Karma-blog: Shelter for the storm

07/03/2018 02:32 UTC+5: Ik zit in de kajuit aan de lage kant, weggekropen onder een fleecedeken met drie lagen kleren aan en een muts op m’n hoofd. Onder m’n billen een thermoskan die geen warmte meer vasthoudt maar het al een paar uur prima doet als geïmproviseerde kruik. De deuren naar buiten zijn dicht en het luik is gesloten. De olielamp boven tafel brandt zachtjes en geeft nog een klein beetje warmte. Jorge ligt op de bank aan de hoge kant te slapen. Ik draag zo de wacht aan hem over.
Buiten houdt de wind het bijna voor gezien. Precies zoals verwacht. Ik schat in dat we zo de motor een paar uur aanzetten. Dat mag, want we hebben een paar fantastische zeildagen achter de rug en flink wat mijlen gemaakt. Het was een spannende week, die nog niet voorbij is, maar het lijkt erop dat we de juiste keus gemaakt hebben en weer in control zijn.

We schrikken natuurlijk enorm als we de storm Dumalize op ons af zien komen. Echt veilige opties om het centrum te ontlopen zijn er niet. Noord gaat niet, dat is naar de storm toe. Oost is te link, want dan haalt ze ons in. West is helemaal geen optie, want dat gaat tegen de stroom in recht naar een andere storm. Resteert dus eigenlijk alleen maar verder naar het zuiden. Dat geeft meer tijd voordat we in de storm zitten, meer kans op een afgezwakte storm en wellicht vinden we er ook een goede plek om te schuilen.
We varen dus zo hard mogelijk naar het zuiden in de richting van Ile Kerguelen. En terwijl we dagafstanden doen van 140 mijl, leggen we via de mail contact met de eilanden. Omdat het een noodgeval is, krijgen we vrij soepel toestemming om de territoriale wateren binnen te varen en aan land te gaan. Zelfs zonder dat we daar de gebruikelijke belasting voor hoeven te betalen.

Met veel hulp van het thuisfront (Thx Felix, Koen, Hestia, Ruud) hebben we een redelijk gedetailleerde kaart kunnen samestellen en een route uitgestippeld. We verwachten donderdagochtend vroeg op de basis in Port aux Francais aan te komen. Daar gaan we dan om tafel met medewerkers van de Franse marine om een beschutte ankerplek voor Karma te vinden. En we gaan op zoek naar een wasmachine, een warme douche of misschien wel een hottub of sauna. Dat zou lekker zijn.
Tussendoor maken we Karma klaar voor een flink portie wind. Alles wat los kan, gaat naar binnen en alles wat kan bewegen binden we vast. Dat is best even een operatie, maar wel zo veilig. Zaterdagochtend verwachten we de storm. Die gaat vrijwel recht over de Kerguelen, maar het ergste deel trekt er vermoedelijk aan de oostkant langs. Fijn! Vlak daarna komt er uit het westen een andere storm over. Die wachten we ook nog maar even af. Prettig dat ze zo dicht bij elkaar komen, dan hoeven we ons maar 1 keer voor te bereiden.

Dat we Kerguelen kunnen zien, is trouwens een enorme buitenkans. Het is een nationaal park dat onderdeel is van het Franse arctische territorium. Het bestaat uit circa 300 eilanden en ligt halverwege Zuid Afrika en Australië, circa 1.000 mijl ten noorden van Antarctica. Er is een basis met onderzoekers, geen vliegveld en de enige reguliere verbinding met de buitenwereld is een vrachtschip dat iedere drie maanden vanaf Reünion komt. Dat schip heeft plaats voor slechts zes toeristen per keer en de plekken zijn voor de komende drie jaar al volgeboekt. Best een populaire plek dus en een van de meest afgelegen plekken op deze aarde waar maar een beperkt aantal mensen geweest is. Google schijnt trouwens bijzonder mooie foto’s te laten zien van de Kerguelen. Wij hopen ze binnenkort ook te hebben. Is Floortje hier trouwens al geweest?

Als we uitgekeken zijn en de stormen voorbij zijn, dan gaan de zeilen er weer op en maken we ons klaar om door te varen naar Hobart op Tasmanië. Zeker nu we zo ver in het zuiden zijn, is dat een logischere optie dan Albany. Dat betekent dat we nog wel even onderweg zullen zijn voordat we in Australië zijn. Maar tot die tijd … genieten we ervan. Gelukkig, ook al ik het hier echt berekoud.