Fairblog: Over kou, kanaalkoorts en liefde op zee
Man wat is het koud, de gesprekken gaan van: ‘Heb jij nog droge voeten?’ ‘Ik bedoel, voel je je voeten nog?’ ‘En nog droge sokken over in je kist?’ De laatste paar honderd mijl van deze oceanrondtrip gaan niet echt vanzelf. Al een week zijn we op en neer aan het kruisen in de monding van het kanaal. Met een Oosterwind die wel van de toendra van Rusland lijkt te komen, is het leven soms echt meer overleven als leven. We maken per dag soms maar 40 mijl in de goede richting terwijl we toch echt 180 mijl hebben gedaan op en neer. De stroom lijkt soms altijd wel tegen te staan maar ondertussen blijf ik toch genieten van het varen. Het is even wennen, je warme nest uit, de bijna vrieskou in maar na een paar minuten is het toch ook wel weer prachtig om aan het roer van de Tres te staan. Soms hebben we ijzige regen en het is al dagen grijs. Overdag rond de acht graden en s’nachts nog wat daaronder. Het is lekker slapen onder wollen dekens in je kooi, liggende tegen een kant vanwege het hellen van het schip.
Langzaam begint een spreekwoordelijke kanaalkoorts uit te breken aan boord. Als zeilers na een lange reis in het kanaal komen beginnen er rare tafrelen te onstaan: de een pakt alvast zijn spullen bij elkaar, de ander poetst zijn schoenen op, de ander knipt zijn baard af en weer een ander kan alleen nog maar over ‘wat hij gaat doen als hij thuis is’ praten. We verlangen naar huis, naar warme chocolademelk, de appeltaart van m’n moeder, naar een kachel om op te warmen en op te drogen. Ik las dat dit principe al eeuwen voorkomt. De oude vrachtvaarders deden de oceaan oversteken vrij snel maar van Lizard Point naar de grote havens als Londen kostte soms even veel tijd als zo’n hele oceaan oversteek. Er hangt echter iets in de lucht, de wind schijnt morgen te krimpen. Misschien kunnen we dan de laaste 452 mijl toch vrij snel doen. Met Noorder, en later Wester winden kunnen we dan in een week Den Helder bereiken.
Ondertussen is het gewoon doorgaan met het leven aan boord, wacht in, wacht uit. Morgen is Suzan, mijn vriendin jarig. Suzan is mee als Deckhand en het natuurlijk prachtig om deze trip samen te beleven. We hadden niet gedacht om haar verjaardag op zee te vieren maar Guiseppe is al druk in de weer voor een verjaardagscake en een pastamaaltijd. Suzan is echt steeds handiger aan boord, ik ben trots op haar. Het is mooi om te zien hoe ze nu als een aapje de mast in en uit klimt om zeilen te bergen en los te maken. Ook staan we afwisselend aan het roer en hoef ik bijna niet meer te zeggen dat er opgeloeft of afgevallen hoeft te worden. Binnenkort willen we trouwen, trouwen op zee, trouwen op de Tres Hombres. Een kapitein heeft de bevoegdheid om op zee mensen te trouwen. Maar dat na een tijdje rust en als het iets warmer is. Nu wachten op een windverandering en dan onze eigen vertrouwde Noordzee op. Ahoy.
Wiebe Radstake a/b Tres Hombres
GENERAL SYNOPSIS: ON BOARD THE TRES HOMBRES
WIND DIR & SPD:ENE 20 kts
CURRENT DIR:tidal, east the next 6 hours
CLOUDS: altocumulus 8/8
SEA STATE:moderate
SEA TEMP:11ºC
AIR TEMP:8ºC
AIR PRES:1024 hPa
