Zou het monster van Loch Ness ook zo verliefd worden op deze schuit?
Jaren rond de wereld zeilen, zorgt dat het bloed kruipt naar plekken waar het nog iets zouter is. Eerst ben ik samen met Boyan Slat ‘The Ocean Cleanup’ gestart. Na een paar fantastische jaren zijn onze wegen gescheiden in 2015. En werd het verlangen naar het kopen van een zeilschip werd groter.
Dit voorjaar trok ik de stoute schoenen aan en vloog naar een oude houten schoener van 21m: die lag ongeveer 300 km onder Athene. Al snel werd duidelijk dat ik dit schip niet moest aanschaffen, overigens wel een top weekend gehad.
Een paar maanden later liep ik tegen een pracht van een dame aan. Helaas was er zeker 7 jaar niet naar omgekeken en het mos op het ooit prachtige teakdek zou menig Botanische tuin in haar collectie willen. Een lange periode van onderhandelen volgde. Het schip lag niet te koop, de zaag zou er wel ingaan aangezien mijn bod te laag was. Maar deze prachtige dame naar de schroothoop sturen, ging mij echt te ver. Daarom ben ik blij dat het toch rond is gekomen.
Het mos op het ooit prachtige teakdek zou menig Botanische tuin in haar collectie willen
Met een compleet gereviseerde Perkins aan het roer stond ik op weg van Dinteloord naar Hellevoetsluis. Hier sta ik sinds 2 weken in een droge, doch koude, loods bij Yagra keihard een nieuw leven te geven aan mijn Cheoy Lee 48 center cockpit uit 1980. Momenten van “waar ben ik in godsnaam aan begonnen” wisselen zich af met momenten dat alles lukt en ik met een bakje troost uitkijk over mijn prachtige schip. Wat ik mij vooral afvraag, is waarom iemand zo`n prachtige dame aan haar lot kon overlaten. Ik weet de redenen en probeer ze te begrijpen, maar denk maar zo dat ik de redder in nood ben om haar vlak voor het rif te redden.
Megaproject
Er moet alleen veel gebeuren, al wist ik dat wel. Een megaproject: het teakdek is op en moet eraf, binnen is veel lekkage geweest dus veel houtwerk vervangen, alle lekkages oplossen dus gehele boot strippen en opnieuw schilderen. Te veel om op te noemen! Aankomende zomer wil ik er al mee gaan charteren. Mijn eigen bucketlist af en starten met mooie whiskyreizen in Schotland. Zou het monster van Loch Ness ook zo verliefd worden op deze schuit?
Iedereen roept dat mijn plan te ambitieus is, helemaal als je bijna alles zelf wilt doen. Gelukkig heb ik veel hulp van vrienden, bekenden en zelfs onbekenden. Wat het redden van een oude dame los maakt bij mensen, vind ik uniek. Zonder deze hulp zou het ook zeker niet gaan lukken. Ik ben er van overtuigd dát het gaat lukken. De komende tijd kunnen jullie hier mijn tranen, euforie momenten, redenen van beslissingen, dromen, hersenspinsels en dergelijke volgen. Iemand ideeën voor een nieuwe bootnaam? “Never Change a boat name”?
