Angela Sails #6 – Abonnement op de Kustwacht
De volgende dag neem ik afscheid van Chantal, ze is er niet zeker van of boten van dit formaat nog wel wat voor haar is en gaat op zoek naar werk als chef op een superyacht (dit is haar uiteindelijk ook gelukt). Drie dagen later vliegt mijn nieuwe bemanning in. Dit is ook mooi op tijd want de Gin van Peter’s Cafe komt mij bijna mijn neus uit. The Ocean is calling.
De heren bij mij aan boord komen uit Engeland en 1 daarvan is een kennis van Jurgen. Zij hebben elkaar in de Carieb ontmoet. Aangezien ik niet weer afhankelijk wilde zijn van de SSB, hebben ze voor mij een Garmin Inreach meegenomen. Als een kind zo blij ben ik ermee (en nog steeds overigens).
Na 1 week op Horta verlaten we vol goede moed de haven. Scheveningen here we come! De sfeer aan boord is goed, het water hebben we onder controle en met mijn nieuwe inreach kan ik onbeperkt het weer downloaden.
“Phi, Phi, Phi..This is the UK coastguard, come in”
“This is Phi, go ahead”
Het blijkt een check te zijn van de coastguard. Waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan. Geen probleem.
6 uren later verschijnt er een schip op de AIS die recht op ons af lijkt te varen. Ongeveer op een mijl afstand nemen ze contact op:
“Phi, Phi, Phi.. This is the UK Coastguard”
“This is Phi, go ahead” zegt 1 van de heren
Er wordt opnieuw gevraagd waar we vandaan komen, waar we naartoe gaan en deze keer willen ze ook meer weten over de bemanningssamenstelling. Wie we zijn, wie de schipper is, nationaliteiten en uiteindelijk onze paspoortnummers. Vervolgens is alles ok.
Net op tijd want we komen in een enorme bui terecht met dikke wind en grote hagelstenen. Je raadt het al, precies als het mijn wacht is. De heren staan lachend beneden van hun koffie te genieten en fotos te maken.
Na 15 dagen met 1 pitstop in Falmouth (diesel) varen we aan het einde van de middag de haven van Scheveningen binnen. Op de pier staan 2 bekende silhouetten enthousiast te zwaaien en ik herken ze als mijn ouders. Zoals belooft staan ze met Hollandse Nieuwe en Heineken ons op te vangen op de kade.
Terwijl ik mijn eerste hap neem van de haring komen er 2 officieel kijkende mannen naar onze boot. Aan hun broekriem hangt een knuppel en aan de andere kant een geweer. Oops….
Het is de kustwacht.
“We lijken een abonnement op jullie te hebben” zeg ik nog bijdehand.
En wat blijkt: Zij zijn gebeld door de Engelse Kustwacht omdat ze ons verhaal niet vertrouwden. Een Nederlandse boot, vanuit de Carieb met een vrouwlijke (Nederlandse) schipper en 2 Engelse bemanningsleden. Daarnaast hielp het niet dat onze AIS af en toe voor enige tijd uitviel (wisten wij niet).
“En waar is de eigenaar van de boot dan” vraagt de norse meneer. “Nou, die komt daar net aan” wijs ik.
Uiteindelijk waren er (natuurlijk) geen issues en konden Jurgen, Mirjam en ik proosten op de goede afloop.
Angela Brandsma
