Angela Sails #3 – Het gaat altijd anders
Ik ben net aangekomen op Bermuda als de eigenaar van PHI mij vraagt om even te gaan zitten. Hij wil met mij praten. “Shit” denk ik, “ze willen mij niet meer mee hebben.” Tegelijkertijd realiseer ik mij ook dat ze mij dan echt niet naar Bermuda hadden laten komen.
“Je weet dat ik je aan boord wilde hebben voor extra veiligheid als mij tijdens de oversteek iets overkomt” begint Jurgen terwijl hij naar zijn ICD (Implanteerbare Cardioverter Defibrillator – red) wijst. “Nou” vervolgt hij, “de reden dat ik hier nu nog zit is precies vanwege dit kastje want tijdens onze trip van Puerto Rico naar Bermuda heeft de ICD ingegrepen en ben ik even helemaal out geweest. Van mijn cardioloog mag ik de oversteek nu niet doen en moet ik terug naar Nederland voor onderzoek.” Zowel Jurgen als Mirjam hebben tranen in hun ogen. Ik kijk hen verschrikt aan want ik voel de volgende vraag al komen.
“Zou jij Phi naar Nederland willen zeilen voor ons?” zegt Mirjam.
De dagen die volgen zijn opeens super hectisch en ik kan je vertellen dat ik nog nooit zo blij ben geweest met behaalde papieren dan nu. Ik zeg volmondig ‘ja’ en voel mij er ook daadwerkelijk klaar voor.
Ik ga op zoek naar bemanning, er wordt veel gebeld met de verzekering, de boot moet klaargemaakt worden, Jurgen moet naar het lokale ziekenhuis om zijn pacemaker uit te laten lezen (wat uiteindelijk niet lukt), ik krijg uitleg over alle systemen aan boord, leer met SSB werken en binnen no-time sta ik met het hele gezin bij een taxi busje afscheid van ze te nemen.
Man wat is dit erg. Hun jaar op Phi komt wel tot een heel abrupt einde zo en de teleurstelling is van alle gezichten af te lezen. Terwijl ik daar zo sta te zwaaien realiseer ik mij opeens wat een enorme taak op mijn schouders rust. Ik moet Phi als schipper veilig terug naar Nederland zeilen. Als schipper!
Een dag later komt de havenmeester langs: of mijn man ook aan boord is. “Mijn man?” vraag ik. “Heb je die gevonden dan? Dat is mij nog nooit gelukt..” Verschrikt kijkt hij mijn aan en dan begint hij te lachen. “I am so sorry, there are not a lot of female skippers. I will make it up to you, I will not charge you for tonight’s docking costs..”
Die hebben we maar weer.
Angela Brandsma
