Angela’s Clipper Race: Met het mes op het dek
Vanaf race start afgelopen zondag tot nu varen we letterlijk met het mes op dek. Zelfs zo agressief dat we net 2 seconden te vroeg startten. Toen moesten we terug, 2 rondjes draaien en opnieuw starten. Kostbaar en mijn fout. Ik zie mijn mama al met haar ogen draaien als ze dit leest: typisch Angela. Want ik sta er inderdaad om bekend dat ik risico neem met starten, maar met grote boten moet ik daar misschien iets voorzichtiger mee zijn. Lesson learned. Het geluk was dat de wind er volledig uitviel na de start en toen van achteren weer op kwam zetten. Dus de aansluiting was weer relatief snel gemaakt.
Al snel kwamen we in een groep met boten terecht die voor de 4e – 8e plek aan het vechten waren met ons als de leider. Toen de Pentland Firth in. Een bekende vernauwing tussen de Orkney Islands en Schotland. Ik had er zelf nooit van gehoord, maar zal het nu nooit meer vergeten!! Er raast daar een stroming van rond de 12 knopen en net toen wij daar aankwamen hadden we stroom tegen en dat was echt mega interessant, frustrerend en zenuwslopend. Het was met de Code 2 op en we hadden letterlijk gijphoeken waarbij we onze concullegas parallel tegenkwamen!
Uiteindelijk kwamen we 5e uit de Pentland Firth. Not bad at all. Het enige was dat 1 boot in onze ogen een risico nam, dat uiteindelijk erg goed uitpakte. Die was weg. Iemand van achteren kreeg aansluiting dus sinds die tijd vechten we voor de 5e-9e positie.
De wind draaide van ruime wind met spi naar aan de wind met de Yankee 1 en Staysail tot een kruisrak. De afgelopen 24 uur breken we ons hoofd over de tactiek: windsterkte, stroming, overstaghoeken. Rekenen, rekenen, rekenen met als resultaat dat we afgelopen nacht als 5e de oceansprint in gingen. Echt supergoed. De crew lijkt onuitputbaar. Eerst met de kite hebben we iedere wacht letterlijk 3 a 4 keer gewisseld tussen de Code 1, 2 en de windseeker. We doen dat nu binnen 12 minuten!! (we kunnen niet peelen want we hebben maar 1 set lichtweer schoten).
En daarna met de voorzeilen. Yankee 1 op, toch naar Yankee 2. Oh nee, we hebben Yankee 1 nodig. Rif erin, rif eruit. Het gaat maar daar. Tot vanmiddag. De wind werd toen stabiel zo rond de 12-15 knopen.
Sinds die tijd is het stuivertje wisselen.
De Ocean Sprint Finish is het kortste als je er aan de Oostkant doorheen gaat en de wind lijkt richting de kust ook sterker te blijven dus uiteindelijk besluiten we om 1700 vandaag om vanuit de westelijke koers als eerste uit de groep overstag te gaan. Een 2 uur later krijgen we een mail van Race Office. De race wordt ingekort omdat we anders zondagochtend London niet halen (en dat moet vanwege allerlei ceremonies). Om 00.00UTC moeten we onze positie doormailen en dan wordt er een rechte lijn getrokken naar een waypoint achter de Ocean Sprint Finish.
Dat was even stress!! Hadden we dat geweten om 1700 dan waren we nooit overstag gegaan want nu moeten we juist west zitten! Echt onwijs balen!! Snel overstag, maar van het groepje liggen we op dit moment 8e. We doen er op dit moment alles aan om west te komen met zoveel mogelijk snelheid (iets lagere windhoek, maar 1-2 knopen sneller dan de rest) maar balen is het wel.. .
Nu is het dus afwachten hoe dit uitpakt. Nog 4 uur te gaan …..
Angela, Dare to Lead – CV26
