Lola op zee: En nu??
Nadat de reddingsdienst ons in de haven van Funchal heeft afgeleverd, gaan we meteen de wal op. Na zes dagen en vijf nachten op zee willen we graag van de boot af. We hebben honger en moeten nodig proosten op onze behouden aankomst in Madeira. Verderop in de sfeervol verlichte straatjes rond de haven horen we fado en jazz. Heerlijk! We zakken onderuit op een terras, genieten, eten, drinken en delen elkaar naarmate de avond vordert steeds meer schouderklopjes uit aangaande betoonde moed, koelbloedig optreden en voortreffelijk zeemanschap.
‘Hé jullie staan in de krant, weet je dat?’ Carlos laat het berichtje over onze ‘redding’ zien in de plaatselijke Diario.
De dag erna begint het regelwerk. Zoals zeilvriend Pouwel mailt: ‘Je weet toch dat zo’n zeiltocht een aaneenschakeling van reparaties is, in steeds mooiere gebieden?’ We moeten aan een nieuwe schroef zien te komen. Wat voor een? Waar? Hoe? En hoe vinden we iemand die hem kan installeren? De havenmeester die ons eerst niet wilde ontvangen, blijkt best aardig te zijn. Hij belt diverse ‘mannetjes’ uit zijn netwerk, die ons zouden kunnen helpen. Op de steiger spreken we nog meer mannen, vaak eigenaren van grote, snelle sportvisboten, die vertellen dat Funchal zeker niet de handigste plek voor ons is. De twee kranen hier die boten uit het water kunnen tillen, zijn om vage redenen buiten bedrijf.
‘Hé jullie staan in de krant, weet je dat?’ Carlos laat het berichtje over onze ‘redding’ zien in de plaatselijke Diario. Het terras van Carlos met koffie, kaastosti’s en goede wifi, is ons ‘kantoor’. We bellen en mailen dagelijks met leveranciers, vrienden en onze verzekering. Een zeilvriend mailt dat zijn vrouw wel een nieuwe schroef vanuit Nederland kan meenemen in haar ruimbagage. Negen kilo? Geen probleem. Ze arriveert over een paar dagen met het vliegtuig. Dekker Watersport in Zaandam regelt samen met importeur Exalto in no time een nieuwe schroef uit Denemarken. Binnen een week ligt de drieblads Flexofold in onze kuip. Thanks Willie en Jessica van Antropos, Sander van Dekker Watersport, Mario van Exalto en Sam Hagens!
Dan komt de havenmeester met een oplossing voor de installatie van de nieuwe schroef: de duiker Alzirino Henriques, die gewend is met schroeven van cruiseschepen te werken. Voor hem moet dit een eitje zijn. Op een zonnige maandagochtend, een week na onze aankomst in Madeira, buigen Alzirino en steigerbuurman Salomao zich over de dure doos uit Nederland. (De verzekering betaalt niet uit, omdat de oude schroef er zonder aanwijsbare reden afgevallen is.)
Als Alzirino één palletje laat vallen, moeten we een nieuwe montageset in Nederland bestellen.
In de doos een naaf, drie glanzende bladen die kunnen uitklappen en een boel schroefjes en palletjes. Dit bouwpakket moet onder water in elkaar gesleuteld worden tot een goed werkende schroef. ‘Easy, no problem,’ zegt Salomao iets te gemakkelijk naar mijn zin. Als Alzirino één palletje laat vallen, moeten we een nieuwe montageset in Nederland bestellen. Maar Alzirino kijkt me vastberaden aan. Deze duiker heeft voor hetere vuren gestaan. Anderhalf uur later is de klus geklaard.
De volgende avond varen we na zonsondergang de haven van Funchal uit, richting Canarische eilanden – een tocht van 250 mijl, vrijwel zonder wind. De nieuwe schroef doet het perfect, veel beter dan de oude. Toch duik ik in na aankomst het water in. Even checken. Pff … hij zit er nog.
Pieter Jan Hagens of check Lola op zee
