Leerlingen Wylde Swan mogen niet van boord op de Azoren
De Wylde Swan, een zeilende school. Zeilt met leerlingen de hele wereld over om ervaring op te doen met zeilen, maar ook om -net als ‘normale’ scholieren- gewoon te leren. Met 24 leerlingen uit Nederland, in de leeftijd van 15-16 jaar, vaar je dan rustig richting Cuba. Totdat het Coronavirus uitbreekt.
Cuba was de locatie waar de huidige groep leerlingen van boord zou stappen en de volgende groep aan zou monsteren. Alles liep anders. Hoe gaat het dan nu aan boord? Wat is het plan? We spreken met Pim van Dijk, de engineer aan boord. Hij is verantwoordelijk voor alles met machinerie aan boord. Van aggregaten, hoofdmotoren en koelsystemen, maar ook het verfonderhoud van het schip.
Hoe is het, Pim van Dijk?
“Wij zijn gezond en het gaat lekker. We hebben net heerlijk gegeten, er zijn verse boodschappen aan boord. En ik heb er geen meter voor hoeven lopen, het werd gewoon gebracht! Ideaal! En ook erg lekker… er zaten biertjes bij. Dik genieten dus hier vlakbij Horta in de Azoren.
Met nadruk op vlakbij, want we mogen niet aan land. We zijn bevoorraad aan een strekdam, hier hebben wij diesel en voorraad ontvangen in een quarantainezone. We mochten voor anker in de haven, echter was dit wel wat krap. We liggen daarom nu net buiten de haven een beetje beschut voor anker.”
Waar mogen jullie dan wel aan land?
“Wij mogen in principe pas in Nederland weer aan wal. In Harlingen om precies te zijn. Hier zullen de leerlingen van boord stappen en naar hun familie terugkeren. Hier zullen we ongeveer over 10 tot 14 dagen aankomen, afhankelijk van de Kanaalpassage. Bij tegenwind wil een tallship niet heel hard, met al die masten en ra’s. Als het bezeilt is zal het beter opschieten, dan varen we snel 10 knopen. Wel gezegd hebbende dat ik als wedstrijdzeiler, deze tocht het record heb gehaald met 11 knopen.”
Hoe is de tocht na het plan van Cuba verlopen?
“Normaal zou de huidige groep leerlingen in Cuba van boord zijn gegaan. Hier konden we niet aanmeren, aangezien dit niet mocht. Het gevolg hiervan was dat de nieuwe groep leerlingen niet naar Cuba kon komen en dus ook niet aan boord kon stappen. Het plan was daarom al snel gemaakt om de groep leerlingen zelf naar huis te brengen. Dit zou slechts twee weken langer duren dan het huidige reisschema.
Al kregen we het plan pas echt rond bij St. Lucia, daar constateerde wij dat de gehele Caribbean dicht was en daardoor dus echt naar Nederland moesten doorvaren.
We hebben nog wel gekozen om eerst vanaf St. Maarten naar Bermuda te zeilen. Vooral omdat we dan eventueel bij een ziekenhuis konden komen mocht er ook daadwerkelijk Corona aan boord uitbreken. Gelukkig gebeurde dit niet. Na een incubatietijd van twee weken en tegelijkertijd goed de leerlingen en crew in de gaten te hebben gehouden, was er geen risico meer op het virus.
De leerlingen moesten even slikken bij het wijzigen van de plannen. Daarnaast kwam ook langzaam het besef wat er daadwerkelijk in de wereld aan de hand was. Wat moesten zij er nu mee? Hoe gaat alles nu verder? Maar de tijdelijke onzekerheid maakte al snel plaats voor zin in dit avontuur.
Het lukt iedereen op dit moment nog steeds prima om 3 a 4 uur zelfstudie te doen. Ze worden ondersteund door de leraren aan boord.
De leerlingen hebben de oversteek over de Atlantische Oceaan goed doorstaan en vooral als een gaaf avontuur beleefd.
Aan boord zijn geen restricties, zoals 1,5 meter afstand of andere maatregelen. De invloed van buitenaf en risico op het virus is 0. Dat doet de sfeer aan boord veel goed!”
Ter illustratie vandaag 08-04-2020:
Scheepsovername, de leerlingen nemen de boot over en de crew mag benen omhoog! Dat wil zeggen alle functies en taken worden door de leerlingen uitgevoerd, van kapitein tot scheepskok.
Een meisje van 1,50m is heel blij om zelfstandig door het schip te gaan. Pim als engineer zijnde mag haar begeleiden met sleutelen aan alle motoren en installaties.
Verder deze dagen..
De sfeer is goed. Het is gezellig aan boord. We vieren feestjes om we vlakbij bij land zijn. Eiland Horta zien is al heel tof. Helaas mogen we er niet aan land, maar hier mogen ankeren is ook al prachting.
Kunnen wij in Nederland wat voor jullie doen?
“Het is niet nodig actie te ondernemen voor ons, wij redden ons prima. Eerst hebben we nog een mooi stuk varen voor de boeg. Hier heeft iedereen erg veel zin in! Het gaat prima met deze groep leerlingen en fantastisch om dit avontuur met elkaar mee te maken! Verder zijn wij volledig zelfvoorzienend op dit moment, dus geen stress.
Onze verwachting in Nederland is dat we verder geen quarantainerestricties krijgen. Wel is het verzoek om geen mensen op de dijk te hebben als we aankomen. Dit is met de restricties van het RIVM echt niet een goed idee! We zijn verder aan het bedenken hoe we de leerlingen en crew veilig naar huis krijgen vanaf de boot. Dit vergt nog enige organisatie en afstemming met familie van de leerlingen.
Zoals het nu lijkt is ons vaarprogramma voor deze zomer redelijk in duigen gevallen. We plannen daarom veel onderhoud en andere werkzaamheden voor als we terug zijn. Zo komen we de tijd wel door.
Maar nu eerst nog even een mooi stuk zeilen. Naar Nederland.”
(met dank aan Bram Romkema en Charmaine Overkleeft)
