Zelf je reddingsvest checken
Een van de klussen die regelmatig terug komen is het inspecteren van de reddingsvesten. Dat kun je laten doen, maar je kunt het ook zelf doen. Op zeilersforum.nl staat een mooie handleiding hiervoor. Naar aanleiding van die handleiding besloot ik onze reddingsvesten ook eens zelf te testen. Ik heb een standaard Seago 275 N en mijn vriend Ivo heeft een Secumar Arkona 275. De Arkona is duurder dan de Seago, dus het is meteen een leuke vergelijking tussen een duurder en een iets goedkoper type. Hierbij een verslag.
Ik begin met het inspecteren van de algemene staat van de vesten. Begint er iets los te laten? Zitten de naden en banden nog goed vast? Bij het Secumar vest beginnen er een paar draadjes los te laten, maar dat ziet er niet al te ernstig uit. Vervolgens maak ik de vesten via het klittenband open, zodat ik bij het drijflichaam en het ontstekingsmechanisme kan. Ook dat moet gecontroleerd worden. Het Seago vest heeft (naast het klittenband) maar één drukknoopje. Het Secumar vest zit met drie drukknopen vast. Dat verklaart waarom bij mijn Seago vest het mechanisme er altijd onderuit piept. Een vaste bron van irritatie aan boord..
Als ik mijn vest open valt het drukpatroon eruit. Het is vanzelf losgedraaid uit de fitting van het ontstekingsmechanisme. Niet zo netjes! En een teken dat ik mijn reddingsvest echt vaker moet checken. De volgende stap is het wegen van de gaspatronen. Daarvoor moet ik ze uit de fitting van het ontstekingsmechanisme halen. Die van mij was al los, nu het patroon van Ivo’s vest nog. Dat gaspatroon zit stevig vast in de fitting. Ook zit het met een extra bandje vast in het reddingsvest. Goed om te weten, dat dit patroon niet zomaar los zal laten.
Eenmaal los, controleer ik de patronen op beschadigingen en corrosie. Misschien ten overvloede, maar een patroon hoort van de bovenkant dicht te zijn. Zit er een gaatje in, dan is het patroon al gebruikt en dus leeg.
Vervolgens weeg ik ze, om te kijken of er in de tussentijd geen gas uit is ontsnapt. Een halfleeg patroon kan een vest niet meer volledig opblazen, dus dat wil je niet. Op het patroon staat een minimum gewicht in grammen aangegeven. Mijn patroon zouden minimaal 254,5 gram moeten wegen. Dat van Ivo 233 gram. Mijn eigen patroon weegt 257,4 gram. Die is nog prima in orde. Ook het patroon van Ivo is met zijn 235,4 gram nog zwaar genoeg. Die kunnen dus nog even mee.
Vervolgens bekijk ik het ontstekingsmechanisme. Dit ontstekingsmechanisme moet er voor zorgen dat het vest vanzelf opblaast als je te water raakt. Het systeem wordt geactiveerd door een zoutpil, of door een stukje papier. Zo’n elementje lost op als het in aanraking komt met water, en laat door middel van een veer of hefboom het patroon afgaan. Deze mechanismen hebben een aantal indicatoren, die een groene kleur horen te hebben. Het mechanisme van mijn Seago vest heeft twee van deze indicatoren. Eentje springt op rood als je aan het touwtje trekt om het gaspatroon handmatig te activeren. De andere zit onderaan het mechanisme. Die springt op rood als het papier-elementje oplost en het vest automatisch wordt opgeblazen. Zo kan je in een oogopslag zien of het patroon al verbruikt is. Beide indicatoren staan nog netjes op groen. Maar de cartridge met het stukje papier blijkt over datum. Die moet ik dus vervangen. Het ontstekingsmechanisme van mijn vest is een UML mechanisme. Volgens een bekende watersportwinkel is dit een vrij algemeen gebruikt mechanisme, dus ik denk dat ik bij de lokale watersportwinkel wel een nieuw cartridge zal kunnen krijgen.
Vervolgens is het Secumar vest aan de beurt. Dit merk gebruikt een eigen soort ontstekingsmechanisme, met ronkende naam: de Secumatic 3001S. Het mechanisme van Secumar heeft drie indicatoren in plaats van twee. Een extra indicator geeft aan of het patroon wel goed vast zit. Omdat ik het patroon eruit gehaald heb geeft die indicator geen groen, uiteraard. De andere twee zijn wel groen. Er staat geen houdbaarheidsdatum op het mechanisme. Het enige wat in dit systeem over datum kan gaan is de zoutpil, die eenvoudig vervangen kan worden. Ook al ziet de zoutpil er nog netjes uit, onder invloed van vocht kan de pil toch brozer worden. Het gevaar is dan dat de pil ineens verbrokkelt en het vest spontaan doet opblazen. En een zoutpil is een stuk goedkoper dan een gaspatroon. Als je het vest toch aan een inspectie onderwerpt, is het beter om deze even te vervangen. Het fluitje aan het Secumar vest wordt ook even aan een test onderworpen. Die doet het nog prima. Op mijn eigen vest kan ik geen fluitje ontdekken.
Vervolgens blaas ik de vesten op, om te zien of ze niet lek zijn. Dat doe ik met het oranje pijpje dat aan het drijflichaam zit. Bij mijn eigen vest moet ik flink kracht zetten voor het ventiel open gaat en ik het vest op kan blazen. Bij het Secumar vest gaat dit iets makkelijker. Toch moet je voor beide vesten aardig blazen. Geen optie voor een verkleumde drenkeling met een niet-werkend vest. Waarschijnlijk zit dit pijpje er puur op voor ‘blaastests’ zoals deze. Je merkt het meteen wanneer de vesten ‘op druk’ zijn. Dan kun je niet verder blazen. Eenmaal opgeblazen controleer ik de drijflichamen op slijtage. Bij het Seago vest zit onderaan bij de vouwnaden wat slijtage. Volgens de handleiding op het forum komt op die plek wel vaker slijtage voor. Mijn vest is ook al wat ouder dan dat van Ivo. Wellicht wordt het volgend jaar tijd voor een nieuw vest.
Ik laat de drijflichamen een dag lang opgeblazen, om te zien of het vest ook na langere tijd op druk blijft. Die test doorstaan beide vesten glansrijk. Tijd om ze weer leeg te laten lopen. Het dopje dat aan het opblaaspijpje vast zit heeft hier een special lipje voor. Dat duw je lichtjes tegen het ventiel aan, dan loopt het vanzelf leeg. Alle lucht moet er uit. Daarna vouw ik de vesten terug. Dat is altijd even prutsen, maar heel nauw komt dat gelukkig niet. Klaar met de inspectie ben ik nog niet. Pas als ik de cartridge in in mijn vest en de zoutpil in Ivo’s vest vervangen heb (en nogmaals heb gecontroleerd of alle indicatoren op groen staan) zal ik de vesten ‘aftekenen’. Dat doe ik door een datum te zetten in het tabelletje dat op of aan het reddingsvest zit. Tip van het zeilersforum: Zet de bootnaam op je reddingvest. Naast onze eigen vesten controleren we uiteraard ook de vesten die we voor de gasten aan boord hebben.
Het is best leerzaam om eens zo’n inspectie zelf te doen. Je ziet meteen dat zo’n inspectie niet overbodig is, er komen best wel veel dingen aan het licht. Ik merk ook het verschil tussen een duurder en goedkoper vest. In een duurder vest zit alles net even iets degelijker in elkaar. Maar dat is geen garantie dat alles goed blijft.. Vanaf nu onderwerp ik ieder jaar mijn vesten aan een testsessie!
Joke Noppers
