Angela Sails #7 – Sprong in het diepe
Mijn verblijf in Nederland is kort maar krachting want ik doe mee met het WK Vaurien op Como. Voordat dat begint ga ik eerst naar Genoa voor een week lang priveles Italiaans. Ik spreek (vloeiend) Spaans en dat is een voordeel maar soms ook niet kom ik achter. Toch kan ik mij aardig redden als ik in de trein stap naar Colico.
Maarja, toen ging ik zeilen met een Spaanse bemanning en bij het Spaanse team in huis wonen. Ongelofelijk hoe snel je dat ook weer kunt vergeten..
Vervolgens is er nog een staartje van het zeilseizoen over in Nederland; ik vaar de Sneekweek, ga ik met mijn neefjes/nichtjes op vakantie met mijn boot, vaar het NK Pampus en 16m2 en doe een delivery vanuit Enkhuizen naar Uddefalla op een Najad 395. Het is een nieuwe boot die na een show teruggaat naar de fabriek.
Op de Najad stap ik aan boord als bemanning maar het moment dat we de haven van Lauwersoog in varen vanwege motorproblemen (lees: we hadden niet getankt), zegt de schipper “I am running out of time, find yourself a crewmember and please bring this boat safely to Uddefalla”. Ik kijk inmiddels nergens meer van op, dus neem het stokje zonder al teveel protest over. En jeetje, wat was dat een mooie reis zeg! Ik beloof mijzelf dan ook dat als ik later groot ben, ik met een zeiljacht langs de Scandinavische kust ga varen.
Niet lang daarna zit ik in het vliegtuig naar Las Palmas. Leuk om daar weer naartoe te gaan, want een klein jaar daarvoor begon hier mijn Plan B. Dan heb ik toch echt wel een paar stappen gemaakt in korte tijd.
Ik schrik een beetje als ik de boot zie die ik 2800nm verderop naar Cyprus moet brengen. Het is een 18 meter stalen zeiljacht dat 8 jaar lang onbewogen in de haven heeft gelegen. De eigenaar is overleden en 2 zakenpartners uit Cyprus hebben haar gekocht voor de charter. Aan boord zijn 1 van de eigenaren (een vreselijk ongezond uitziende oversized man) en een jonge jongen die nog nooit gezeild heeft (“But I learn quickly” – zegt hij in gebrekkig engels). Dit is mijn delivery crew..
Ik vraag mij af of ik nu niet heel misschien mijn hand wat overspeelt heb.
Angela Brandsma
