(In) tolerantie…
Velen denken dat we als watersportende natie een tolerant varend volkje zijn, maar het tegendeel blijkt toch met grote regelmaat waar. We ondervinden het aan den lijve en ook in mijn boeken beschrijf ik met grote regelmaat het korte lontje van onze collega watersporters.
Ach… overal is wat en ik weiger mijn kostbare leventje te laten vervuilen door negatieve energie. Maar soms ben ik met stomheid geslagen en heb ik grote moeite om positief over onze medewatersporters te blijven. Zeker als het betrekking heeft op onze vaargasten die in hun laatste dagen nog éénmaal van het water willen genieten. Ik wil een paar voorbeelden noemen, zodat dat je een indruk krijgt waarmee we soms geconfronteerd worden…
Hun oordeel was wel erg kort door de bocht
We liggen in een dure Marina en ik sta beneden in de badkamer, als ik door het ventilatieluikje twee dames met een aardappel in hun keel bij het informatiebordje van de Meander V hoor staan te praten. Ze vinden het schip kolossaal, groot en kostbaar. Mijn haren staan recht overeind als ik hoor; “Nou… belachelijk, dat ze zo’n kapitaal schip aanschaffen voor dit doel. Die stichting zit zeker erg goed in de slappe was!”
Ze moesten eens weten dat we ons privébezit belangeloos inzetten voor Stichting Vaarwens…
Hun oordeel was wel erg kort door de bocht.
Ellende
Enkele maanden later liggen we in één van de havens waar we gesponsord mogen verblijven en maken onze vaarwensen. Ik hoor vanuit de kuip twee mannen praten; “Ik vind het maar niks dat die boot hier ligt man! Moet je luistere… ik kom hier voor mijn lol en ontspanning en dan wil ik niet geconfronteerd worden met al die ellende…toch?!”
Wederom sta ik aan de grond genageld! Dat er zulke egoïstische mensen zijn…
We hebben meerdere malen meegemaakt dat we tijdens een druk evenement (Sail o.i.d.) werden beroofd van onze ligplaats. Dat terwijl we een nauwgezet programma hebben, met rondvaartjes voor ons zieke medemens. Een brutale aap mikt doodgewoon zijn oude sleepboot op onze opstapplaats. Als ik hem duidelijk wil maken dat het stukje kade door de organisatie aan ons is toegewezen voor ons vaardoel, krijg ik doodgewoon de opmerking naar mijn hoofd geslingerd; “Da’s jouw probleem! Nou lig ik hier! krijg me hier maar weg!”
Het gevolg is tijdenlang bellen met de organisatie en een hoop gedoe, waarbij ons nauwgezette programma volledig in de soep loopt. Dan heb ook ik stress!!!
Een brutale aap mikt zijn oude sleepboot op onze opstapplaats
Dan weer liggen we prachtig gesponsord in een mooie Marina, maar het is nog al een eindje lopen vanaf de parkeerplaats naar de Meander V. We laten de ambulance tot bij het schip rijden en laden onze gast uit. Er is een mooi stukje asfalt bij het schip waar de ambulance mag- en kan blijven staan, maar nee hoor… Een ligplaatshoudster ergert er zich aan dat ze ‘de hele dag’ (hooguit twee keer per week) tegen die ambulance aan moet kijken. Ze maakt stennis en de ambulance moet weg! We moeten soms in stromende regen, kou en wind, vier keer per dag de ambulancevrijwilligers het hele stuk naar de parkeerplaats laten lopen…
Ach… ik kan nog wel even door gaan, maar dan wordt het een zwartboek! Gelukkig zijn er veel meer positieve dan negatieve verhalen. Dat geeft ons de kracht en de moed om door te gaan waar we mee bezig zijn. Toch jammer dat er nog altijd zoveel intolerantie onder onze medewatersporters bestaat…
