Rolbevestigend bezig aan boord
Aan boord is de rolverdeling toch al zo ouderwets, of nee, laat ik het conservatief normen.
Met een haaknaald, bol wol en een haakpatroon voor mijn neus zit ik op de kuipbank in mijn bikini in de brandende zon. Hoeveel huiselijker kan het worden? Misschien met een hond aan mijn voeten? Want mijn mok met thee staat al te dampen in de houder aan de stuurkolom.
Ik vond het creatief bezig zijn altijd al leuk, maar had nooit tijd voor dat ‘gefreubel’. Nu, heb ik zeeën van tijd en vliegen de crea-ideeën me om mijn oren. Je hebt hier alleen geen ‘crea-winkel’ in elk dorp of eiland, dus toen ik gisteren eindelijk een ‘crea-winkel’ tegenkwam was ik lyrisch. Heb een half uur staan te dubben over de kleur wol! Dat is weer eens wat anders dan over de kleur paprika.
Aan boord is de rolverdeling toch al zo ouderwets, of nee, laat ik het conservatief normen. Ouderwets klinkt wat negatief en conservatief degelijker. Manlief zeilt en doet de technische klussen. Ik kook, was, poets en brei, of nee, nog niet, ik haak. Ja, het is net als vroeger. Toen zag je reclames van glimlachende vrouwen, schorten voor, haar netjes weggestoken voor het aanrecht. Ooh, kriebels kreeg ik er altijd van. En nu? Tja, ik loop inderdaad rond met een glimlach; maar wat wil je, ik ben op reis! En ja, ook mijn haar is weggestoken; het is anders zo warm in mijn nek. En ook sta ik inderdaad vaak achter het aanrecht ; niet altijd vol enthousiasme, maar we moeten nu eenmaal eten. O jé, ik kan zo die reclame in. Maar wacht: ik heb geen schort aan boord, mijn parelketting is thuis en mijn keuken ziet er iets anders uit. Valt weer mee toch?
Al moet ik, nu we het toch over dit onderwerp hebben, eerlijkheidshalve wel opbiechten dat ik een naaimachine aan boord heb. Ja, om de gordijnen af te maken. Oei, dat is ook wel erg rolbevestigend, hè? Maar verzachtende omstandigheden te over; je ziet het wel meer. Want wat valt mij op na het observeren van andere varende stellen? De meeste stellen vervallen in het ouderwetse rollenpatroon. Oh nee, dat klinkt wel erg negatief en wanhopig. De meesten stellen nemen het conservatieve rollenpatroon weer aan, als ze langer aan boord zijn. Hoe komt dat dan eigenlijk toch? Is het erfelijk bepaald, zit het in onze genen? Worden we gedwongen? Geen idee eigenlijk. Springen we zelf in deze rol? Omdat we denken dat we de andere taken niet kunnen? Eerlijk, ik kan nu eenmaal geen olie vervangen anders dan in de frietpan.
De meesten stellen nemen het conservatieve rollenpatroon weer aan, als ze langer aan boord zijn.
Ik weet het niet, ik weet alleen dat ik sommige dingen, die in het conservatieve rollenpatroon passen, nu eenmaal leuk vind om te doen. Het ‘crea-gefreubel’ en bijvoorbeeld wat nieuws proberen met koken. Dus ja, is het dan eigenlijk zo erg? Dat de man weer de mannendingen doet en de vrouw zich bezighoudt met de vrouwendingen? Nee, eigenlijk niet, het gaat er volgens mij alleen maar om dat je doet wat je leuk vind!
