Hondenwacht 18 – Zoen!
Opgesloten. Ineens zit ik opgesloten. Niet op de boot, niet in deze baai, niet in dit dorp, maar in mijn eigen tempo, in mijn eigen drive, mijn eigen verwachting.
Twee of drie lange etappes maken over zee van Medemblik naar Portugal, dat was het plan en we zijn halfweg. Maar volgens de voorspelling komt er storm en daarna storm en daarna storm. Wachten? Ik hou er niet van. Wachten is doelloos, tijdverlies en verspilling van energie op een plek waar je niets te zoeken hebt, waar je bent om boodschappen te doen en dan weer weg te gaan. Wat moet je daar verder nog?
Maar je bedenkt iets. Als je lang genoeg geslapen hebt en alle noodzakelijke klusjes hebt gedaan, moet je wel iets bedenken. Uitstapjes en tochtjes waarvan je hoopt dat het niet teveel op wachten lijkt. Want je was hier niks van plan, je had hier eigenlijk niet willen zijn, je hebt hier niets te zoeken.
Ik lig in mijn slaapzak en kijk wat naar buiten. De schipper slaapt nog of kiest voor privacy in zijn ongestoord vooronder. Ik app met thuis en krijg er heimwee van. Zoen!
(Wakker blijven tijdens de Hondenwacht is soms lastig. Schrijven heeft me geholpen, het resultaat ervan lees je hier iedere week. Op welk schip ik was en waar? Check de intro voor meer informatie.)
