Gevangen in corona quarantaine
Marc van Dongen en Nikki Eijtjes zijn begin dit jaar naar Sint Maarten gegaan als leden van het race comité voor de Heineken Regatta. Het corona virus speelt ze parten nu ze terug naar Nederland willen. De komende tijd zullen ze ons op de hoogte houden van hun reis terug naar Nederland.
We hadden ons voorgenomen na het werk voor de Heineken regatta nog een week op Sint Maarten te blijven en daarna een tijdje over de eilanden in de Cariben te gaan reizen.
Helaas, meteen naar de Heineken Regatta werd de corona ook hier op Sint Maarten geconstateerd. We zaten toen op het Franse gedeelte van Sint Maarten enorm leuk deel vooral door de geweldige restaurants en de mooie stranden. Door de lockdown konden we vrijwel direct niet meer weg uit ons appartement. Het was een heel raar…
Omdat we er niet wilden blijven en we gelukkig genoeg mensen kennen, konden we aanmonsteren op een schip dat hier in de regio charters vaart. Toen we bij St. Vincent (om precies te zijn het eilandje Bequia voor de kust van St. Vincent) kwamen kregen we ondanks speciale papieren van de Oostenrijkse ambassade, geen toegang. Het eiland kende toen nog geen lockdown, is dus gewoon open, maar we mochten er toch niet blijven. Gelukkig hebben David en Lisa (de crew die we daar moesten oppikken) nog wel extra proviand in kunnen kopen en die moet van de lokale autoriteiten snel aan boord gebracht worden en direct daarna moesten we het eiland verlaten. Nu moeten we dus alsnog terug naar Sint Maarten waar we onze laatste voorbereidingen hopen te doen. Extra diesel en proviand inkopen en nog zo wat zaken. Hopelijk kunnen we daar van boord, maar in het slechtste geval zullen we de proviand aan boord moeten laten brengen. Hopelijk hebben we daar wel de juiste connecties. In ieder geval hebben we nu tijd om in te slingeren. Inmiddels hebben we de meest noodzakelijk veiligheidszaken doorgenomen. De hele nacht met zwemvest en lifeline gezeild. Het weer is top, volle maan en niet te veel wind. Zeldzaam mooi …Champaign sailing.
De grootste vijand is de herrie van de schoot over de drums van de grinders.
We hebben veel plezier en op deze manier elkaar leer je elkaar snel beter kennen. Heel veel dolfijnen gezien. Het wennen aan het leven benedendeks heeft ook zijn tijd nodig. Koken, eten en slapen … het is pittig in de hitte. De grootste vijand is de herrie van de schoot over de drums van de grinders.
We liggen nu dus aan een mooring bij een klein tropisch eilandje Bequia waar we nog 2 gestrande zeilers oppikken; David en Lisa. Samen met hen zouden we zeker nog 1 week, misschien zelfs wel langer in quarantaine moeten( living apart together ). We willen er zeker van te zijn dat niemand ziek is voor de oversteek. Maar nu we terug moeten naar Sint Maarten is de oversteek uitgesteld en hoeft dat niet.
Eerder hebben we op Antiqua een jonge zeiler opgepikt. Samen met Nikki en August (professioneel zeiler uit Estonia) zitten we in een wacht van 4 uur op 4 af. Prima windje . 10-14 knopen wat ook perfect is om de boothandling op te vijzelen. Die pick-up liep niet heel soepel omdat we toch binnen territoriale water zijn gekomen en uiteindelijk moesten inklaren bij de douane. Dat was tegen de afspraak, maar omdat August door de coastguard bij ons aan boord is gebracht, is het Caribbean style opgelost; na zo’n uur of drie mochten we weer gaan.
Het zeilen op deze boot is zo goed en mooi. Het schip is gemaakt om hard te varen … echt geweldig! De boot luistert en stuurt heel gemakkelijk .. geen gemodder of gezeur alleen maximaal varen. We zijn uiteraard wel benieuwd als er meer wind op onze route komt. Dan wordt het vast andere koek.
Nu hebben we grotendeels met een klein knikje in de schoot gezeild. Het geeft echt een goed gevoel ook over skills van de bemanning. Al hebben we nog niet met David en Lisa gevaren. Maar nadat we ontzettend hartelijk door ze zijn ontvangen in het appartement(met koud bier en schnitzel) komt het met die sfeer vast goed. David en Lisa varen al jaren met grote charterschepen tochten hier in de Caribbean en Middellandse Zee.
We vinden het allemaal erg spannend maar blijven positief. We zijn benieuwd wanneer we in Nederland aankomen.
Na zo’n 30 uur zeilen zijn we dus uiteindelijk vlak na zonsondergang voor anker gegaan bij Bequia. Een beetje als dieven in de nacht zijn we van boord gehaald door David en Napi (boottaxi driver). Het blijft toch altijd een geweldig ervaring als je van zee komt en dan zo aan tafel kan aanschuiven. Baquia is een echt Creools tropisch eilandje, geen idee hoeveel inwoners, maar zeker niet meer dan 4000 zielen. Houten gekleurde huisjes en normaal gesproken veel muziek. Ook hier is nu alles gesloten. We zijn verrast door alle gevolgen van de corona crisis. Toch een super leuke avond gehad. Van de acht die nu mee varen spelen er 3 gitaar. Beetje duizelig en slaperig zijn we in ons bed gevallen en heerlijk geslapen .
We vinden het allemaal erg spannend maar blijven positief. We zijn benieuwd wanneer we in Nederland aankomen.
We houden jullie op de hoogte .
Nikki Eijtjes /Marc van Dongen
Als je Marc en Nikki wilt volgen dan kan dat via deze tracker.
