Hondenwacht 9 – Zaagkever
Hoor ik nou een zaag? Met een slaperig hoofd zit ik rechtop in bed. De schipper achter de kaartentafel kijkt onderzoekend rond. Want als dat een zaag is, wie zaagt er dan? Er is verder niemand aan boord en we varen middenop zee. Het schurende metalige geluid lijkt uit de mast te komen.
Mijn nog dromende hoofd herinnert zich dat we over een gebied zeilen waar proeven gedaan worden met onderzeeërs.
‘Misschien zit er een onderzeeër onder het schip, of een onderwaterdrone,’ denk ik hardop, ‘of misschien zit er een gewone drone op de mast, of wie weet is het een zaagkever.’
De schipper die het geluid probeert te volgen, zegt niks maar kijkt geïrriteerd mijn kant op. Ik hou mijn mond, maar zie ineens een alien voor me, in een kleine vliegende schotel, die gevangen geraakt is in de holle mast en nu op kajuithoogte bezig is een gat te boren. Zometeen komt hij eruit. Zou hij praten of voor alle zekerheid direct op ons schieten?
‘Hebbes,’ klinkt het uit een van de openstaande dinette-banken. Het geluid stopt en breed grijnzend houdt de schipper een kabeltje omhoog.
‘Een van de automatische bilgepompen is vergeten af te slaan!’
Ik lach mee en glij terug in mijn slaapzak. Nog twee uur tot de hondenwacht.
—
De hele dag zeurt het refrein van een liedje door mijn hoofd: ‘Every time the sun comes up I’m in trouble.’ Zo’n hakertje dat onbedoeld de hele dag kan kleuren, luister maar.
(Wakker blijven tijdens de Hondenwacht is soms lastig. Schrijven heeft me geholpen, het resultaat ervan lees je hier iedere week. Op welk schip ik was en waar? Check de intro voor meer informatie.)
