Karma-blog: Acht jaar varen en klussen
Na acht jaar varen en klussen, is de stroomhuishouding aan boord van Karma goed op orde. Vrijwel alle bedrading is vervangen, de kleuren zijn georganiseerd, de aardes zitten bij elkaar.
Ik heb stapels boeken gelezen over stroom aan boord en er online zoveel over gezocht dat ik er ondertussen zelf een boek over kan schrijven. Het lijkt allemaal zo eenvoudig: Je hebt een accu met een plus en een min. Daar sluit je iets van 12 volt op aan en dan werkt het. De praktijk is ingewikkelder en vooral veel weerbarstiger. Zeker als je er drie voedingsbronnen, een omvormer en een walstroomaansluiting bij betrekt. Dan is het opeens ook serieuze business.
Elektrolyse is onzichtbaar, maar de effecten zijn desastreus.
Waar laat je op een metalen schip bijvoorbeeld de aarde en koppel je die nu wel of niet door aan de min van je accu? Als je het verkeerd doet, dan is je eigen stroomvoorziening de grootste veroorzaker van een roestende romp. Elektrolyse is onzichtbaar, maar de effecten zijn desastreus. Kies je voor de meest veilige optie om elektrolyse te voorkomen, dan kun je weer eenvoudig een enorm potentiaalverschil veroorzaken en kan je schip een gevaar vormen voor mensen die in het water zwemmen. Internationaal gerenommeerde instituten spreken elkaar tegen over wat de meest veilige oplossing is. Handboeken zijn duidelijker en geven aan dat er geen beste oplossing is. Dat blijft mij natuurlijk bezig houden, want ik ben juist altijd als vanzelf op zoek naar de beste oplossing. Bij alles, altijd en overal.
Het meest knullige wat ik ben tegengekomen, dat was het voorgloeidraadje van de dieselmotor.
Toen ik voor het eerst het schakelpaneel van Karma opende op te zien wat er achter zat, schrok ik van de kluwen aan draadjes. Signaalkabels, 12 volt, 220 volt, alles lag door elkaar. Soms zat er in een kroonsteentje een rode rechtstreeks op een zwarte, vaak waren beide kabels wit en dan weer bleek die groen-gele toch een andere functie te hebben dan de aarde. Het meest knullige wat ik ben tegengekomen, dat was het voorgloeidraadje van de dieselmotor. Voorgloeien kost relatief veel stroom, maar op Karma werd 100 ampere uit de accubank getrokken. Zoveel dat zelfs de ledverlichting boven tafel begon te trillen. Toen ik op onderzoek uit ging, bleek de schakeling gewoon rechtstreeks kortsluiting te veroorzaken. Het enige draadje dat voorverwarmd werd, was het 12 volt draadje van de schakeling zelf. Naast knullig ook enorm brandgevaarlijk en uiteindelijk levensgevaarlijk. Zo’n elektrische brand blus je onderweg niet even, ook al is er op de oceaan voldoende water op voorraad.
Na acht jaar varen en klussen, is de stroomhuishouding aan boord van Karma goed op orde. Vrijwel alle bedrading is vervangen, de kleuren zijn georganiseerd, de aardes zitten bij elkaar, er is 0.0 lekstroom en de high level documentatie is op orde. De accu’s zijn gescheiden, er staat een geladen reserveaccu paraat, er zijn drie bronnen om onafhankelijk van elkaar de verschillende banken te kunnen laden en we zijn galvanisch gescheiden als we aan de walstroom liggen. Dat was niet makkelijk, kostte een hand vol duiten en heel veel vrije tijd, maar het betaalt zich terug in het behoud van je schip, het comfort aan boord en het reguliere onderhoud aan het systeem.
Een extra relais of een handmatige schakelaar om net wat meer gemak te hebben, of in geval van nood een minder groot probleem te hebben. Ik kan er nog dagen mee bezig zijn.
En toch blijft het knagen. Als je mij een pen en papier geeft, dan maak ik zo een lijstje met zeven dingen die nog weer net wat beter kunnen. Een extra relais of een handmatige schakelaar om net wat meer gemak te hebben, of in geval van nood een minder groot probleem te hebben. Ik kan er nog dagen mee bezig zijn. Het zal de aard van het beestje wel zijn. Atijd opzoek naar de beste oplossing. Voor mij is het juist de uitdaging om het eens te laten zoals het is. En dat ga ik doen. Op de accu’s na dan, want die zijn op en moet ik vervangen in Kaapstad. En als ik dan toch bezig ben en ik kom iets tegen wat niet al te veel tijd kost, misschien dat ik het dan toch nog even meeneem. Gewoon omdat ik altijd als vanzelf zoek naar die beste oplossing. Maar daarna is het klaar. Echt waar…
