Neerlands trots
Waar ik ook ben, altijd struin ik wel haventjes af op zoek naar Nederlandse vlaggen.
Ik ben niet bepaald chauvinistisch ingesteld mits het om zeilen gaat. Als ik ergens een driekleur zie wapperen, loop ik er altijd even langs om een praatje te maken. Om vervolgens een taal te spreken die alleen wij zeilers begrijpen, met een ietwat dromerige blik en knikken van herkenning.
In Horta, terwijl het nu off season is en maar een lege bedoeling, is het een groot Nederlands samenkomen.
Aan de kade ligt clipperbrik Morgenster uit Den Helder, ze zijn vanaf de Kaap Verden naar de Azoren komen zeilen. Een dag later, na een oversteek van 25 dagen, komt de Tres Hombres binnenzeilen vanaf de Dominicaanse Republiek.
En nog een paar dagen later terwijl ik verlangend naar de zee staar, zie ik boven de door zeilers beschilderde kademuur, drie bekende masten voorbijschuiven, de Eendracht.
´s Avonds knabbelen we gezamelijk aan blokjes kaas in Café Peter Sport en zijn we een grote zeilfamilie. Als ik zo eens rondkijk naar de door zon en zout getekende gezichten, vervult me een gevoel van trots, die Nederlanders doen het toch maar mooi.
Ahoy zeilende natie!
Saskia Poelman
