Tres Hombres-blog: ‘Zonder geluk vaart niemand wel’
In de zeilvaart haven Horta, op het eiland Fayal, Azoren, ontmoeten we de Gallant. De voorheen Nederlandse, schoenergetuigde logger wisselde afgelopen jaar van eigenaar en is nu ook omgevlagd naar Vanuatu. Dezelfde vlag als de Tres Hombres, en ook zij wordt, net zo als ons schip, ingezet voor de zeilende vrachtvaart. Het is haar eerste jaar in deze nieuwe rol, 
de vracht is nog matig, maar de verwachtingen voor komend seizoen zijn hoopvol. Onze bemanningen trekken veel met elkaar op, we eten bij elkaar aan boord, en wisselen ervaringen uit. Als blijkt dat we beiden dezelfde dag van Horta naar Douarnenez,Frankrijk, vertrekken, besluiten we te racen. Ongeveer 1300 zeemijlen in Oost Noord Oostelijke richting.
Op de dag van vertrek is er zeer weinig wind. Aan dek is het niet voelbaar, echter, de wimpel wappert zeer traag en onthult een zachte bries uit zuidelijke richting. Voor ons voldoende om zeilend te vertrekken. Terwijl we nog langs de kade liggen, zetten we het marszeil en dan de brammen. Als ik het commando “let go fore and aft” geef, en de trossen worden losgegooid, heeft het schip nog een klein duwtje nodig om los te komen van de kade. Maar dan glijden we geruisloos richting het zeegat. Langs de Gallant, die iets later vertrekt, omdat ze nog op bemanning moeten wachtten. Voordat we rond de pieren gijpen zijn alle zeilen gehesen.
We zetten alle lappen die we kunnen vinden tot leizeilen aan toe
Aanvankelijk kunnen we de voortgang van de Gallant op onze AIS (Automatic Identification System) volgen, daarna verliezen we het contact. We weten onszelf tussen twee weerssystemen in, in een gebied met Westelijke winden te begeven, en dag na dag varen we met de wind van achteren. We zetten alle lappen die we kunnen vinden tot leizeilen (lichtweer zeilen naast de razeilen) aan toe. Als we uiteindelijk na bijna twee weken aan de overkant arriveren, uberhaupt een recordreis, is de Gallant net enkele uren voor ons de baai van Douarnenez binnengezeild. Op en neer kruisend wachten ze ons op. Hebben ze dan toch
gewonnen? Als ik de volgende dag de kapitein spreek, is het eerste wat hij, verontschuldigend verteld: dat ze de motor gebruikt hebben. En, dat hij ons via onze website heeft kunnen volgen, en wij sneller waren.
Een reis waar het schip vorig jaar nog 23 dagen voor nodig had, maakten we nu in 11 dagen. Hoe is dat mogelijk? De zeileigenschappen van de Tres Hombres zijn natuurlijk optimaal, dat was vorig jaar echter ook zo. De trim van het schip is dit jaar zeer goed, wat de zeileigenschappen terdege kan beïnvloeden. Maar de ware reden: “zonder geluk vaart niemand wel”. We hadden dit jaar de perfecte meteorologische omstandigheden. Geen één keer hoefden we overstag te gaan, we hadden voornamelijk de wind mee, dus konden voor dagen achter elkaar met de razeilen vierkant gebrast varen. We hoefden deze tocht niet eenmaal overstag.
Nu de laatste etappe, zonder motor door het Engelse kanaal…
Ahoy,
Kapitein Jorne Langelaan
http://fairtransport.eu/
