Hondenwacht 11 – Met wie hier is

11-Hondenwacht-SonjaBrussen
schilderij: Sonja Brussen

Buiten de boot is er geen leven. Tien vierkante meter. Een open kuip, een kajuit met keukenblok, twee banken, een vooronder en een plee. Dat is de wereld, daar doe je het mee. Het is klein, vol, intensief bewoond en rommelig. Maar het kan. En na een poosje wordt het groter, beleef je de ruimte ruimer, krijg je meer afstand tot de dingen en de andere mensen op de boot. Tien centimeter wordt een meter. Een meter wordt tien meter. Het bed dat open en bloot in de kajuit staat een eigen plek met privacy.

Het dertig centimeter hoge zeiltje dat voorkomt dat ik uit bed val als de boot flink helt, laat ik staan. Een symbolisch muurtje, makkelijk te slechten voor wie dat wil, maar toch een barrière.

Wie thuis bleef, is hier niet. Kan ik niet aanraken, kan ik niet mee praten, kan ik niet interrumperen of aan het lachen maken. Dus ik leef met wie hier wel is. Ik accepteer de geur, de vleesvoorkeur, de denkpatronen, de kennis, het inzicht, de grappen, de eetgewoonten, de scheten, het boeren, het galant zijn, de hartelijkheid, de vorm van benen, voeten, handen, tenen, het nagelknippen op tafel, de nageur van het toilet bij het passeren, het luidruchtig opstaan, het praten in zichzelf.

En hij dat van mij.
Meer is er niet in deze wereld.

Ik hoe ik ben, hij hoe hij is, de boot hoe zij is. Heel soms is er eventjes mobiel bereik en praat ik met vertrouwde stemmen uit een ander bestaan. Zeker ga ik daar naar terug. Maar tot die tijd is er alleen maar deze zelfgekozen cel en water, eindeloos veel water.

Peter Veen

(Wakker blijven tijdens de Hondenwacht is soms lastig. Schrijven heeft me geholpen, het resultaat ervan lees je hier iedere week. Op welk schip ik was en waar? Check de intro voor meer informatie.)

Reacties

Reacties