“Soms zit het mee en soms …….”
Soms heb je wel eens van die dagen dat niet alles meezit. Wij hadden zo’n dag afgelopen zondag. We stonden met het gehele team in -2 vrieskou paraat om de boot te water te laten. De temperatuur zegt het al, koud, heel koud als er ook nog een windje van twee beaufort staat die beloofd aan te trekken in de loop van de dag. Gelukkig was het wel droog en prikte de zon zelfs al een beetje door de laaghangende mist. Wegens meerdere omstandigheden kwamen wij er achter dat de sleutel van de boot niet aanwezig was en dat we dus eigenlijk voor niets klaar stonden. Gelukkig wist onze super Jules te regelen dat we met het gehele team aan boord konden van de “Crazy D”. Het beloofde wel een drukte te worden met zeven man aan boord. Er was namelijk al een bemanning van drie man aanwezig voor deze Breehorn 41.
Na de nodige kennismaking waren we gereed om de boot ijsvrij te maken. Dit lukte ons aardig en met het opkomende zonnetje en de wegrekkende mist kwam de boot al snel schoon voor de dag. Tijd om de haven te verlaten! De tweede tegenvaller kwam die dag al snel, de motor viel kort na vertrek uit de haven spontaan stil. Inspectie en nodige reparatie was voor latere zorg dus de zeilen werden maar meteen gehesen. We voeren naar de startlijn en de taken werden onderling verdeeld. Ikzelf, Sander, stond samen met Jerno en Wessel op het voordek en de rest van het team zou alle nodige handelingen in de kuip verrichten. Goed geregeld. De eerste wedstrijd verliep niet geheel vlekkeloos. We begonnen al met een rampzalige start waarbij we direct achter in het veld lagen. Daarbij kwam ook nog eens het niet goed hijsen van de spinaker en onze onervarenheid met het schip.
Na de eerste ronde herpakte we ons en hebben vervolgens nog drie mooie wedstrijden kunnen varen. De wind trok langzaam maar stevig aan. Uiteindelijk gingen we met stevig bollende spinaker over de finishlijn. Met bevroren handen, een hoop plezier en leerzame momenten achter de rug voeren we weer terug richting de havenmond. Vervolgens bleek niemand op ons marifoonbericht te reageren waarin we vroegen om assistentie om de haven binnen te komen. De motor was namelijk nog steeds zo dood als aan het begin van de dag. Uiteindelijk hebben we de boot maar zeilend op het fokje naar binnen gevaren en kreeg schipper Pieter het voor elkaar om de boot met een prachtige snelheid aan te leggen tussen twee andere schepen aan de kade. Dit bewijst maar weer dat we een geboren zeiler achter het roer hadden! Al met al een leuke en leerzame dag gehad. Maar, laten we proberen om de volgende en tevens laatste wedstrijd af te sluiten met onze eigen boot. Op naar ColdHandedCup #6.
Sander
