Tussen ondernemen en olympische doelen
Is het realistisch om voor olympische medailles te gaan en tegelijkertijd alle eindjes van je campagne zelf aan elkaar te moeten knopen? Oftewel, sta je zonder de steun van het Watersportverbond bij voorbaat op een onoverbrugbare achterstand om van de zomer tijdens de Olympische Spelen te schitteren? Een interessante vraag nu deze situatie zich voordoet in de huidige olympische ploeg.
De 49erFX-zeilers Nina Keijzer en Claire Blom werden bedankt voor de kernploeg, maar besloten op eigen benen verder te gaan. Ze wonnen vervolgens de nationale selectie en vorig jaar tijdens de pre-Olympics veroverden de ambitieuze meiden een halve nominatie op naam. Sindsdien zijn ze op jacht naar de andere helft om het olympische ticket veilig te stellen. Dat is geen gemakkelijke klus als het budget ontbreekt om het management van je campagne uit handen te geven. Of om zelfs maar een coach te betalen of een tweede boot voor als de eerste in een container midden op de oceaan zit. Ze krijgen eind april in Hyeres nog één kans.
Door het verlies van de nationale selectie zitten hun rivalen Annemiek Bekkering en Annette Duetz min of meer in hetzelfde schuitje. Ook zij leven van evenement naar evenement. Voor beide teams blijft het spannend of ze financieel de continuïteit van hun campagne kunnen waarborgen. Alleen maken Bekkering en Duetz nog wel deel uit van de talentploeg, waardoor ze materieel worden ondersteund.
Om het hoofd boven water te houden, zijn Blom en Keijzer een crowdfunding campagne gestart. Daarnaast geven ze clinics, zelfs als ze net na een lange vlucht op de WK-locatie zijn aangekomen. Niet echt een ideale voorbereiding op de komende titelstrijd. Dit zijn allemaal zaken die op het vlak van ondernemen zeer leerzaam zijn, maar die afleiden van het eigenlijke doel; olympisch eremetaal. De buitenlandse concurrentie zit ondertussen natuurlijk niet stil en focust volle bak op Rio. Kun je dan spreken van gelijke competitie?
Toch zien de topzeilsters tevens de positieve kanten van hun weg naar Rio. Zo hebben ze de touwtjes van hun campagne volledig in eigen handen. Het feit dat ze er tot nog toe niet in zijn geslaagd om zich definitief voor Rio te kwalificeren, wijten ze deels aan zichzelf en deels aan het ontbreken van de nodige ondersteuning. Dat het mogelijk is om los van het Watersportverbond op olympisch niveau succesvol te zijn, bewezen Mitch Booth en Pim Nieuwenhuizen. Zij pakten in de Tornado WK-brons en eindigden bij de Spelen van 2008 als vijfde.
Of je alles uit je olympische campagne kunt halen zonder de steun van het Watersportverbond , hangt naar mijn mening af van meerdere factoren. Het kan als het budget toereikend is om goede randvoorwaarden te creëren. Welke dat zijn, zal per team verschillen. Al lijkt me het kunnen aanstellen van een coach en teammanager een minimale vereiste.
