Ode aan de surfers
Soms zijn er dagen dat dingen anders lopen dan gepland. En vandaag is zo’n dag. Ik sta op het punt om een column te plaatsen over de inzichten die ik heb gekregen dankzij mijn TrueLies boek. En dan lees ik in een nieuwsbericht dat er inmiddels vijf jonge surfers in Scheveningen zijn omgekomen. Bizar, onwerkelijk en intens verdrietig, vooral voor al hun dierbaren. Ik kende ze niet, maar het raakt me diep.
Ik kan het me zo goed voorstellen dat de wind aantrekt en dat ze thuis geroepen hebben: ‘Ik moet nog even de zee op. Het is zo’n topweer’. En dan loopt alles anders. Het schuim is dikker dan anders, de windvlagen zijn harder en een onverwachte golf maakt een bruusk eind aan een avond op zee die ongetwijfeld zo mooi begon.
Dus laten we vandaag stilstaan bij deze stoere, ondernemende levensgenieters die niet op de bank bleven zitten maar er juist op uit trokken. Dat zouden meer mensen moeten doen. Kom in actie, daag jezelf uit en probeer het verschil te maken. Ook nu. Ode aan de surfers.
Ik zie talloze hartverwarmende reacties op social media. Maar daartussen verschijnen kritische en meedogenloze opmerkingen. Ongelofelijk. Hoe kun je op zo’n moment kritisch zijn. Je hebt geen idee. En laten we wel wezen: surfers, kiters, zeilers en tal van andere sporters zijn juist de sterke, krachtige persoonlijkheden die vaak het verschil maken. Die zichzelf voortdurend uitdagen en die de elementen trotseren. Met respect. Want deze surfers waren zelfs Lifeguards. Ongetwijfeld hebben ze regelmatig levens weten te redden met gevaar voor eigen leven.
