Zeearend over stuurboord
Thermoskan met koffie klotst in mijn rugzak als we om half vijf ’s ochtends als vier vrouwelijke verstekelingen de Najade stilletjes achter ons laten. Een kwartier later werken de eerste zonnestralen zich door de takken van majestueuze beukenbomen. Bomen die zich tot aan de rand van de rotsen wagen. Regelmatig zorgt een flinke storm voor het laatste duwtje en laat deze beuken in de diepte van de Oostzee verdwijnen.
Sprookjesachtig lichten de stammen op. Twee reeën zoeken hun heil elders. Zachtjes hamert een specht en in de verte krast een raaf. Ik voel hoe mijn T-shirt aan mijn rug plakt en veeg het zweet van mijn voorhoofd.
We naderen “Victoriasicht”. Koning Wilhelm vond dit op 10 juni 1865 zo’n mooi uitzichtpunt dat hij het onmiddellijk naar zijn schoondochter vernoemde.
Al wat rest is een balkonnetje met hieraan talloze liefdes slotjes dat hangt boven de krijtrotsen. Krijt is koel,vettig en plakt een beetje. Lagen zwart vuursteen houden de rotsen bijéén. We staan op de plek van de schildersezel van Caspar Friedrich. De scherpe kantjes van de rotsen die hij toen schilderde, zijn in de loop der jaren verdwenen. De verbazing over de schoonheid van krijtrotsen wanneer de eerste zonnestralen van de dag er op schijnen en ze in een gouden gloed zetten blijft voor eeuwig.
Korenvelden vermengd met kamille en klaprozen begeleiden ons op de terugweg. Op de grond vertrapte te rijpe zwarte kersen.
De haven van Lohme stinkt naar vergaan zeewier, we halen de loopplank binnen en maken het schip zeilklaar.
We zeilen de smalle havenmond van Lohme uit om onze ronde langs Rügen te vervolgen.
Het Vakantiepark waar Hitler nog de eerste hand aanlegde, maar wat nooit is afgebouwd zien we in de verte. Trekken bij het vissen een geep naar binnen en halen tijdens de zwempauze een ijsje.
De sfeer van Wolgast waar we boodschappen moeten doen is bijna depressief te noemen. Vergane glorie, leegstaande winkelpanden en zwaar aangeschoten mensen vroeg in de middag op straat. Werk aan vakwerkhuizen is stilgelegd, en tussen de losse stenen van een gesloopt huis zit iemand op een boomstronk met een biertje in zijn hand en staart lusteloos voor zich uit.
Na Wolgast troont een oude , in de oorlog kapot geschoten brug als een reus uit het water omhoog. Jaren oud ,oud ijzer.
Ondertussen wisselt de draad van Mieke onze breister aan boord bijna onmerkbaar van geel naar rood.
Aan de wind zeilen met weinig wind is lastig. Grof sturen of langzaam met gevoel. We zijn het er nog niet over eens en nog lang niet “thuis” De 6.6 mijl van vanochtend vroeg heeft plaats gemaakt voor en trage 2.8. Langzaam gaan de slagen op Zinnowitz aan.
De silhouetten voorstelling is net begonnen als we de haven van Zinnowitz naderen. Moeder zwaan wordt op de hielen gezeten door haar vier kleintjes. Grote en kleine vleermuizen scheren over, meerkoetjes tussen rietpluimen en het sikkeltje van de maan achter lichtende wolken. Parkeren schuin in de hoek achter een rondvaartboot en blijven liggen op onze zwaarden.
Delen koude biertjes aan dek terwijl er streepjes DEET op het voorhoofd worden uitgedeeld om de zwerm muggen te slim af te zijn. Iemand schrijft naar huis: “Raad eens waar we zijn. Antwoord, Heb ik al lang gezien op Marin Traffic”. Verrassingen bestaan niet meer.
In Zinnowitz langs het strand worden de strandstoelen verhuurt door de firma Möwenscheiss.de Op het FKK strand zit een echtpaar kleumend in een strandstoel. Op het einde van de pier kun je voor 45 minuten met het duikbootrestaurant naar de bodem van de Oostzee. Cappuchino is daar beneden iets duurder dan je gewend bent..
Niemand op het water. Als we vandaag zes boten hebben gezien kunnen we al zeggen dat het druk was op het water vandaag. Trekken een jacht los wat is vastgelopen buiten de geul. En passeren dan de grens met Polen, ooit gemarkeerd door een streng oranje balletjes in het water.
Vandaag zwemmen we met zeearenden in plaats van dolfijnen. Ankeren voor een eilandje met kale bomen. “Aalscholver treasure island”noem ik het. Honderden nesten kunstig gebouw. Wonderlijk dat ze blijven zitten omdat ze door niets worden beschermd. Jonge licht gekleurdere aalscholvers kijken op ons neer. Tussen de kleine nesten verspreid een paar grote nesten van zeearenden. Af en toe land een vliegende deur in één van deze bomen. Steekt zijn gele klauwen schuin naar voren, vertraagt zijn vlucht en land op het topje van de hoogste boom. De meeste aalscholvers lijkt het niets uit te maken, hoewel ze het volgende moment toch een aanval op een jonge aalscholver openen, die zich op het nippertje uit de voeten weet te maken door het water in te duiken. Spectaculair schouwspel.
We strijken onze mast voor de vaste brug van Wolin en maken van de gelegenheid gebruik om ons vaantje in de mast te wisselen. We kunnen er precies bij vanaf de brug.
Zeilen naar Kamien met haar sporen van een oude vestingstad. De Najade meert af langs een zwaar gemetselde muur, waarachter in allerijl gebouwde sociale woningbouwflats zijn neergezet.
De zogenaamde havenmeester pakt voor 40 slotties ons lijntje aan, om bij het afvaren volgens het principe twee voor de prijs van één weer los te gooien. Creëer je eigen werk. Ga in een rij staan pak lijntjes van schepen aan en meer. Inschrijven bij de Kamer van Koophandel is niet nodig.
Het orgel in de kerk is zo groot dat we sterkt de indruk hebben dat eerst het orgel is gebouwd en daarna de kerk
Boodschappen halen we in een winkel vol met bakjes gekleurde snoep, zuurkoolpotten en bosjes inmaakkruiden. De slagersvrouw haalt haar sterk opgetekende wenkbrauwen op, als ik zelf een gedroogde worst in mijn mandje wil doen. Ze doet een handschoen aan, pakt de worst en doet deze voor mij in een zakje. 160 slotties lichter verlaten we met tassen vol groenten en fruit de winkel De rolstoel van Theo doet het niet slecht als pakezel.
Het vergeten van een paspoort leverde toen grote problemen op. Een slof sigaretten maakte er toen kleine problemen van en een koud biertje zorgde ervoor dat er geen problemen meer waren.
De Havenmeester van Dievinov heeft zojuist val-appeltjes gezocht. Neemt ons lijntje aan en deelt dan aan de gehele bemanning gekneusde appeltjes uit. Alleen het gebaar al is lief. We mogen er gratis liggen omdat we de attractie van de haven zijn.
Met lange slagen kruisen we Dievinov uit. De zon komt op achter het douanekantoor. Het douanekantoor waarvoor we jaren geleden allemaal aan dek moesten komen. Het vergeten van een paspoort leverde toen grote problemen op. Een slof sigaretten maakte er toen kleine problemen van en een koud biertje zorgde ervoor dat er geen problemen meer waren.
Koffie wordt koud aan dek en de 65-plussers slapen uit.
Paars wollen draadje aan de bakstag wordt goed in de gaten gehouden. Breipennen tikken en de gele draad wordt nu groen.
