Angela’s Clipper Race: Drijven langs Guatanomo Bay
Het is even geleden dat ik een blog geschreven heb, maar ik denk (hoop!) met de NSR dat er genoeg te volgen was op Zeilhelden.nl. (zeker, check de Wrap Ups van de dag, Red.)
Wij zijn op 3 Juni vanuit Colon (de Atlantische kant van Panama) vertrokken naar onze startlijn die op 250nm motoren lag. Het goede nieuws is dat Quindao (de boot die in de etappe van de Filippijnen naar Seattle moest uitwijken naar Japan voor reparaties) weer bij de groep is. Toen zij aankwamen in Colon stond iedereen op de kade te klappen en te juichen. Een echt kippevelmoment. Het mooiste was toen Chris (de schipper) zei: ‘Oh wow, jullie bestaan echt!’
Quindao heeft bijna 1,5 maand alleen gevaren en heeft in die tijd 2 weken goed gemaakt op ons. Dit betekende extreem korte stopovertijden dus alle respect voor hen.
Nu zijn ze weer onderdeel van de race en liggen voor ons. Net als alle andere boten trouwens.
Je leest het goed, op dit moment liggen wij laatste maar het voelt niet als ernstig. We zeilen (wederom) van windwak naar windwak en er is nog zoveel mogelijk. Tenminste, daar hou ik mij maar aan vast..
Vandaag zijn we langs Guatanomo Bay gevaren (lees: gedreven) en de Amerikanen in ons team vonden dat een heel bijzonder moment. Blijkbaar zijn zij opgegroeid in een wereld waarin alles wat met Cuba te maken heeft vermeden moet worden. Dus geen Cubaanse sigaren, geen vakanties daar naartoe etc etc. Ik zal jullie de volledige historie besparen, maar het is een interessante geschiedenis.
Nadat we Guatanomo Bay gepasseerd waren ging ik van wacht and guess what: toen begon het te waaien. Dit is de 2e keer in 24 uur dat mij dat overkomt! Ze gingen zelfs van de windseeker naar de Yankee 3 (de kleinste fok) en deden een gemiddelde van 10 knopen voor een paar uur. Toen kwam ik weer op wacht met mijn crew en ja hoor ….. weg wind. Wij zijn zojuist van de Yankee 3 naar de Windseeker naar de Code 1 (grootste spi) gegaan en met samengeknepen billen proberen we koers te houden zodat we niet in de TSS tussen Cuba en Haiti drijven. Dat zou betekenen dat je dan de motor moet starten en 6 uur straftijd krijgt. Maar ‘so far so good’.
Nog 1,5 uur en dan mag ik weer naar bed. Alhoewel dat op het moment niet de fijnste plek is om te zijn. Dachten we dat het richting Panama heet was? Correctie: hier is het nog veel erger! Vooral omdat het ook een soort van vochtig is. Het zweet druipt echt letterlijk van ons lijf en de ventilator die iedereen heeft blaast gewoon hete lucht ….. probeer dan maar eens te slapen.
Maar goed, ook dat gaat voorbij. Net zoals het huidige windwak. Hoop ik. Time Zero (onze navigatie tool) zegt op dit moment dat we 28 Juli(!!) aankomen in Bermuda. Dat zou wat zijn! Rond die tijd staat nl. de finish in London gepland. 🙂
Groetjes,
Angela, Ha Long Bay Vietnam – CV26
