Alternatief vuurwerk
Noodvuurwerk is onveilig, onbetrouwbaar, heeft een korte levens- en werkingsduur en zadelt verkoper en consument met allerlei problemen op het gebied van opslag, transport en verwijdering op. Waarom schrijven de regels dan voor dat we dit verplicht bij ons moeten hebben?
Zo ver was ik gekomen met het schrijven van deze column, toen ik besloot om eerst uit te zoeken welke regels dat dan precies voorschrijven. Enig speurwerk en wat telefoontjes later zag de wereld er veel mooier uit. Kort gezegd komt het er op neer dat er in Nederland voor de pleziervaart geen enkele verplichting bestaat om vuurwerk aan boord te hebben. Dit in tegenstelling tot waar veel mensen (waaronder ook ik tot enige tijd geleden) van uit gaan. De enigen die vuurwerk aan boord van de pleziervaart verplicht stellen zijn organisatoren van (zeil)wedstrijden die onder de ISAF Offshore Racing Regulations gevaren worden. Als deelnemer aan dergelijke (heerlijke) wedstrijden zit je ineens wel vast aan vuurwerk, en dan niet eens wettelijk, maar puur als eis om deel te mogen nemen.
Deze kennis verandert de stelling aanzienlijk, en, belangrijker nog, zou eenieder die op het water verblijft moeten stimuleren zich eens goed achter de oren te krabben alvorens uit gewoonte nieuw vuurwerk aan boord te halen. Alles wat vuurwerk voor een watersporter kan doen, kan al lang door andere middelen beter, veiliger en langduriger. Er zijn Epirbs, PLB’s, noodseinen op basis van laser en LED, MOB-middelen op basis van AIS, marifoons en satelliettelefoons. Allemaal met hun eigen fantastische eigenschappen, maar ook allemaal met bepaalde beperkingen. Het zou de veiligheid op het water ten goede komen als iedereen die het ruime sop kiest zich afdoende zou informeren over de (on)mogelijkheden van bovenstaande uitrusting om daaruit een passende en verantwoorde keuze te maken. Wat vuurwerk betreft hebben we ons lot in eigen hand. Om te voorkomen dat we deze beschadigen, lijkt het me verstandig om enerzijds uw zeilvereniging te bestoken met emails om via hen de ISAF te stimuleren hun op het gebied van noodvuurwerk achterhaalde reglementen te veranderen. Anderzijds zie ik mooie plaatjes voor me van het ritueel afsteken van het laatste noodvuurwerk op 31 december 2016. Hierbij de parachutepijlen maar niet doen, tenzij u graag de woning van de buren in de fik steekt. Lekker veilig hoor, dat vuurwerk.
Inmiddels is het in Nieuw-Zeeland en Finland al zo ver dat de Odeo Flare LED wordt geaccepeerd als alternatief voor handfakkels bij officiële veiligheidskeuringen. Nu maar hopen dat het verstand in Nederland ook gaat zegevieren.
Ik verheug me enorm op een nabije toekomst met uitsluitend nog noodsignalen die minder schadelijk en gevaarlijk zijn dan vuurwerk en nog effectiever zijn ook. En U?
Deze blog kwam tot stand met medewerking van Bojan Michiels van Kessenich van Bomarine.
