Wie woont daar op de boot? #5
Wie zijn jullie?
Richard:
Mijn overgrootouders vervoerden nog zeilend met hun tjalk vrachten over de Rijn, Waal en de Maas. Grootvader versleepte schepen en bracht passagiers van de ene oever naar de andere. Mijn vader vaart nog steeds als schipper op de passagiervaart . Ik ben opgegroeid op en rond het water.
Alex:
Van jongs af aan een passie voor het wedstrijd zeilen en surfen
Tweeëndertig jaar geleden, twee gelijk gestemde met de zelfde passie. Na een halfjaar samen wonen werd het eerste kajuitzeilbootje al gedoopt. Geen weekend werd gemist en de grenzen werden steeds verder verlegd tot waar we nu zijn. Door opknappen van schepen en weer verkopen, zijn we gekomen tot het schip waar we nu op wonen.
Waarom verkopen we het huis niet, we zijn hier alleen maar om te slapen
Op wat voor boot wonen jullie?
Wij wonen op een Flevoklipper 1275. Het schip draag de naam YAGIS en is in 1998 afgeleverd als casco. Met zijn tweeën hebben we het schip afgebouwd tot wat het nu is.
Waarom zijn jullie op een boot gaan wonen?
Het oudste scheepje in de familie, een zeilende Tjalk met een hulp motor in het gangboord. Op het achterschip van de Tjalk bevindt zich de roef een kleine knusse ruimte met een gemoedelijke sfeer. Gas lamp boven de tafel en gietijzeren 
oliekachel die de ruimte verwarmd. Een zwengelpomp die het water rechtstreeks uit de Rijn in de wasbak pompt. Een trap die je bracht naar een piepkleine ruimte onder het achterdek. Hier werd geslapen, twee kleine poorten brachten wat licht. De schipper en zijn vrouw, een eenheid en zo tevreden met wat ze hadden. “Zo wil ik ook wonen”.
Al 17 jaar ieder weekend zomer en winter naar de boot, behalve als er ijs lag, dan was er tijd om de sociale contacten te onderhouden. Zelfs onze kat zat op vrijdag middag al klaar in zijn mand om mee te gaan naar de boot.
Voorjaar 1999 kwam de vraag, “ waarom verkopen we het huis niet, we zijn hier alleen maar om te slapen, te werken, wassen en de boodschappen voor het aankomede weekend te doen ”. Onderhoud en schilderwerk van het huis werd verwaarloost terwijl de boot aan alle kanten straalde van schoonheid.
Zo gezegd zo gedaan. Het huis was binnen een week verkocht inclusief de inboedel . Het ging allemaal wel te snel. De boot was van binnen nog lang niet klaar, het bed werd met spoed ingetimmerd en de rest kwam later wel. Ondanks de chaos waar we in terecht kwamen genoten we al direct van de gemaakte stap. We hoefden zondag middag niet meer naar huis. Met een wijntje op het achterdek kijkend naar de schepen waar de plunjezakken weer vol gepakt werden.
Wat zijn de voor- en nadelen voor jullie?
Stiekem zijn ze allemaal jaloers op de vrijheid die wij hebben gevonden, op ieder moment kunnen wegvaren, na een lange warme zomerse werkdag even over boord. Waar je ook komt met de boot, contact met je tijdelijke buren is zo gemaakt. Sociale controle is groot en bootjes volk ondersteunt elkaar met van alles. Even geen drukte dan gaat het anker eronder. Kan alle voordelen wel opsommen maar na 16 jaar wonen op een boot is het nog steeds genieten.
We hebben het getroffen, maar waar voordelen zijn, zijn natuurlijk ook de nadelen. De nadelen zien we als uitdaging.
Wonen op een boot is een grijs gebied. Een overijverige ambtenaar kan met vragen over je woonsituatie komen. De haven vind het prima dat we aan boord wonen, en voor de wintermaanden is er een tappunt voor drinkwater geregeld.
Hetzelfde comfort van een woning aan wal op een varend schip realiseren is een uitdaging
Hoe houden jullie de boot warm?
De radiators door het schip worden in de winter verwarmd door een moederhaard die in het achteronder staat te pruttelen. De Kabola Old English brand in de wintermanden continu. In het voor en najaar verwarmt webasto de radiators.
Een olie kachel heeft het voordeel dat door de circulatie van de schoorsteen constant een lucht verversing plaats vindt en het schip droog houd. In de winter is de luchtvochtigheid vaak te laag. Isolatie en dubbelglas houden de kou buiten.
Hebben jullie aanpassingen aan het schip gedaan?
Hetzelfde comfort van een woning aan wal op een varend schip realiseren is een uitdaging. Maar met de huidige techniek zeker realiseerbaar. Het is voor ons dan ook een uitdaging om zo comfortabel mogelijk te leven, duurzaam, zelfsupport en toekomstgericht.
Het schip aanpassen doen we nog steeds, technologische veranderingen in deze tijd gaan zo snel.
In de loop van de jaren nam de energie vraag van het schip toe, maar ook voor het gebruik van walstroom in de havens betaal je de hoofprijs. De laatste drie jaar hebben we ons hier in verdiept met als resultaat dat we zonder verlies van comfort geen stroom problemen meer hebben. Het stroom verbruik is met de helft terug gebracht door kritisch naar de stroomverbruikers te kijken. We schrokken van het aantal adapters en laders die in de stopcontacten zaten. Ook als ze zitten te niksen gebruiken ze behoorlijk wat stroom. De grootste klapper is het vervangen van de gloeilampen door led verlichting. De strijkijzers noemen zeilende schepen vaak droogmolens, dus de was in de mast en weer wat kWh minder gebruikt.
Tien jaar geleden een wind molen op de bezaansmast geplaats, superwind 300 watt. Er ligt nu een zonnepaneel van 240 watt op de davits, en twee daglicht panelen van 120 watt op het dak.
Een “dood schip” zoals ze zeggen is verleden tijd en de accu’s hebben een gezonder en langer leven. O ja, op warme, zonnige, windstille dagen geen boze blikken meer die onze kant opkijken als onze stille generator een zacht spinnend geluid maakt.
