Angela Sails #5 – Hello Goodbye
Op dag 8 krijg ik een berichtje op de satelliettelefoon van een jong duits stel. Zij zijn net voor ons vanuit Bermuda vertrokken en we hebben nummers uitgewisseld om in geval van nood contact met elkaar te kunnen zoeken.
Ze zijn super opgelucht iets van ons te horen. Het schijnt dat een aantal boten ons niet meer konden ‘vinden’ en zich dus zorgen maakten. “By the way, you are heading straight for a storm .. “ Komt er nog even als PS-je achteraan.
Ik bedenk mij geen moment en doe letterlijk 90 graden bij de huidige koers op, start de motor en voel mij opeens toch best wel een beetje klein. De barometer had nog geen aanzienlijke ‘drop’ laten zien en van Jurgen had ik ook niks gehoord.
Terwijl de uren voorbij tikken zie ik de wolken langzaam samenpakken en uit ervaring weet ik dat dit niet veel goeds betekent. Het positieve nieuws is wel dat we er letterlijk vandaan varen en ook al gaan we de staart meekrijgen, de beloofde 50 knopen zal ons bespaard blijven.
24 uur later gaan we weer terug naar onze oorspronkelijke koers. Het zonnetje komt achter de wolken vandaan en de enige ‘schade’ die wij hebben is een beetje meer water binnen. Niks dat we niet aankunnen. We drogen de matrassen en lakens, Chantal maakt een heerlijke maaltijd en de rust lijkt een beetje wedergekeerd aan boord. Het feit dat Paul weigert met mij te praten helpt daar zeker bij.
15 dagen na ons vertrek uit Bermuda komen wij aan op Horta (Azoren).
Er staan allemaal mensen op de kade als wij de haven binnen varen en ik kan het dan ook niet laten: “Excuse me guys! Hello! Excuse me! Is this Las Palmas?”.. Oh wat vind ik mijzelf grappig 😊
We krijgen een ligplaats toegewezen (4 dik) en Paul stapt letterlijk van boord voordat de boot goed en wel ligt. Met tas en al zie ik hem de kade opstappen en weglopen. Chantal en ik kijken elkaar aan. “Hmmm… I guess that was goodbye” zegt zij.
Angela Brandsma
