Wie is de ‘God’ van de zee?
Tussen de masten door in de haven van Medemblik zie ik een beer van een vent staan.
‘Dat is Mark Slats,’ fluister ik.
Zijn aanwezigheid tijdens de 24 Uurs is niet ongemerkt voorbijgegaan. Het is druk bij Mark aan boord. Op de kade staan ongeduldige bewonderaars te wachten om een glimp op te vangen van de man, die in zijn eentje non-stop de wereld rond zeilde, zonder moderne communicatiemiddelen, in een boot die minstens 50 jaar oud is. Het was een wedstrijd, waar slechts 18 deelnemers uit heel de wereld aan mee deden. Dertien deelnemers haalden de finish niet. Mark werd tweede.
Ik hoef voor de zeilers niet uit te leggen wat voor een bijzondere prestatie dat is. Met de wind op de kont richting Engeland vind ik al pittig. Voor de niet-zeilers wil ik toch een poging wagen. Zie het als een Max Verstappen die in een Trabant in wind en weer non-stop moet rijden. Bergje op en bergje af. En dat meer dan 200 dagen. Of ga ik nu iets te ver met mijn vergelijking? Iedereen weet toch wie Max is. En Mark? Max zijn race duurt 2 uur. Die van Mark 5136 uur. Is dat het? Duurt het te lang? Is het niet te volgen, is daarom Mark ook geen volksheld?
Tijdens de 24 Uurs koop ik zijn boek. Een handtekening zit er helaas niet in, want Mark is op weg naar zijn volgende avontuur. Onderweg naar onze thuishaven Volendam lezen we aan boord fragmenten uit zijn boek.
‘Die man is gek.’ Klinkt het over het water.
Niet voor de niets staat in het boek: ‘Mark is niet bang voor de zee, de zee is bang voor hem.’
Naast het zeilen, heeft hij ook het wereldrecord oceaan roeien verbroken.
Het is gewoon gekkenwerk wat Mark doet
En dan het bericht dat de Conny van Rietschoten-prijs als ‘Zeiler van het Jaar’ dit jaar naar een surfer ging. Ik heb niets tegen surfers hoor, want overstag op een plank doe ik niet zo snel na. Maar hoezo ging die prijs niet naar Mark?
‘Het is gewoon gekkenwerk wat Mark doet,’ is menig reactie thuis en op de werkvloer. Een presentatie waarvan je zegt: ‘Wat zal zijn moeder trots zijn.’
Is het dan geen topsport?
‘Er zijn ook mensen naar China gefietst… Een kwestie van gewoon door blijven trappen.’
Maar dit was een wedstrijd, hij werd tweede van de 18 deelnemers. Dan toch weer de vergelijking met de Formule 1, dat zijn ook maar 20 deelnemers.
‘Jij weet toch ook niet wie er meedoet aan de Formule 3?’
Mensen ( en dan vooral de niet-zeilers ) kennen wel de Volvo Ocean Race. Weet men wel wie Bouwe Bekking is?
Ik speur verder naar welke zeiler er ooit ‘Sportman van het jaar’ is geworden. Een titel die al sinds 1951 wordt toegekend aan een Nederlands sporter. Plankzeiler (surfer) Stephan van den Berg in 1984. Hij won in datzelfde jaar een gouden plak tijdens de Olympische Spelen. Bij de vrouwen won Marit Bouwmeester een gouden medaille in 2016. De titel sportvrouw ging dat jaar naar Sanne Wevers. De eerste turnster met Olympisch goud. Daar valt wat voor te zeggen.
Mark en Pieter zijn sowieso helden
Het komt er dus op neer dat er nog geen één zeiler in Nederland is die zich sportman/vrouw van het jaar mag noemen. Dat brengt mij weer terug naar de titel ‘Zeiler van het jaar’, die dit jaar dus niet naar Mark Slats ging. Hij won dan ook geen goud, maar dat deed Pieter Heerema ook niet toen hij als eerste Nederlandse zeiler ooit de Vendée Globe ( ook een non-stop solozeilrace rond de wereld, maar dan met moderne boten) heeft gevaren. Hij kreeg wél die prijs. Beiden wedstrijden zeggen dat ze de zwaarste zijn. Ik vind het allebei topsport. Mark en Pieter zijn sowieso helden. En Max Verstappen? Die is baas! Hij is pas een held als ie wereldkampioen wordt.
Nu we het toch over prijzen, titels en helden hebben, vraag ik me af. Als Johan Cruijff de ‘God’ is van het voetbal. Wie is dan de ‘God’ van de zee?
Gerie Smit
