Lucht, lucht, lucht, kijk omhoog!
Je vaart gewoon vlotter en veiliger.
Iedereen kan duurzaam varen. Duurzaam Jacht de ‘Ya’ laat dat zien. Zij vaart nu de hele wereld rond zonder brandstoffen te gebruiken. Geen diesel, geen gas, alle energie zelf opwekken en daarmee motoren, navigeren en lekker koken. En het vaart nog comfortabel ook.
Tot zover duurzaamheid in de smalle betekenis. Duurzame ontwikkeling is eigenlijk die ontwikkeling waarbij je geen schade doet aan de toekomstige generaties. Dat is dus veel meer dan alleen geen CO2 uitstoten of energieneutraal wonen of zeilen. Het is sociaal, economisch, bestuurlijk, persoonlijk, een mentaliteit.
Schipper Peter Hoefnagels schrijft hier over zijn duurzame ervaringen in de brede zin.
Nog steeds zeggen veel schippers: “Misschien kan het wel zonder diesel op de korte stukken, maar als je echt door windstiltes moet, heb je toch echt diesel nodig.” Wij menen toch dat diesel ook dan niet nodig is en onze lucht schoon kan blijven.
Op 2 februari hebben wij daad bij woord gevoegd. We zijn uit Sint Helena vertrokken voor ons grote avontuur om als Duurzaam Jacht, dus zonder brandstoffen, door de Doldrums te varen naar -uiteindelijk- de Azoren. Een tocht van zomaar 55 dagen, dus we hebben zo slim mogelijk ingekocht en gestouwd en -daar hebben we elkaar op gezworen- we gaan heel zuinig met water zijn.
In de negentiger jarene kapitein Willem Merk drugs met zijn boot en de douane op St Helena kreeg er lucht van. De bemanning schoof zoveel mogelijk schuld naar hem toe. Zij waren met 1-2 jaar weer vrij, maar Willem zat langer. Te lang naar zijn zin, en ja hoor, een keer wist hij te ontsnappen tijdens het luchten. Hij schreef er een boek over. Hij vertelde dat het gewoon niet lekker zat met de bemanning en dat moet je niet hebben.
Ik ben het met hem eens. Wat is nu echt belangrijk al varend op de oceaan, over al die lange strekken? De techniek? Apparaatjes? Nee. Ik denk het sociale. Zit het samen lekker aan boord, dan gaat alles vlotter, smaakt het eten lekkerder, je helpt elkaar, maakt elkaars fouten goed, er gaat niks stuk. Je hebt er allemaal meer zin in, je neemt initiatieven. Je vaart gewoon vlotter en veiliger.
Kijk omhoog, naar de lucht. De lucht vertelt je een hoop.
Vanaf dag 1 van onze uitdaging adviseert meteoroloog Henk Huizinga de Ya met ons avontuur om door dwars door de Doldrums te steken. Hij zegt: “Het weer is een verhaal. Kijk omhoog, naar de lucht. De lucht vertelt je een hoop.”
Dus wij kijken naar de lucht. Elke dag sturen we een boodschapje met de positie, de wind en de luchten. Cumulostratus, of nee, Stratocumulus vandaag. Henk kan dan zijn advies aanscherpen en het werkt, we varen harder, makkelijker, rechter op het doel af.
We zijn een weekje verder. Het lijkt wat stroever te gaan tussen de crew en mij. We zoeken elkaar niet meer op. Heel subtiel. Zeg maar een grotere afstand. En de dagafstand van de Ya loopt zonder aanwijsbare reden terug.
Toch eens praten. Na wat gedraai komt het eruit:
“Die lucht. Man, ruik je jezelf dan niet?”
-“Nee, maar ik ruik jou eigenlijk ook, nou je het zegt”
“Nou als je eens wat vaker een schoon T-shirt aantrekt, ben ik weer bij je in de buurt.”
We nemen nu 2 keer per week een zoutwaterdouche, verversen de T-shirts en luchten de lakens.
De Ya vaart gelijk sneller. Willem Merk had wel een punt.
