Tranen en trots, een topzeiler van formaat
 |
|
© Richard Langdon
|
Zijn rug recht, maar zijn schouders hangen. Met een gebroken stem spreekt Pieter Jan Postma zijn vrienden, familie en sponsoren toe. Het is voorbij. Vierde in Weymouth op de Olympische Spelen van 2012. Op het water tijdens de Medal Race Finn van de ging hij voor brons. Het lijkt zo ver weg.
Toen hij omkeek die middag, gedurende de wedstrijd was daar, tussen de golven, opeens de kans op goud. Ben Ainslie, alom gekroonde favoriet vocht zijn eigen wedstrijd om het goud met de Deen Jonas Hogh-Christensen. Ze waren in de strijd afgezakt naar een 9e en 10e plek. Er gloorde hoop in het Nederlandse kamp. Pieter Jan Postma herpakte, ronde als derde de bovenboei en de koers naar goud was ingezet. Zou de onverslaanbare Finnzeiler Ainslie, die al drie keer eerder de Olympische spelen in deze klasse won, toch te verslaan zijn?
Plots was daar de mokerslag. Tijdens een manoeuvre raakt Pieter Jan Postma de camera van een concurrent. Nooit eerder zat daar een camera. Pieter Jan haalt zijn schouders teleurgesteld op als hij eraan denkt. “Het zat nog niet in mijn routine”. Instinctief draaide hij een strafronde en zakte terug naar de vijfde plaats. Zelfs het brons was daarmee verkeken. Er stonden tranen in zijn ogen toen hij finishte.
Nu staat hij daar, voor zijn vrienden, zijn familie, zijn sponsoren. Het is het moment dat hij als waarachtig sportman opstaat. Vanmiddag nog spiegelde Sven Koster hem het voorland van vier jaar nachtmerries voor, maar nu breekt hier een kleine glimlach door. Hij recht zijn schouders en eert zijn mensen en team voor alles waarvoor ze zo keihard geknokt hebben. Zij zijn van groot belang geweest.. Dit is de drie na beste Finnzeiler van de wereld, maar meer dan dat een sportman van ongekend niveau.
Nynke Plaatsman