Karma-blog: Onbeperkte vrijheid aan het lijntje
Zeilen op Karma is voor mij vooral vrijheid. Met voldoende water en wind kan ik overal komen.
Karma is ervoor gemaakt om over oceanen te varen. Ze surft moeiteloos van grote golven, laat brekers soepel van zich afglijden en loost zonder probleem een kuip vol water. Iedere depressie die we achter ons laten, maakt mij positiever over dit fantastische schip. Het degelijke Duitse staal van de romp heeft na 34 jaar nog geen enkele zwakke plek. De stagen zijn over gedimensioneerd en vorig jaar nog grotendeels door vakmensen vervangen. De nieuwe zeilen zijn dikker dan standaard en hebben extra reven die we volop gebruiken. Dat zeilt moeiteloos nachten door en kan allemaal wel tegen een stootje.
Als mensen zijn we veel kwetsbaarder. Oceanen en zeker de Zuidelijke oceaan, behoren tot de meest mensonvriendelijke plekken op aarde. Alleen maar zout, water van vier graden, meters hoge golven en continu te veel wind. Met een reddingsvest om je schouders of een overlevingspak aan blijf je wellicht nog een uurtje bij, maar daarna is het snel gebeurd. ‘Reken er vooral niet op dat je gevonden wordt,’ zeg ik tegen m’n crew, zodat ze weten waar het op staat. ‘Natuurlijk zullen we het proberen, maar het lijkt mij kansrijker om die speld in de hooiberg te vinden, dan een bemanningslid dat met windkracht 8 overboord is geslagen.’ Ik mis de arrogantie dat ik denk dat ik dat wel even kan. Gelukkig maar.
Ik geniet van de vrijheid en van de ruimte om van dat alles zo intens te mogen genieten. Maar om blijvend van m’n vrijheid te kunnen genieten, zit ik wel continu aan een lijntje.
Ik ben nu een half jaar vrijwel continu aan het varen en ik geniet volop. Van de adembenemende vergezichten, het wispelturige en het onvoorspelbare. Van de golven die geen dag hetzelfde zijn en steeds ongrijpbaar voor de camera voorbij rollen. Van de luchten die blijven verrassen en mooier zijn dan elders. Van de vogels die nooit ver weg zijn en eindeloze cirkels draaien. Ik geniet van de vrijheid en van de ruimte om van dat alles zo intens te mogen genieten. Maar om blijvend van m’n vrijheid te kunnen genieten, zit ik wel continu aan een lijntje.
Het risico om het niet te doen is onverantwoord groot. Oceanen zijn mensonvriendelijk.
Natuurlijk heb ik die lijn vervloekt en doe ik dat nog steeds. Het beperkt mijn bewegingsvrijheid, ik moet er continu bij nadenken, draai me er desondanks keer op keer in vast en meermaals trekt ‘ie ineens zo hard in mijn kruis dat zelfs ademhalen even te veel is. Maar in een half jaar ben ik er steeds handiger mee geworden, want een alternatief is er niet. En het risico om het niet te doen is onverantwoord groot. Oceanen zijn mensonvriendelijk.
Draag je vest en zorg dat je altijd aangelijnd bent. Daar is geen discussie over mogelijk hier aan boord. Ik accepteer domweg niets anders van m’n crew. Als schipper ben ik bevoegd om mensen aan boord vast te binden als dat nodig zou zijn. Geloof me, ik zou het doen. Ik zou trouwens ook geen crew willen die van mij niet hetzelfde zou vragen. Ik kom de cockpit niet uit zonder lijn, ook niet als ik het zou vergeten, dan word ik aangesproken en gecorrigeerd. Daar is vastbinden gelukkig niet voor nodig.
