan boord, maar ook voor ons kantoor. Denk daarbij aan advies of het beantwoorden van vragen over nautische of technische aangelegenheden, maar ook over bemanning, regelgeving of reisplanning. Het schip wordt in praktische zin dan wel gevaren door de bemanning aan boord, maar in ruimere zin is ook de walorganisatie een zeer belangrijke factor. Het begint natuurlijk allemaal bij ons kantoor-team. Zij zorgen dat er boekingen komen en dat de reisplanning wordt ingevuld. Zonder dat zouden we waarschijnlijk helemaal niet varen of alleen maar een beetje doelloos in de rondte zeilen…. Hier aan boord moeten we er dan voor zorgen dat het schip – met tevreden gasten – zonder schade en ongelukken daadwerkelijk ergens komt en dat het voor een volgende reis inzetbaar is.
Het is vandaag 4 mei als ik deze vragen naar jullie type. Klaas verwachtte dat jullie rond 5 of 6 mei de evenaar zouden passeren. Hoe staat het ervoor en is het gelukt?
Eric (kapitein): Als ik dit schrijf (heel vroeg op 5 mei) is het nog niet gelukt, maar Klaas heeft wel gelijk. We gaan op dit moment als een speer: een vlakke zee, windkracht 5 en een bijna halfwindse koers. Nog een dag…
Sanne (scheepsarts): Het is momenteel nog heel vroeg in de ochtend op 5 mei. Ondanks dat we hard gaan, zijn we er nog niet. Maarrrr, wel bijna! De de volgende keer kunnen we hier meer over vertellen.
Voor wat het waard is; 4 mei is natuurlijk ook de dag van de herdenking. Dit kent niet iedereen van ons, maar na wat tekst en uitleg, vond iedereen het een goed idee om hier wel aandacht aan te besteden. Hoe mooi is het dat wij hier met 12 nationaliteiten van over de hele wereld bij elkaar zijn en dit kunnen gedenken. Zeker nu. Om 20.00 uur zijn we gezamelijk 2 minuten stil geweest om stil te staan bij de slachtoffers van de tweede wereldoorlog en alle oorlogen daarna, bij een ieder die zijn leven is verloren door geweld omtrent discriminatie of anders soort onrecht. Onze gedachten waren ook bij de familie en naasten van degegen die nu in de afgelopen tijd door het COVID-19 zijn geraakt.
Wat heeft een ieder van jullie voor beleving bij het passeren van de Evenaar?
Eric (kapitein): Ik zelf heb geen speciale beleving bij het passeren van de evenaar, net zomin als ik een specifieke beleving heb bij het passeren van iedere andere breedtecirkel of meridiaan. Met de poolcirkels misschien als uitzondering: middernachtzon blijft een aparte beleving. In dit specifieke geval lijkt het passeren van de Linie min of meer samen te vallen met het halverwege punt in de reis, zowel in afstand als in breedtegraden. Ik weet niet of dat nu iets is om te vieren of te vervloeken. Is hat glas halfvol, of half leeg?
Gjalt (scheepskok): Voor mij persoonlijk is het niet meer zo speciaal eerlijk gezegd. Ben de afgelopen jaren al zo vaak de evenaar overgezeild dat het me niet zo veel meer doet. Echter, voor diegene die dit voor de eerste keer gaan doen brengt het wel enige spanning met zich mee. Het blijft natuurlijk een verrassing en een grote vraag wat er nu precies gebeurt als Neptunus op bezoek kom. Ze kunnen niets anders doen dan afwachten en het daarna ondergaan….
Sanne (scheepsarts): Vorig jaar ben ik voor het eerst de evenaar gepasseerd en mocht ik Neptunus ontmoeten. Van tevoren worden je allerlei beelden voor gehouden, geheimzinnige verhalen verteld en worden er grappen over gemaakt. Dat maakt dat ik niet echt zeker wist wat mij te wachten stond. Het doet mij een beetje denken aan toen ik klein was en Sinterklaas-avond kwam er aan. Dat iet wat gespannen gevoel, leuk, maar ook spannend en je voelt dat er iets geheimzinnigs aan is. Meer kan ik er eigenlijk niet over vertellen, want tja, alleen degenen die Neptunus hebben ontmoet kunnen en mogen hier over mee praten. Als iemand dat graag wil, dan zou ik voorstellen om snel een reis met oceaan oversteek te boeken! 😉
In ons volgende verslag meer over dit avontuur aan boord van de bark Europa die de evenaar inmiddels is gepasseerd. Is Koning Neptunus daadwerkelijk aan boord geweest? Én over de sfeer en situatie aan boord. Tot dan!
Pas op elkaar, op Koning Neptunus en stáy safe!
