Mijn eerste bootblog#3: Werkelijkheid
Friso en Esther vertellen in deze blog over de zoektocht naar hun eerste eigen zeilboot. Voor velen een herkenbare eerst keer. Voor degenen die de stap nog moeten zetten wellicht een welkom inzicht in dit proces. Welke overwegingen hebben we gemaakt? Waar let je op? Hoe pak je zoiets aan? Van oriëntatie tot het definitieve besluit. In deze driedelige blog nemen we je graag mee op onze zoektocht.
De Standfast 40
Op een gegeven moment leerden we over het fenomeen de Standfast 40. De trots van Frans Maas uit Breskens. Een polyclassic te noemen met typerende lijnen vanuit het IOR tijdperk. Gebouwd als een tank en alles klopt voor het ‘echte zeilwerk’. Dit schip vraagt om groot water en verre avonturen. Naar mate we hier ons meer in verdiepten, raakte we steeds enthousiaster tot we zo nieuwsgierig waren dat we een aantal bezichtigingen zijn gaan doen.
De Bastet. Een Standfast 40P uit ’82. We hadden serieuze interesse in dit schip. Echter, op het laatste moment kwam de aap uit de mouw toen we de keurmeester interviewden. Het schip was niet overgespoten vanwege de mooie kleur maar vanwege schade na het losslaan van een mooring. Bovendien was het schip op verschillende plekken nat en was er delaminatie geconstateerd. Zo zie je maar weer dat het grondig doen van onderzoek je niet alleen emotionele geruststelling geeft.
De Rainbow. Een 40P uit ’82. Met verlaagd brugdek waardoor de instap makkelijker is gemaakt maar de ruimte onder de kuip kleiner is. Dit schip was in beduidend mindere staat.
De Aphrodite. Eveneens een 40P uit ’82. Had osmose en zowel dek als romp verdienen een nieuwe verfbeurt. Van binnen is het een wereld van verschil en was alles pico bello. We spraken met de eigenaren. Deze waren behalve vriendelijk ook erg secuur en hadden elk detail netjes bijgehouden. Dat is zeker een pre. Ook de handgemaakte tekeningen van de heer Maas waren nog bewaard gebleven.
Met de Standfast 40 in ons achterhoofd zijn we nog voor een paar maanden als opstapper mee geweest voor een delivery in Indonesië aan boord van een Trident Warrior 40. Deze reis hielp ons om alles te laten bezinken en om ons eisenlijstje in de praktijk te simuleren en te vergelijken. Dit heeft veel bevestiging gegeven.
Uiteindelijk hebben we gekozen voor Annie (ja, die naam, daar moet nog iets mee). Uiteraard ook een Standfast 40 maar dan een ‘S’ wat mooiere lijnen in de opbouw heeft (i.p.v. flushdek). Het schip is uit ’78 en is in nette staat. Na wat onderhandelen zijn we op een acceptabele prijs uitgekomen.
Vanmiddag zit ik de aanbetaling in te kloppen op mijn internetbankieren.
Vanmiddag zit ik de aanbetaling in te kloppen op mijn internetbankieren. Zo’n bedrag heb ik nog nooit in mijn leven ergens voor betaald. En dat is nog maar de aanbetaling van 15%! Het is ontzettend spannend allemaal maar na zo’n lange zoektocht ben ik behoorlijk zeker van mijn zaak dat dit de juiste keuze is.
Op het moment van schrijven is het nog niet zover want de keuring moest nog plaatsvinden maar we krijgen alvast een warm gevoel van het idee om zometeen het grote water op te kunnen en comfortabel aan boord kunnen verblijven. Voor anker met een beerenburgje de zonsondergang bekijken, in bed het water horen kabbelen, de nacht in zeilen of met 25 knopen met zonnetje over het water beulen, priceless
Zo terug kijkende, kan het vreemd lopen. Anderhalf jaar geleden had ik nooit gedacht eigenaar te worden van zo’n schip als de Standfast 40. De hele zoektocht is een leer-curve geweest. Ook zijn we min of meer gedwongen geweest om goed na te denken over de toekomst en wat we willen in het leven.
Nu ben ik ook iemand die tot in het eindeloze informatie kan verzamelen om er zo zeker mogelijk van te zijn de juiste keuze te maken. Hoe groter het bedrag, hoe meer onzekerheid, hoe meer behoefte aan informatie om maar geen misstappers te maken. Iemand zei laats tegen me; ‘maar je moet op een gegeven moment ook de knoop doorhakken’. Vanuit mijn werk weet ik dit ook. 100% is niet haalbaar. Ga voor 80%. Anders gebeurd er niets in het kader van ‘analyse paralyse’. De rest komt later.
Vorige week hadden we een voorlopige prijsovereenkomst. We hebben een enigszins onconventioneel leven. Zo wonen we antikraak, zijn we bewust ‘kind-vrij’, rijden we in een Daihatsu Cuore en kopen we een boot in plaats van een huis. Zo kan het ook! Natuurlijk niet zonder eerst alle financieen netjes in kaart te hebben gebracht inclusief een fictief stukje over begrote bootkosten.
De keuring
We hadden de aankoopkeuring ingepland. We leefden naar de dag toe en geleidelijk liep de spanning op. Op de dag zelf, onderweg naar de jachthaven, kneep ik ‘m even want de hemel was donker van de regenbuien. Dat kunnen we niet gebruiken want om een goede vochtmeting te kunnen doen moet het droog zijn. Gelukkig bleek alles door te kunnen gaan. Bij de makelaar ontmoette ik de scheepsexpert, de zeer bekwame Jan Rotgans. Tijdens de keuring zat er met mijn leergierige neus boven op. Eerst het onderwaterschip afkloppen. Stuurboord; check. Bakboord; check. Dan de vochtmeting. Stuurboord; check. Balboord; check. Bij elke stap komt onze droom dichterbij maar de wetenschap dat het schip ook op elk moment afgekeurd kan worden, maakt het ontzettend spannend. Nu verder naar het dek en de proefvaart, systemen, motor, etc. Check! Alles dik in orde! Het enige wat ons nog in de weg staat is het overmaken van de restsom.
Werkelijkheid
De verkoophaven is in Hindeloopen en wij wonen in Lemmer waar we ook een ligplaats hebben geregeld. Esther en ik hebben beide zat zeemijlen, maar vrijwel geen haven- en manoeuvreer-mijlen. We vertrouwen op een slakkengangetje met alle fenders standby en vroeg in de ochtend zodat er geen drukte is. Ondanks gebrek aan ervaring vertrouwen we toch op elkaar en onszelf dat we ook deze klus wel gaan klaren. Eenmaal op het IJsselmeer begint het echte genieten. Zijn we wel echt wakker? Dromen we nog? Het is allemaal erg onwerkelijk. Ons eigen schip. En wat voor een! In onze ogen het allermooiste en stoerste schip wat er is. Wat een prachtige lijnen. En, eerlijk is eerlijk. Het zeilt als een tierelier. Hoog aan de wind en snel. Zo laten we met gemak vele schepen achter ons. Alles klopt aan dit schip. De zwaargebouwde romp en overbemeten tuig geven erg veel vertrouwen.
Inmiddels ligt ze in haar Thuishaven in Lemmer. Wat een droom, wat een beauty. Ons schip! J We hebben haar omgedoopt tot SY Mojo.
Dit was het laatste deel van de drie-delige blog serie. Toekomstige blogs en updates zullen volgen. Kom gerust een kijkje nemen, praatje maken, volgen, delen of liken op www.facebook.com/SYMojo EN op het water natuurlijk!
