Waarom bootklussen als vrouw nog steeds wenkbrauwen doet fronsen?
‘Ga jij dat opknappen?’ Die vraag kreeg ik meteen toen ik destijds met mijn zeeschouw in de haven verscheen. Het ongeloof was van gezichten af te lezen. Een vrouw die haar eigen boot opknapt? Onvoorstelbaar. Ik vond het best grappig. Die blikken! Ik grinnikte in mezelf. Denken mensen echt nog zo beperkt? Want waar komt dat idee vandaan, dat vrouwen ‘dat niet kunnen’? Alsof techniek alleen iets is voor mannen, alsof je een Y-chromosoom nodig hebt om een moer los te draaien of een boot te schuren.
Vrouwen aan boord: geen uitzondering
Je zou bijna vergeten dat vrouwen vroeger gewoon meedraaiden op vrachtvaart- en binnenvaartschepen en vaak letterlijk aan het roer stonden. Vroeger waren vrouwen namelijk onmisbaar aan boord. Ze waren de ruggengraat van het varende huishouden én het bedrijf.
Ze voeren mee en deden veel méér dan koken en kinderen opvoeden. Ze stonden aan het roer als hun man bezig was met laden of een sluis in manoeuvreren. Ze hielpen bij het hijsen van de zeilen, het ankeren van het schip en het houden van de wacht. Ze sjouwden mee met vracht, onderhandelden met bevrachters, beheerden het geld en verkochten lading. En ohja, ook gaven ze de kinderen les aan boord want een vaste school zat er niet in. Denk daar maar eens over na als je nog twijfelt aan de ‘handigheid’ van vrouwen aan boord.
En toch… sta je als vrouw anno nu met een bikhamer in je hand, dan kijken mensen je nog steeds aan alsof je die verkeerd om vasthoudt.
‘Dat blondje’ met een bikhamer
In het begin werd ik in de haven zelfs ‘dat blondje’ genoemd. Niet in mijn gezicht, maar ik hoorde het wel. Alsof een vrouw in een klusbroek en werklaarzen haar identiteit kwijtraakt.
Dat blondje? Nou, dat blondje heeft inmiddels wel haar schip betimmerd, elektra aangesloten en alles ontroest en gelakt.
Gelukkig veranderde die beperkte mening. Mijn vervallen bootje werd een mooi schouwtje en ineens was ik gewoon Inge, de dame van de zeeschouw.
Sommigen havengenoten kwamen advies vragen, anderen een praatje maken en sommigen boden een helpende hand. Overigens had ik die brute mannenkracht soms echt nodig, al weet ik niet of dat lag aan spierkracht of aan mijn ongeduld… Vooral bij het openen van een groot blik met zo’n belachelijke sluiting (ik noem geen merken maar jullie weten vast wel welke ik bedoel)
Uiteindelijk leer je wanneer je gewoon net zolang moet doorzetten tot het lukt en wanneer je beter de buurman erbij vraagt.
Bootvrouwen zijn overal
Er zijn genoeg vrouwen die varen, beroepsmatig of als hobby. Dat is geen nieuws. Maar zodra je als vrouw besluit je eigen schip op te knappen, wordt het ineens een gespreksonderwerp.
‘Doe je dat écht alleen?’ of ‘met wie doe je dit?’ dat zijn de meest gestelde vragen. Alsof het vanzelfsprekend is dat ik dat niet zou kunnen. Het probleem ligt niet bij mij, maar bij de verouderde ideeën van anderen.
Op social media, in havens, aan boord van schepen en op het water: vrouwen zijn er volop.
En nee, niet alleen als bemanning, maar als kapitein, klusser, eigenaar, influencer of schipper. Vrouwen die lakken, lassen, zagen, schuren, roeren, hijsen. En die dat allemaal gewoon zelf doen. Er is zelfs een televisieprogramma over vrouwen die varen, omdat het nog steeds niet als normaal wordt gezien blijkbaar. Een vrouw die haar eigen schip onderhoudt? Blijkbaar roept dat ook nog steeds verbazing op.
Maar laten we niet iedereen over één kam scheren! Er zijn genoeg mensen die het wél snappen en het volgen van zo’n klusproject gewoon cool vinden!
Niet wachten, gewoon doen
‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan.’ Mijn favoriete woorden van Pippi Langkous, tevens mijn motto tijdens het opknappen van mijn boot. Natuurlijk leer ik bij. Natuurlijk vraag ik soms hulp. Maar dat is logisch. Als je aan je huis klust, bel je toch ook gewoon een timmerman, loodgieter of elektricien?
Dus klusvrouwen: laat ze maar een poepie ruiken! En als iemand je toch met gefronste wenkbrauwen aankijkt? Geef ze een vriendelijk lachje en ondertussen grinniken wij in onszelf: wie is hier nou de gek?
Inge Loeffen
Schipper Zeeschouw Nea & Eigenaar Bakstag communicatie
