Oud en nieuw 2019-2020 Terschelling
Het is vrijdagavond 27 december als we onze volle auto’s parkeren op de parkeerplaats van Marina Monnickendam. Jan en Ik lopen in 3x de boodschappen en onze spullen naar de boot. We zetten snel de dieselkachel aan, die zullen we veel gebruiken de komende week. Hij rookt een beetje en heeft wat opstartproblemen nadat hij een paar weken niet is gebruikt. Een snelle check leert ons dat er niets aan de hand is en na 20 min draait hij dan ook als een zonnetje!
Midden in de inpak-chaos komen onze vrienden aan boord, Meerte, Rutger en Daan. We zullen in etappes naar Terschelling varen en onderweg stappen vrienden op en af. We zitten, de boot warmt op en de aankomstbiertjes gaan op tafel. Ik ben blij dat
we niets zijn vergeten, de kachel het doet en we zin hebben in dit avontuur.
Daan heeft zijn draai nog niet helemaal gevonden op de Vingilot en beweegt zich als Bambi over het dek
Ik word wakker, kijk omhoog en zie door het luik dat het al licht is, ik kijk op mijn horloge en schrik van de tijd. “Jan, het is al 09.00 uur, wilde je niet nu al vertrekken?” Ik heb geen wekker gehoord en op de vraag of hij een wekker had gezet krijg ik het antwoord dat zijn telefoon is uitgevallen. Het was een geslaagde eerste avond, na een paar speciale biertjes komt iedereen wat moeizaam op gang. Maar het weer zit ons mee! Met een spekglad dek, een waterig zonnetje en de wind in de rug zijn we dan nu echt op weg. Daan heeft zijn draai nog niet helemaal gevonden op de Vingilot en beweegt zich als Bambi over het dek “zeg Jan, zullen we die spi er eens op zetten?” terwijl hij op het voordek staat, spring ik enthousiast op “Ja, goed idee!”. Na wat pielen, prutsen en discussies over welke lijnen we moeten gebruiken hebben we na een half uur toch echt de spinnaker staan. Mooi, voelt goed en is ook wel nodig, we moeten ons om 15.00 uur melden bij de sluis in Enkhuizen. ETA springt met de spinnaker erbij op 14.30 uur, top!
Eenmaal bij de sluis aangekomen droppen we de spinnaker en parkeer ik de boot aan de wachtsteiger. We rennen een paar rondjes over de steiger om het warm te krijgen. Om 15.00 uur springen de lichten van dubbel rood naar enkel rood. Daar blijven ze even op staan, “de sluis is in storing. Hier binnen heb ik dubbel rood maar buiten staat enkel rood” horen we via de marifoon 10 minuten later. Dat is pech, Daan moet met de trein naar huis, die zetten we dus vast af op het vasteland. Om 16.00 uur zijn we dan eindelijk door de sluis heen en varen we de buitenhaven binnen.
Nadat ik een mooi plekje aan de kade heb gevonden en we de boot hebben vastgeknoopt, snellen we naar herberg de Compagnie voor een warme chocolademelk. Daar blijven we hangen en om 19.30 uur sluit ook Dirk aan, die vaart morgen met ons mee.Teruggekomen op de Vingilot maak ik een grote pan met nasi en denk ik nog even terug aan de zeiltocht. Wat boffen we met het weer en wat zeilt de Vingilot toch lekker!
Helaas komen we er na een flinke wandeling achter dat alles dicht is, dan maar met een deo-douche aan tafel
Zondag ochtend stapt Tessel om 09.25 uur bij ons aan boord, wrijven we nog even de slaap uit onze ogen en gooien we om 10.00 uur los. Ook vandaag hebben we de wind mee maar is die iets toegenomen. De spinnaker blijft binnen en we bomen de fok uit. Om 14.30 uur komen we aan bij de Lorentz sluizen.
In de kom draai ik de Vingilot in de wind zodat de zeilen naar beneden kunnen, kijk ik achterom en springen de lichten op groen. Yes! Dat is lekker snel, wel anders dan gisteren bij Enkhuizen. Als we net de sluisdeuren passeren worden ze achter ons al gesloten. Ook dat is lekker snel! Nog geen 5 minuten later varen we de sluis weer uit en zijn de slagbomen van de brug al naar beneden. Nooit zo’n snelle sluispassage gehad, super fijn!
Daan komt in Harlingen weer aan boord dus die appen we dat hij er voor 6 uur is zodat we met zijn allen nog even kunnen eten. Om 17.00 uur knopen we vast in Harlingen aan het Plankenpad en gaan we op zoek naar een douche. Helaas komen we er na een flinke wandeling achter dat alles dicht is. Zoals de havenmeester later ook aangeeft “tsja, winter hè?”, dan maar met een deo-douche aan tafel. We eten met zijn 7en onze buiken vol bij ‘nooit gedacht’. Later op de avond gaan Tessel en Dirk weer naar huis met de auto van Daan, ze moeten maandag nog even werken helaas.
Maandagochtend is het om 12.00 uur hoogwater bij Harlingen, we kunnen uitslapen dus! Meerte en ik doen nog even wat inkopen bij de supermarkt en de mannen maken de boot vast klaar. Kwart voor 12 gooien we los en zijn we onderweg naar Terschelling. Het weer is prachtig, 4-5 bft aantrekkend naar 6, wind Z-ZW, strak blauwe lucht. Onderweg schudden we de reven er uit maar knopen we ze later weer bij. Varen we 9 knopen door de slenk, zien we een zeehond en leg ik om kwart over 3 de boot vast aan de een-na-laatste steiger in de jachthaven. Jeetje, weer zo’n mooie tocht.
Lampjes, die moeten nu de lucht in, de hele jachthaven is versierd en ziet er magisch uit. Ook wij versieren onze boot, drinken een borrel met onze buren (Eva en Michiel die met hun etap34s aan de andere kant van de steiger liggen) en gaan daarna dan eindelijk douchen. Om half 7 komen Tessel, Dirk en Laura aan boord na hun laatste werkdag in 2019 en vieren we morgen met zijn allen oud en nieuw op het eiland. Met 8 man zitten we in de ruime buik van onze Furia37, het past allemaal net en samen met Meerte maken we een grote pan met kaasfondue klaar. Na het eten nemen we nog even een kijkje bij café het zwaantje maar maken het niet te laat.
De havenmeester heeft iedereen verzocht niet te veel stroom te gebruiken, met alle elektrische kacheltjes aan boord gaat het verbruik nogal hard wat de hoofdstop niet aan kan
Oudjaarsdag, alsof al het moois van 2019 in 1 dag is gestopt. De zon doet haar uiterste best en het lijkt absoluut niet op winter. We worden rustig wakker en na het ontbijt, waar we om 12 uur klaar mee zijn, trekken we onze laarzen aan voor een strandwandeling. Terwijl we over de steiger lopen zien we dat er al druk oliebollen worden gebakken. Op een gaspitjes uiteraard, want de havenmeester heeft iedereen verzocht niet te veel stroom te gebruiken, met alle elektrische kacheltjes aan boord gaat het verbruik nogal hard wat de hoofdstop niet aan kan. Na een flinke wandeling over het groene strand, ploffen we neer bij de Walvis, drinken we een biertje en bestellen we een bord nachos. Ik kijk Jan aan en denk, wat een geluk, wat fijn dat we hier zijn, dit is toch ultiem genieten? Jan was al enorm verliefd op Terschelling, ik nu ook.
Eind van de middag starten we een gezellige steigerborrel. We liggen nu aan de allerlaatste steiger, naast Eva en Michiel. Ik had ’s ochtends de boot verlegd terwijl de mannen croissantjes aan het halen waren, zo hoeven we niet met 7 man over alle boten heen te manoeuvreren. Na de steigerborrel maken we aanstalten om naar Flaman te gaan. Met volle buiken ploffenen we na het eten weer neer op de Vingilot. Dit keer met zijn 11en, de kachel kan wel uit.
Tegen 12 uur stappen we op de steiger, steken we de sterretjes aan, tellen we af en kussen we elkaar het nieuwe jaar in. Met een puts water die klaar staat op het dek denk ik nog heel even aan vorig jaar. Toen belandde er een net afgeschoten flair van verderop in de haven bij ons aan dek. De magnesium lichtkogel ging niet uit en brandde een flinke schroeiplek in ons teakdek, gelukkig was dit naast de schrik het enige en kan ons dek wel tegen een stootje, moet er niet aan denken als die naar binnen was gekomen…… Ik schud die gedachte weer van me af en geniet van het vuurwerk.
Hij pakt de spanningsmeter en test de spanning van de startaccu: zo dood als een pier
Nieuwjaarsdag, het was laat gister. Mijn horloge verteld me dat ik 3 uur en 40 minuten heb geslapen. Ik kan maar beter iets gaan doen anders gaan we niet weg vandaag. Het is koud en mistig buiten. Ik zet de knop om en dril iedereen zijn bed uit. Om 11 uur varen we uit. De hele dag hebben we het koud, liggen we binnen op de bank en zeilen we om de beurt een stukje. De kater zeilen we er zo wel mooi uit. Om half 5 zijn we aan het begin van de Pollendam en zien we niks door de mist. Gelukkig hebben we vanmorgen doorgezet anders hadden we veel langer in die mist gezeten. Om 17.15 uur leggen we weer aan in Harlingen op het Plankenpad. Een deel gaat weer naar huis en een deel rijd heen en weer naar Sneek om op te warmen bij Rutger en Meerte thuis.
Om 21.45 uur komt Niek aan boord, die zal mee terug zeilen naar Monnickendam.
Donderdag 2 januari, het is nog steeds mistig buiten en het zou rond 10 uur opklaren. De wind is pal Zuid, 5 bft. We motoren de haven uit en hebben de stroom en wind pal tegen in de boontjes, op weg naar de Lorentz sluizen. Om half 1 komen we aan, even rust aan boord dus warm ik de soep en het stokbrood op voor de lunch. Na de sluis zetten we zeil, richting, tsja, dat weten we eigenlijk nog niet. Het is al laat op de dag en nog 21 mijl recht tegen de wind in naar Enkhuizen. Het is grijs, koud en nat dus veel zin hebben we er niet in. We varen eerst maar eens over stuurboord richting Medemblik, gaan een keer overstag en overwegen dan toch Stavoren of Lelystad. Nee, even doorzetten nu, we kijken wel hoe ver we komen. Hakkend tegen de golven in besluiten we toch voor Enkhuizen te kiezen. Ik voel me na de lunch niet al te best, ik ben veel binnen geweest, snel mijn pak maar aan en dan neem ik het roer over van Niek. Dat scheelde niet veel, nog even een primatour er in en ik ben weer de oude!
Om 19.00 uur is het dan eindelijk tijd om de motor te starten, we liggen inmiddels voor Enkhuizen. Niek start de motor, althans, dat probeert hij. De motor doet niets, dat is gek. Jan snelt naar binnen en trekt het motorluik open, op het oog niks geks te zien. Nog maar een keer proberen dan, weer niets. Hij pakt de spanningsmeter en test de spanning van de startaccu: zo dood als een pier. Dan denkt hij 2 seconden na, trekt wat gereedschap laatjes open en snelt naar de punt. Ik help hem de weg vrij maken en geef hem gereedschap aan (het was nogal een bende binnen na die middag hakken op aan de wind). Ik voel me net een co-assistent, hoe heeft hij het probleem zo snel geconstateerd en wat is zijn behandelmethode? Gelukkig snap ik snel wat hij heeft bedacht, hij koppelt een van de accu’s van de boegschroef los om die vervolgens te gebruiken voor de startmotor. Binnen 5 minuten is alles weer aangesloten en de motor gestart, pfieuw, fijn zo’n vent. Op de kade staat Daan ons op te wachten, die was in de buurt, gezellig! We knopen vast aan een ander kajuitjacht en warmen ons op aan de verwarming en een potje warm eten.
Vrijdag 3 januari, om 10.00 uur geven de buren aan dat ze over een half uur weg gaan. Wij hadden bedacht om wat later weg te gaan en rustig op te starten. Prima, we verplaatsen wel even, dan leggen we hem daarna wel weer aan de kant. Tijdens de manoeuvre besluiten we maar te vertrekken, we zijn toch al onderweg. Ik zeg nu wel ‘we’, maar ik ben in de tussentijd niet buiten geweest. Ik ben als enige bereikbaar op mijn werk vandaag. Even de laptop aan en mijn mail checken dus. In 4 uurtjes motorsailen we naar Monnickendam en om half 3 komen 3 nat en verkleumde mannen naar binnen, we liggen vast. Wel fijn zo’n korte dag. Snel pakken we onze spullen in en brengen we alles weer naar de auto. We geven elkaar een dikke knuffel en bedanken elkaar en de Vingilot voor de tocht. Eva, Michiel, Daan, Merel, Meerte, Rutger, Laura, Tessel, Dirk en natuurlijk Jan, bedankt voor deze onvergetelijke week en jaarwisseling, op een top 2020!
Annelinde Mulder
