MHS adventure part 2: Door de mand gevallen
Als één van de opstappers en als eerste dame aan boord van de “Seahorse”, met het vertrek van zijn maatje Lex, lees je hier in mijn blog (My Heading South adventure with Andries Bik )mijn ervaringen beschreven vanuit een vrouwelijk oogpunt. Het schetst een beeld van een bijzondere reis met een licht humoristisch inslag, wellicht soms wat onbeschaamd, maar bovenal recht vanuit mijn hart…
Wie ben ik?! Ik ben Brigitte en ik woon samen met mijn zoon van 9 op de tweemast tjalk ‘Horizon’ in de haven van Lelystad Haven. Het leven op en aan het water is voor mij het leven in zijn puurste vorm…
Hmmm…met één oog nog half open probeer ik mijzelf langzaam uit een diepe slaap te trekken…ik draai mij om, rek me uit en…Auw, shit stoot ik mij daar toch ff m’n ellenboog…het tintelende gevoel trekt door m’n ‘stroombotje’, spontaan schiet ook mijn andere oog open, dit herken ik niet, WTF waar ben ik?!… Owh Jaaaa!!! Ik ben in Cherbourg!!! Aan boord van de Seahorse en we gaan zeilen vandaag!!! Yes, ik heb er zin in!!! ‘An! Wakker worden! Kom we moeten eruit!’… Er moet namelijk nog het nodige gebeuren voordat we kunnen gaan…
Het is een mooie vroege ochtend wanneer ik naar de douches loop. De zon komt op en een fijn briesje drijft de nog aan elkaar geplakte wolken uiteen. Ik geniet van de geluiden van de haven, de geur van het zilte water en ik voel het aankomende avontuur kriebelen in mijn buik. Dit beloofd een mooie dag te worden! Maar nu eerst een lekkere warme douche want gezien de plannen zal het wel even duren voor de volgende…
Tijdens het ontbijt nemen we voor de laatste maal de route door en wordt het weer nog eens gecheckt met de laatste update van die dag. Voor de komende 24 uur staat er een fijn windje, windkracht 5 en een goede stroming op de planning. Wel komen we onderweg in een paar kleine buitjes met wind uitschieters naar 6, maar dat is te overzien. Nadat de watervoorraad is aangevuld, de tank en de jerrycans gevuld zijn met diesel en de laatste aankopen in de winkel zijn gedaan, is de tijd daar om te gaan! Yes! Bye bye Cherbourg and hello beautiful open see… Brest here we come!!!
Zonsopkomst Cherbourg Tanken in Cherbourg Proud happy faced skipper
We varen de haven uit en wat mij gelijk opvalt is de kleur van het water, het is hier gewoon al turquoise blauw! De deining valt mij mee, nu ben ik wel wat gewend en ben ik gezegend met een evenwichtsorgaan wat inmiddels getraind is door mijn leven aan boord, dus van zeeziekte heb ik geen last. Echter staat er wel een kil windje, welke mij even doet rillen, dit ondanks het dikke drijfpak van Lex wat ik aan heb. Wat overigens 3 maten te groot is en ik met een extra touwtje aan de binnenkant heb vastgeknoopt om zo niet te struikelen over de pijpen.. .Anyway, met het pak aan en onder mijn kleding, m’n lijf van hals tot enkels te hebben ingepakt in ’n o zo sexy thermo-setje, m’n handschoenen aan en m’n muts op, is het goed te doen.
Net buiten de haven krijg ik direct de helmstok in de handen gedrukt met de opdracht om zoals gezegd ‘de kop in de wind te houden’ zodat Andries het grootzeil kan zetten. Tja, daar val ik dan toch even op z’n zacht gezegd door de welbekende mand. De keren dat ik heb gezeild zijn op 2 handen te tellen en ook nog eens jaren geleden.
En ja, zoals geïntroduceerd woon ik op een 119 jaar oude tweemast Tjalk, maar ook dat is geen garantie voor het hebben van uitstekende zeil kwaliteiten. Die keren dat ik met deze oude dame uit varen ben geweest was met mijn toenmalige partner en hierin hadden wij een nogal traditionele rolverdeling. Man aan het roer en de vrouw aan de touwen. En zo’n helmstok is ook nog ff andere koek, helemaal als je te maken hebt met een asymmetrisch brein. Dit heeft tot gevolg dat ik, al van kinds af aan, links en rechts steevast door elkaar haal. Op vaste land weet ik dit te verbloemen door ff mijn handen te checken. Je kent het wel, wanneer je de bovenkant van je linker hand bekijkt met de vingers naast elkaar en de duim van de hand af, zie je de L van Links…
Yep, I know! I talk like a real blond now…
Ik had Andries hier, voorafgaand aan deze trip, voor gewaarschuwd. Beste vriend, ik wil dolgraag met je mee, maar ik heb totaal geen zeilervaring. Maar blijkbaar was dat aan dovemans oren gericht en kom ik gezien mijn manier van wonen en mijn affiniteit met het water over als een doorgewinterde schippersvrouw. Desalniettemin…nadat hij zijn verbazing te boven is gekomen, legt Andries mij geduldig uit hoe het een en ander werkt en ja hoor, ik ben een snelle leerling en deze blondine met haar asymmetrische brein krijgt het voor elkaar om de kop in de wind te houden en al gauw staan de zeilen en steven we af op mijn gezochte avontuur aan de horizon…geheel onwetend van wat ons te wachten staat…
