Oude hond, nieuwe trucjes
New York – Vendée – Hoewel de meerderheid van de schippers in de IMOCA 60-klasse jong, ambitieus en Frans zijn, kampioenen die zichzelf hebben bewezen in de Mini- of Figaro-klassen, is het verfrissend dat er ook nog anderen zijn die zich aandienen vanuit het meer ‘ervaren’ einde van het leeftijdsspectrum.
Een voorbeeld hiervan doet mee in de New York – Vendée (Les Sables d’Olonne) race, aangeboden door Currency House en SpaceCode, met als doel om meer solomijlen te kunnen bijschrijven voor de start van de Vendée Globe in November. Dit voorbeeld is de Nederlandse zakenman Pieter Heerema.
Heerema is 65 en hij zegt gedurende zijn leven te hebben geracet en gecruised op vrijwel alles dat drijft. “Ik heb vele verschillende aspecten van het zeilen gehad, maar dit [de IMOCA-klasse] nog niet. Het is een stukje van de zeilpuzzel die ik nog niet heb gehad, en een hokje dat ik moet aanvinken. Het is een grote uitdaging, maar ik hou van grote uitdagingen en dit is waarschijnlijk mijn laatste mogelijkheid om dit te doen.”
Het is een stukje van de zeilpuzzel die ik nog niet heb gehad, en een hokje dat ik moet aanvinken.
Meedoen aan de Vendée Globe was al lang aanlokkelijk, zegt hij, maar in Nederland is er amper een interesse in het solozeilen in offshore wedstrijden, en hij zal de eerste Nederlander zijn in deze race rond de wereld. “Het leek onbereikbaar. Ik wist niet hoe ik erbij moest komen. Het leek vrijwel onmogelijk.” Dit veranderde door een toevallige ontmoeting met de tweevoudige winnaar van de race Michel Desjoyeaux.
Het eerste plan was om een een low-tech campagne op te zetten voor de race, maar toen er een Italiaans gebouwde IMOCA 60 van de nieuwe generatie op de markt kwam, speelde Heerema’s competitiedrang op en kocht hij de boot. Hierover zegt hij: “als je een garage binnenloopt en iemand zegt tegen je dat je elke auto mag meenemen, dan neem je waarschijnlijk de Porsche en niet de Opel!” Het was echter niet allemaal positief: “De boot is super geavanceerd, en dat heeft voor- en nadelen – je zet vele stappen terug. En omdat het een boot is met draagvleugels, was het voor iedereen nieuw.”
Hoe wel hij heeft offshore heeft gezeild en in jaren tachtig veel offshore heeft geracet aan boord van zijn driekwarttonner, Escapade, is zijn enige ervaring met het solozeilen voordat hij zijn IMOCA 60, ‘No Way Back’ kocht, in kleinere bootjes. In de afgelopen jaren gaf hij de voorkeur aan inshore races waarin hij op het hoogste niveau heeft gezeild. Hij won in 2009 het kampioenschap in de super competitieve RC44-klasse en bereikte vergelijkbare topresultaten in de kleinere, maar evenzo intensieve Draak-klasse. Over die laatste klasse zegt hij: “Wanneer de wind schift en iedereen overstag gaat, kun je het geluid horen van klinkende Olympische medailles.”
Door deze campagnes is Heerema het gewend om te trainen op hoog niveau. Sinds No Way Back terugkwam na de refit, nam hij haar naar Marina Lanzarote op de Canarische Eilanden, om daar te trainen met Guillaume Lebrec als zijn coach.
Naast het gewend raken aan enkele nieuwe en onbekende technologieën, vereist het offshore solozeilen een andere mindset. Als je racet met volledige bemanning kun je veelal op 100% zeilen. Solo kan dat niet.
“Wat me erg heeft geholpen om niet gefrustreerd te raken, is dat ik het niet benader als racen. Ik ben erg competitief, maar ik schakel dat uit. Het is anders niet realistisch, zeker gezien mijn leeftijd en gebrek aan ervaring.”
Het is anders niet realistisch, zeker gezien mijn leeftijd en gebrek aan ervaring.
Waar zeilen met de RC44 erg opwindend was, is de nieuwe generatie IMOCA 60 in staat om 30 knopen aan te tikken, soms over het water vliegend, en dat is een heel andere niveau van opwindend. “Het is super oncomfortabel! Je moet rondkruipen op je handen en knieën en je moet je altijd vasthouden.”
Ondanks dit alles heeft Heerema zich nu gekwalificeerd voor de Vendée Globe nadat hij een solorace van Lanzarote naar Newport, Rhode Island heeft volbracht.
Naast de technische kinderziektes van een nieuwe, complexe boot, vereist offshore solozeilen veel van het individu, tot zelfs het niet vergeten van het fundamentele zaken zoals eten en slapen. Slapen wanneer nodig ging prima, zegt Heerema, “totdat ik er achter kwam dat de AIS niet werkte.” (AIS is een instrument dat waarschuwt in geval van een mogelijke aanvaringen).
Hoewel het meerendeel van zijn kwalificatie tegen de wind in was, zegt Heerema uit te kijken naar de New York – Vendée (Les Sables d’Olonne) Race, aangeboden door Currency House en SpaceCode, omdat, in theorie, deze race voornamelijk met de wind mee is. Hij heeft geen illusies over hoe hij het zal gaan doen: “Er zijn 14 boten en 10 of 12 daarvan zijn topboten met ervaren schippers. Zij zullen zeer snel achter de horizon verdwijnen.”
Heerema hoopt vooral de oversteek tot een goed einde te brengen, net zoals hij hoopt zijn zeilreis rond de wereld in de Vendée Globe te voltooien. Maar gezien zijn reputatie in andere klassen, plus de competitieve glinstering in zijn ogen, lijkt het alsof hij stilletjes hoopt op meer dan alleen dit…
Vertaling van Riemer Witteveen
(In overleg met de New York – Vendee organisatie is dit interview overgenomen, de Engelse versie van dit artikel verscheen dinsdag 24 mei op hun site)
