Eindelijk weg!
‘Een meisje, een droom’ is de titel van het eerste boek dat Laura Dekker helemaal zelf heeft geschreven. Het vorige boek over Laura is door haar oma geschreven en verhaalt over de periode voor haar vertrek. Hierin vertrekt ze echt. Eerst samen met haar vader naar Gibraltar, daarna solo 1,5 keer de wereld rond. Zeilhelden publiceert een aantal fragmenten uit haar boek. Vandaag het vertrek van Gibraltar.
Eindelijk weg! Probleemloos uitgeklaard en echt, helemaal weg… Daar ga ik, 14 jaar oud, bestemming…? Eenmaal de hele wereld rond! Geweldig! Maar de spanning giert in mijn keel, eerst moet ik proberen om buiten de 12-mijlszone van Europa te komen, pas dan kan echt niemand mij meer iets maken qua papieren en regels. Dan zit ik namelijk in internationale wateren en mag zelfs een kleuter een boot besturen. Ik voel me vrij! In elk geval tot aan de Canarische Eilanden. Want de spanning blijft wat me daar te wachten staat. Met mijn stereo op vol volume stuift Guppy met volle snelheid naar het westen. Ik sta op de boeg en voel me steeds meer op mijn gemak. Niets of niemand kan mijn droom nu nog afpakken. Er staat zo’n 20 knopen wind recht van achteren en met de uitgeboomde genua loopt Guppy 7 knoop. Als ik de enorm drukbevaren Straat van Gibraltar achter me laat kan ik eindelijk rustig zitten. Ik heb een raar gevoel in mijn buik. Ik ben echt heel erg blij dat ik eindelijk weg ben. Maar toch blijft de spanning wat er in de Canarische Eilanden zal gebeuren. Zal de Nederlandse overheid daar ook nog invloed hebben? ‘Ach dat zou wel erg ver gaan’, zeg ik tegen mezelf. Ik warm twee saucijzenbroodjes op en probeer wat te eten. Maar ik heb toch niet zo’n trek en laat er eentje staan. Ik voel me zo ontzettend slap, misschien dat cola helpt. Maar ook dat verandert het rare gevoel in mijn buik niet. Aan de ene kant zijn veel zeezeilers in het begin van elke zeilreis een beetje misselijk. Toch voelt dit anders? Spanning? Het is ook zo raar gegaan allemaal.
