In één keer naar Schotland, wat een ontvangst!
Een aantal weken geleden hebben jullie in mijn vorige blog kunnen lezen dat het vertrek in Scheveningen niet helemaal liep zoals gepland. De oversteek naar Inverness, Schotland hadden we voor de boeg. Altijd een rottocht, niet veel mensen halen hem in 1 keer. De echte maidentrip van mijn nieuwe Zeildroom. Na een complete refit en 1 proefvaart Hellevoetsluis – Scheveningen was het nu tijd om haar daadwerkelijk te testen. Een tocht van ruim 500 mijl stond op de planning. Met de wind zou het wel goedkomen, een beetje veel wellicht maar wel in de rug.
Na 2 jaar rond de wereld en 3 Atlantische oversteken had ik met mijn nieuwe schip meteen mijn 24-uurs record te pakken!
Nog even ons aller Gerrit Hiemstra om advies gevraagd en toen was het tijd om te gaan. Onweer zou boven land blijven en de wind zou niet boven de 26 kts uitkomen. Met mijn schip van 20 ton appeltje eitje al weet je dat het altijd meer is dan de voorspelling. Aangezien ik bij elk moment van de refit aanwezig was en wist wat voor robuust schip mijn Cheoy Lee 48 is had en er goede bemanning aan boord was had ik er alle vertrouwen in. Wat gingen we lekker en na 24 uur stond er een kleine 200 mijl op het log! Na 2 jaar rond de wereld en 3 Atlantische oversteken had ik met mijn nieuwe schip meteen mijn 24-uurs record te pakken! Wellicht toch wat zeil weghalen? Dat moment kondigde zichzelf aan en uiteraard lag ik net op 1 oor. Midden in mijn remslaap schreeuwde mijn bemanning mij wakker. Duidelijk was dat er snel zeil naar beneden moest. Wel even aanlijnen uiteraard en het grootzeil was daarna dankzij goed teamwork en de handige lazy jacks in een minuut weg. Tijd om een broek aan te trekken! We zaten midden in een enorme onweersbui. Ik heb er vaker middenin gezeten maar dit was er ook wel 1 hoor, pfff. En zorg dan maar dat je rustig blijft als schipper richting je gasten. Prima gelukt maar ik kan jullie melden dat Zeildromen op dat moment niet echt uit aan het komen waren.
Na een heftig nachtje viel de wind weg maar gelukkig had ik mijn volledig gereviseerde 80PK Perkins achter de hand. Na 5 uur motoren was er het mij helaas bekende geluid van een motor die naar brandstof smacht. En klaar was het. Ik wist dat de 250 liter diesel in mijn tank oud was maar na wat testjes bleek er kraakhelder dus toch maar met de oude diesel vertrokken. Golven doen veel met oude brandstof in een tank. Kijkende naar de voorfilter was het probleem dan ook meteen duidelijk.
De prachtige zonsopgang werd begeleid door vrolijke dolfijntjes naast onze boten.
Gelukkig had ik 10 reserve filters bij me dus verwisselen en gaan! Ondertussen was de wind gelukkig weer terug en zeilden we weer. Gelukkig maar aangezien het ontluchten van de motor niet lukte. Er was toch een probleem met de brandstofpomp. Er bleek geen andere optie dan een aantal uren voor aankomst de kustwacht op te roepen. Ons vermoeden werd meteen bekrachtigd en de binnenvaart bij Inverness en de aankomst de rivier op raadden ze ons onder zeil toch echt af. 3 uur later kwamen onze helden van de zee ons al tegemoet varen, de sleeplijn werd professioneel overgebracht vanaf de life boat en de sleep werd ingezet.
De prachtige zonsopgang werd begeleid door vrolijke dolfijntjes naast onze boten. Deze vrijwilligers waren fantastisch, heel veel respect voor deze mannen. De meesten werken bij een whisky destilleerderij dus we kregen direct wat mooie tips. Tijd om afscheid te nemen en na een groepsfoto was het tijd om de motorruimte in te duiken, welcome to Scotland!
