Hondenwacht 30 – Geef me storm!
De boot slaapt onrustig. Ze rolt zich van haar ene op haar andere zij en waggelt met haar kont naar de golven. Ik lig in bed en schuif van de ene naar de andere kant, in mijn beweging gestuit door de wand of het zeiltje dat ervoor zorgt dat ik niet uit bed kan vallen.
‘Wind?’ vraag ik over mijn schouder, waar ik de schipper weet achter de kaartentafel. ‘Zo’n 24 knoop, recht van achteren, dus we varen nog steeds alleen op kluiver en fok.’
Dat is best te doen. Hoewel misschien niet een allereerste dag op zee, maar we zijn al weken onderweg. Het rollen en draaien is hooguit wat oncomfortabel als ik erop let. Het is 15 graden met een luchtvochtigheid van 85%. Rilweer. En voor de tweede keer deze week verveel ik me. De zee is mooi, maar de dagelijkse foto wordt plichtmatig. Nee, niet naar mijn zin vandaag.
De wind waait de kajuit in en verkilt alles wat bloot of onbedekt is en het zeilen ben ik zat. Weer water, opnieuw golven, nog meer windstiltes -geef me wind en storm, zodat het schip vooruit stuift en zich dapper door de golven stort- en al die korte nachten. Ik ben moe en wil blijven liggen, wil slapen in mijn warme slaapzak, zonder wind rond mijn hoofd, zonder kippenvel op mijn armen en met warme, droge benen. Ik droom dat ik mag blijven liggen, dat mijn hoofd mag rusten, dat mijn ogen nog niet open hoeven.
Tijd voor land. Een paar dagen nog.
(PJ Harvey – Is that all there is? https://www.youtube.com/watch?v=O0ZUAorP0b4)
(Wakker blijven tijdens de Hondenwacht is soms lastig. Schrijven heeft me geholpen, het resultaat ervan lees je hier iedere week. Op welk schip ik was en waar? Check de intro voor meer informatie.)
