‘Alles loopt als een zónnetje aan boord!’
“De bark Europa is vanwege het Corona virus nu zo’n kleine 3 weken non-stop op weg terug naar haar thuishaven in Scheveningen waar zij in totaal zo’n 9750 mijl en zo’n 70 dagen over zal doen. Wij hebben contact met de bemanning aan boord en de unieke kans ze te volgen op hun trip.
Hoe is inmiddels de sfeer aan boord en gaat alles voorspoedig?
Eric (kapitein): De sfeer aan boord is uitstekend. De bemanning staat bijna te trappelen voor een sessie aan het roer en alle zeilhandelingen worden met veel plezier uitgevoerd. Doordat de wachtteams aan dek relatief klein zijn t.o.v. het varen met gasten, rent iedereen druk heen en weer om alle lijnen te bedienen als er wat moet gebeuren. Bij iedere wachtwisseling worden lopende werkzaamheden overgedragen, maar komt ook de gezelligheid om de hoek kijken en onafhankelijk van elkaar zitten beide wachten na hun wachtperiode meestal nog een half uurtje (soms langer) na te praten over van alles, of kijken ze een film. Dat laatste dan meestal in delen over meerdere wachtperiodes verspreid, om niet te veel in de slaapperiodes te hakken.
Iedere dag om 14:00 komt de hele bemanning bij elkaar bij het stuurwiel (zodat de roerganger mee kan doen) om van alles te bespreken. Scheepszaken als werkzaamheden, veiligheid, procedures, ideeën, maar ook het nieuws en de windverwachting.
Het zeilen gaat goed genoeg, maar we zitten nu al onder het vooraf ingeschatte gemiddelde van 5.1 knopen en dan hebben we eigenlijk één van de snellere delen van de reis al achter de rug. Voor de rest loopt alles als een zonnetje: goede sfeer, geen ongelukken, geen serieuze schade.
Gjalt (kok): De Sfeer is tot nu toe uitstekend te noemen. Iedereen zit in zijn of haar ritme. Of dit nu aan dek is of benedendeks in het kombuis. Wat dat betreft is deze reis niet zo anders dan alle andere lange reizen die de meeste van ons al eens of zelfs meerdere malen hebben gemaakt.
Natuurlijk maken we ons allemaal zorgen om het thuisfront, en een ieder doet dat op zijn of haar eigen manier. We zijn nu een week of drie onderweg, dus we zijn er nog lang niet, maar iedereen helpt en ondersteunt elkaar om dat te doen wat we eigenlijk altijd doen. Het schip van A naar B zeilen.
Wat is het meest en wat het minst bijzonder dat jullie tot nu toe hebben meegemaakt? Sanne (scheepsarts): Het minst bijzonder: ‘Toilet-Tuesday’ … Een in het leven geroepen dag om te zorgen dat we onze eigen toiletten niet vergeten schoon te maken. De gemeenschappelijke toiletten en leefruimtes worden iedere dag gepoetst door ons. Naast alle andere werkzaamheden, schiet het er dan nog wel eens bij in om je eigen hut en natte cel even op te frissen. Vandaar ‘Toilet-Tuesday’.
Een mooi moment was er op de zaterdag voor Pasen. Om 14.00 u hebben we altijd ‘2 o’clocky’. Een moment waar op we met de hele crew samen zijn en even kunnen zien en horen hoe de neuzen er bij staan. De afgelopen dagen liepen we in volledige zeilkleding met harnas aan over het dek vanwege het heftige weer. Die bewuste middag was het iets rustiger en besloot ik, samen met nog een paar anderen, waaronder de kapitein, die ook aan het einde van hun wacht zaten, om zonder zeilkleding naar buiten te gaan. Immers, hoe vaak slaat er nou een golf over het achterdek? Ha! Nou deze middag dus! Hoppakee en iedereen doorweekt! Vooral kapitein Eric kreeg een volle laag. Alleen maar gelach en vrolijke gezichten alom. Dat was een mooi moment.
Eric (kapitein): Het minst bijzonder is duidelijk de basis van de vaart op zee: een eindeloze opeenvolging van wacht- en rustperiodes. De soms eindeloze, vieze en luidruchtige onderhoudsklussen zijn een ander fenomeen dat niet hoog op het verlanglijstje staat, maar dat essentieel is om onze oude Europa in de vaart te houden. Meest bijzonder zijn de momenten van onderlinge gezelligheid, het zien van exotisch zeeleven (een paar dagen geleden een aantal zeeschildpadden, een groep Risso’s dolfijnen en een potvis), het aanschouwen van het natuurgeweld in een flinke storm, het afnemen van de zeegang na een periode van harde wind, de hoge snelheid die we met weinig wind kunnen halen als er een keertje geen golven zijn, zonsondergangen, zonsopkomsten, een kraakheldere zuidelijke sterrenhemel en last-but-not-least: iedere dag weer een smakelijke maaltijd.
@Eric: kun je het gevoel omschrijven wanneer je aangeeft dat dit de meest unieke reis ooit is?
Voor de Europa is de reis uniek in de zin van dat het waarschijnlijk de langste non-stop reis ooit zal gaan worden. Ook het feit dat we zonder reisbemanning varen is redelijk uniek. Vroeger voeren we door onze geringere bekendheid wel vaker met weinig reisbemanning, maar helemaal zonder kwam ook niet veel voor. Misschien krijgen we de smaak te pakken en gaan we het vaker doen! Voor mijzelf zal dit zeker ook de langste enkelvoudige reis zijn, maar zeker niet de langste tijd van huis op de Europa.
@Sanne: Mocht iemand corona klachten krijgen hebben jullie daar een protocol voor en kun je ons daar iets meer over vertellen?
Als scheepsarts heb ik uiteraard nagedacht over wat we zouden moeten doen wanneer iemand hier symptomen van corona vertoont. Ten eerste moeten we deze herkennen. Daartoe heeft de kapitein een aantal documenten van de WHO (World Health Organization, red.) opgezocht en uitgeprint. Deze hangen op een plek waar iedereen het iedere dag tegenkomt en het even kan lezen.
Het belangrijkste wat wij tot nu toe hebben gedaan, is preventie toepassen. Regelmatig handenwassen is een van de belangrijkste adviezen daarin. Op veel plekken staan flessen met alcohol om verder te desinfecteren.
Mocht het zover komen dat er toch iemand ziek wordt, dan zullen wij direct contact opnemen met de Radio Medische Dienst die ons kan bij staan en aanvullende adviezen kan geven over wat juist is om te doen. Het protocol wat wij zullen hanteren is niet anders dan wanneer een andere besmettelijke ziekte aan boord wordt geconstateerd, met in achtneming van de adviezen van de WHO en het RIVM. Indien dit het geval zou zijn is het uiteraard vooral belangrijk om te zorgen dat het zich niet verspreid. Het voordeel van het weinige aantal mensen aan boord, is dat het gemakkelijker zal zijn om iemand te isoleren en aldaar te verzorgen.
Sinds terugkomst in Ushuaia zijn wij reeds in quarantaine geweest en hebben wij preventieve maatregelen toegepast wanneer wel contact nodig was met iets of iemand van de wal.
Toen wij uit Ushuaia vertrokken had ik de verwachting, dat als iemand hier al besmet zou zijn, waarvan ik de kans klein acht, zich dit binnen nu en een paar dagen zal openbaren. Daarna waren wij de 14 dagen grens voorbij. Tevens is het morgen 14 dagen geleden dat we de boodschappen die we als laatste aan boord hebben gekregen, uit isolatie hebben gehaald. Tot nu toe heeft niemand ook maar iets van klachten vertoond. Gelukkig maar.
Wat zijn de uitdagingen die jullie onderweg verwachten en hoe bereiden jullie je daar op voor?
Eric (kapitein): Uitdagingen die we verwachten zijn toch wel de lengte van de reis in de wetenschap van wat er allemaal gebeurt aan de wal, het bezoek van Neptunus bij het passeren van de evenaar, het zo lang mogelijk eetbaar houden van de verse waren, de hogere temperaturen in de tropen voor diegenen onder ons die anders vrijwel het hele jaar in poolgebieden doorbrengen en natuurlijk het lang weg zijn van huis in de wetenschap van aan Corona en gerelateerde maatregelen overgeleverde partners, kinderen, familie en vrienden.
Sanne (scheepsarts): Normaliter zijn er wel meer handen aanwezig die kunnen helpen met het zetten en strijken van de zeilen. Evenals het sturen en op de uitkijk staan. Dat zijn anders taken die de voyage crew op zich neemt. Aanvankelijk dacht ik dat dit wellicht een uitdaging zou geven, maar dat valt eigenlijk wel mee. We moeten gewoon zelf meer doen en het slim aan pakken. Gelukkig vinden we het allemaal leuk om hier fysiek mee bezig te zijn. Ook het sturen blijkt iedereen erg leuk te vinden. We staan soms zelfs te dringen om als volgende aan de beurt te mogen zijn.
Uiteraard zijn er uitdagingen aan boord, zeker op zo’n lange reis. Die zijn niet anders dan anders. Daarmee bedoel ik, dat ik denk dat we dezelfde uitdagingen tegen gaan komen als dat wij die op een geplande lange oversteek zouden tegen komen. We zitten toch met meerdere mensen in/op een kleine ruimte, hebben allemaal gebroken nachten doordat we in een wachtsysteem moeten werken. Het is vooral belangrijk dat we open blijven communiceren, eventuele irritaties uitspreken en dat we elkaar op waarde blijven schatten.
Zorgen om voldoende brandstof of eten hoeven we ons niet te maken. Dat zit wel goed. De variatie in het eten en vooral de verse producten zullen vanaf halverwege tot naar het einde toe wel gaan afnemen. Vers fruit en frisse, knapperige groente zal op een bepaald punt zeker naar gehunkerd worden.
Gjalt (kok): Natuurlijk denk ik persoonlijk al wel vooruit over de weken die nog gaan komen . Er moet namelijk wel, het liefst tot tussen de Scheveningse pieren, elke dag een goede, voedzame maaltijd aan alle 19 bemanningsleden worden voorgeschoteld. Dit kost wel enige planning en vooral voorbereidend werk, om de verse producten die we aan boord hebben zolang mogelijk bruikbaar te houden.
Natuurlijk gaat er een moment komen dat de Bananen, appels en ijsbergsla verdwenen is. Gelukkig hebben we 2 hele fijne vriezers met veel groentes en dergelijke. Ook hebben we best een aardige voorraad voedsel in blik. In de laatste fase van deze reis zal het daarom een zaak worden om ook met deze produkten een goede maaltijd klaar te maken. Ik ga er vanuit dat we dat kunstje met zijn allen gaan waarmaken.
@Gjalt (kok): zijn de voorraden die aan boord zijn gebracht door de mannen-in-witte-pakken al aangeroerd en ga je daar op een speciale manier mee om? Ten eerste, om misverstanden te voorkomen, de mannen in witte pakken waren wij zelf. Eric, Jordi, Sebas en ik waren gehuld in deze outfits. Omdat we voor anker lagen en we de voorraden van de kade moesten halen, zijn de drie eerstgenoemden met onze sloep de spullen gaan ophalen en stond ik aan dek om ze in ontvangst te nemen.
Alle aan boord gebrachte goederen zijn 96 uur lang in quarantaine opgeslagen in een hut. Alleen de diepvriesproducten zijn met desinfecterende middelen schoongemaakt voor ze de vriezer in gingen.
Na 4 dagen hebben we de quarantaine opgeheven en zijn de spullen naar hun vaste plek aan boord verplaatst. Dit is al meer dan twee weken geleden gebeurt, en tot nu toe hebben we nog geen corona gerelateerde verschijnselen opgemerkt. We gaan er dus vanuit dat we goed zitten, wat dat betreft.
Persoonlijk, ben ik wel heel erg blij dat we deze last minute bevoorrading nog hebben kunnen doen. Dit zal ons zeker een eind op weg helpen op deze lange reis.
Zeilhelden blíjft jullie volgen en we kijken met z’n allen alweer uit naar de volgende update. Pas op elkaar en stay safe!
