Zeilen voor een betere wereld

_MG_2511
De Volvo Ocean Race telt op dit moment zeven deelnemende teams, waaronder twee Nederlandse. Laatste loot aan de stam is Team Brunel. Zevenvoudig VOR veteraan Bouwe Bekking zal nu écht een gooi gaat doen naar de overwinning. Een paar weken voordat pitbull Bekking zijn plannen presenteerde werd het zesde deelnemende team bekend gemaakt.  Turn the Tide on Plastic, dat geleid zal worden door de Britse Dee Caffari, de enige vrouwelijke schipper van de race. Niet zomaar de eerste de beste: Caffari is de eerste vrouw ter wereld die twee maal single handed, non-stop de aardbol rondvoer. Één keer zelfs tégen de heersende windrichtingen in. De vorige VOR maakte Caffari deel uit van het all-women Team SCA.

Kansen voor Nederlandse zeilers

Caffari’s ambities zijn ook dit keer niet mis. Ze wil een multinationaal, 50-50 mannelijk/vrouwelijk team samenstellen, met een meerderheid van de crew onder de 30 jaar. Tijdens de race zal ze uiteraard worden bijgestaan door een paar old salts. Anders zou het helemaal een onmogelijke opgave zijn om de jonkies succesvol rond de wereld te loodsen. Al met al een ambitieuze onderneming. Terwijl de meeste teams al maandenlang aan het trainen zijn, is Caffari op dit moment in Lissabon nog druk bezig met de teamselecties. En nadrukkelijk ook Nederlandse zeilers maken een kans. In totaal heeft ze minder dan 100 dagen tot de start in Alicante op 22 oktober, dus dat wordt nog behoorlijk spannend…

Familiekapitaal beschikbaar met als doel ‘de wereld een betere plek te maken voor toekomstige generaties’

Hoofdsponsor van deze bijzondere campagne is de – tot nu toe onbekende – Mirpuri Foundation. Opgericht door de welgestelde Mirpuri familie, runt Paulo Mirpuri de foundation zelf. Deze liefdadigheidsinstelling heeft de komende tien jaar een deel van het familiekapitaal – 200 miljoen dollar – beschikbaar gesteld om te investeren in projecten op verschillende gebieden. (Denk aan lucht-, ruimtevaart- en medisch onderzoek, performing arts, wildlife en ocean conservation). Doel is ‘de wereld een betere plek te maken voor toekomstige generaties’.

Afgelopen voorjaar werd ik door de Mirpuri Foundation uitgenodigd om naar Barbados te komen, om getuige te zijn van de aankomst van de Volvo Ocean 70 Green Dragon, die eerder die week vertrok vanaf de Kaapverden. Deze Atlantische oversteek vormde de aftrap naar hun allereerste Volvo Ocean Race campagne. Dat liet ik mij uiteraard geen twee keer zeggen. Zo toog ik in het gezelschap van vijf andere Europese yachting journalisten naar het meest oostelijk gelegen Caribische eiland. Om kennis te maken met Paulo Mirpuri, die niet alleen een zeer succesvol zakenman is – zijn sporen verdiende hij in de luchtvaartindustrie –  maar ook fervent zeiler, piloot, arts én filantroop…

_MG_2391Als we om een uur of zes ’s ochtends Port Saint Charles Marina uitstuiven op een met 900 PK uitgedost 58 foot Sedan Bridge motorjacht – spontaan ter beschikking gesteld door een fortuinlijke Barbadiaan die de natuurbeschermingsprojecten van de Mirpuri foundation een warm hart toedraagt – is het nog pikdonker. Langs de feeëriek fonkelende lichtjes van Bridgetown varen we in oostelijke richting.  Op zoek naar de VO70 Green Dragon, die voor deze gelegenheid is omgedoopt tot Mirpuri Foundation.

(De VO70 debuteerde in de Volvo Ocean Race 2005/6 ter vervanging van de VO60 schepen die vanaf 1993 werden gebruikt. Ze wordt nog steeds beschouwd als een van de snelste monohull-jachten ooit. De Green Dragon nam deel aan de 2008/9 editie, en werd toen geschipperd door Ian Walker.)

De Volvo Ocean racer vertrok zes dagen eerder vanaf de Kaapverdische Eilanden, geschipperd door Paulo Mirpuri. Hij werd bijgestaan door de eigenaar van het schip, Oostenrijker Johannes Schwarz. Daarnaast voeren de zeven crew members – waaronder de Nederlandse Melges 24 zeiler Gerwin Jansen – en vier VIP’s mee.

Slechts 160 uur hadden ze nodig voor de 2400 mijls oversteek, een wereldrecord voor amateurschippers

 

Na een uur varen doemen ineens de contouren van een donker zeil aan de inmiddels licht glorende horizon op. ‘Yes, there they are!’ De fotografen aan boord springen op en enorme telelenzen worden tevoorschijn gehaald. Onze stuurman geeft vol gas en met 30 knopen scheuren we naar ze toe. ‘Hi guys, welcome at Barbados!’ We geven de mannen een warm welkom. Van twee kanten wordt er druk geroepen en gezwaaid. Blije gezichten, de champagne knalt.

Slechts 160 uur hadden ze nodig voor de 2400 mijls oversteek. Mirpuri staat glunderend aan het roer en even later zwaaiend op het voordek. Zijn eerste Atlantische oversteek is een feit. En passant zet hij met deze oversteek ook nog even het wereldrecord voor amateurschippers op zijn naam, door in 24 uur 515 mijl af te leggen.

_MG_2430

De eerste dagen hadden we zware weersomstandigheden met golven van zo’n 8 meter, topsnelheden van 30 knopen en op sommige momenten bijna 40 knopen wind

 

We vergezellen de groene draak naar het Shallow Draught dock.  Dit is de enige haven op het eiland die diep genoeg is voor de 4,5 meter stekende bulbkiel van de VO70. Na aankomst stapt Mirpuri als eerste van boord en wordt hij om zijn nek gevlogen door zijn vrouw en kinderen. Voor hen was zo’n eerste oversteek ook spannend, da’s duidelijk. Dan heeft hij tijd voor een praatje op de steiger.

‘In de Mirpuri Foundation geloven we in leading by example. Dus voordat we een team sponsoren in de VOR, wilde ik de ervaring – of althans, een voorproefje hiervan – zelf hebben,’ vertelt de Portugees. En dat is aardig gelukt, want de oversteek blijkt geen vakantietripje te zijn geweest. ’Ik heb aan den lijve ondervonden hoe moeilijk het is om dit soort boten te zeilen. De eerste drie dagen hadden we zware weersomstandigheden met golven van zo’n 8 meter, topsnelheden van 30 knopen en op sommige momenten bijna 40 knopen wind. Vooral het gijpen met zoveel wind is niet makkelijk op dit soort schepen. Maar het was fijn om te zien hoe goed we als team samenwerkten. Helemaal als je bedenkt dat de meesten van ons nog niet eerder samen hebben gezeild.’

_MG_2565Niet alles bleek over een leien dakje te zijn gegaan. ‘We hadden een paar medische situaties aan boord. Door de turbulente zee waren er een aantal brandwonden door kokend water en wat andere kleine verwondingen. Maar, geluk bij een ongeluk is dat ik ooit ben opgeleid tot arts, dus met iedereen gaat ’t weer goed, haha! Verder hebben we op de tweede dag de genua 4 opgeblazen omdat we de boot eigenlijk een beetje te hard pushten’, vervolgt hij grijnzend. ‘Dit gebeurde midden in de nacht, dus dat gaf best een hoop gedoe. Al met al heb ik heel veel van deze trip geleerd en weet ik nu ongeveer wat de bemanning kan tegenkomen tijdens de race. Ik heb het maar zes dagen ervaren, maar straks zitten ze acht maanden op zo’n boot.’

Deelname aan de VOR is bedoeld om de Save the Oceans boodschap van de Mirpuri Foundation te promoten. Ieder bemanningslid van de Turn the Tide boot zal dus als ambassadeur van de Foundation fungeren, en hun normen en waarden gaan uitdragen. ‘Ik weet nu dat zeilers niet alleen goed getraind moeten zijn in hun technische vaardigheden, maar minstens zo belangrijk is dat ze over een enorme teamspirit beschikken,’ concludeert hij. Dan wordt hij door een local op z’n schouder getikt. ‘Oh, sorry, will you excuse me for a moment? Ik moet naar het douanekantoor om ons in te klaren…’

Met het groepje journalisten begeven we ons tussen de rich & famous en nippen we aan een prijzig drankje op het terras

 

Nadat de Green Dragon is opgeruimd en schoongemaakt door de bemanning, en ik van Gerwin een rondleiding door de VO70 heb gekregen – de Green Dragon is een tikkie luxueuzer gemaakt dan tijdens de deelname aan de VOR – zo blijkt de keuken wat uitgebreid te zijn en hangt er zelfs een gordijntje voor de WC – verhuist het hele gezelschap. We gaan naar ‘one of the most prestigious resorts in the world’, het ultra sjieke Sandy Lanes Hotel, gelegen aan een oogverblindend palmenstrand. Met het groepje journalisten begeven we ons tussen de rich & famous en nippen aan een prijzig drankje op het terras. Dan is het tijd voor een uitgebreide persconferentie over de Save the Oceans campagne van de Mirpuri Foundation.

De zaal is niet alleen afgeladen met journalisten, maar ook met lokale bestuurders en hotemetoten. Die laatste twee zijn erg blij met de natuurbeschermingsprojecten die de foundation op Barbados wil opzetten. Na de persconferentie rent de crew en masse het witte strand op om een duik in de knalblauwe zee te nemen. Voor mij een mooie gelegenheid om Paulo Mirpuri even aan z’n jasje te trekken voor een persoonlijk gesprek op het terras met picture perfect uitzicht over het bountystrand. De haren in model, fris geschoren en gehuld in keurig colbert. Aan niets is te zien dat de man pas een paar uur geleden dry land in zicht kreeg na een week op zee.

_MG_2616Aanvankelijk zou de Mirpuri Foundation pas in de volgende editie van de VOR deelnemen, maar toen diende deze last-minute opportunity met Turn the Tide on Plastic zich aan. Mirpuri besloot deze kans met beide handen aan te grijpen. ‘We hebben gekeken naar gebieden waar we kunnen bijdragen aan een betere wereld.  Deze kans was één die dicht bij ons hart lag. Portugal heeft lange tijd een rijk maritiem erfgoed gehad. Onze op jongeren georiënteerde campagne is een belangrijke stap voor de toekomst van het Portugese offshore racing,’ aldus Mirpuri.

Vergaande gesprekken met Mark Turner om een Volvo Ocean Race Academy in Portugal te vestigen

De Portugeze invloed op deze campagne zal nog bescheiden zijn. Met Caffari is afgesproken dat de Tide on Plastic boot twee Portugese bemanningsleden zal krijgen. Een man en een vrouw, waarvan er minimaal één per etappe zal meedoen. Meer dan twee zal lastig worden, aangezien er nog niet genoeg Portugezen zijn die voldoende getraind zijn om aan zo’n heftige oceaanrace deel te nemen. Maar daar gaat verandering in komen: Mirpuri’s ambitie is om het volgende hoofdstuk te schrijven in de Portugese maritieme geschiedenis.

‘Na deze campagne gaan we in 2019 wéér aan de Volvo Ocean Race deelnemen, maar dan met een volledig Portugees team.’ Dat hij bloedserieus is, blijkt wel uit het feit dat hij op dit moment vergaande gesprekken met Mark Turner heeft. Hij wil een Volvo Ocean Race Academy in Portugal vestigen. ‘Als we mensen dichter bij de zee brengen, creëeren we meer ambassadeurs om de boodschap van onze Save the Oceans campagne verder uit te dragen.’ Daarom acht de Mirpuri Foundation het belangrijk om de zeilsport in Portugal te promoten. Van beginner tot intermediair en dan naar een hoog niveau. ‘Ik denk dat dit een goede manier is om meer Portugese zeilers voor te bereiden op offshore racen en daarmee het maritieme Portugese erfgoed opnieuw leven in te blazen,’ sluit Mirpuri af.

Onder de indruk van zijn ambitieuze plannen, bedank ik de sympathieke Portugees voor de uitnodiging om naar Barbados te komen. Terwijl ik over de Caribische zee uitkijk, bedenk ik me dat het de Portugezen waren die al rond 1418 gebruik wisten te maken van navigatie, cartografie en maritieme technologie. Daarmee verkenden ze als één van de eersten de wereldzeeën, dus met die maritieme genen van ze zit het wel snor. Ineens bekruipt me het gevoel dat we nog veel gaan horen van deze Zuid-Europeanen. Wellicht nog niet tijdens déze editie van de Volvo Ocean Race, maar zeker in de vólgende. Bekking, maak je borst maar nat…

Hanneke Beers
(Tekst en foto’s)

 

Reacties

Reacties