MHS adventure, part 9 De laatste dag…
Als één van de opstappers en als eerste dame aan boord van de “Seahorse”, met het vertrek van zijn maatje Lex, lees je hier in mijn blog mijn ervaringen beschreven vanuit een vrouwelijk oogpunt. Het schetst een beeld van een bijzondere reis met een licht humoristisch inslag, wellicht soms wat onbeschaamd, maar bovenal recht vanuit mijn hart…
Wie ben ik?! Ik ben Brigitte en ik woon samen met mijn zoon van 9 op de tweemast tjalk ‘Horizon’ in de haven van Lelystad Haven. Het leven op en aan het water is voor mij het leven in zijn puurste vorm…
Ik wordt wakker met het getik van de regen op het dek en het klotsen van het water rondom de boot. Het weer is volledig omgeslagen. We besluiten om vandaag terug te reizen naar Cherbourg. Hier staat het autootje van Andries ons op te wachten, waarna we door rijden, terug naar Nederland.
Op korte termijn zal, i.v.m. de verslechterde weersomstandigheden, niet gevaren kunnen worden en Andries moet nog wat zaken in Nederland regelen om vervolgens na een paar dagen weer terug te keren om zijn reis verder te vervolgen. Langzaam dringt het tot mij door, deze reis is voor mij ten einde gelopen. De in mij opkomende droefheid past perfect in het huidige weerbeeld, grijs en miezerig… Afscheid nemen is nooit echt mij ding geweest.
Na het ontbijt maken we de Seahorse klaar voor ons vertrek. We ruimen op, wassen af, maken schoon en pakken onze tassen in. En met de laatste check of de Seahorse en alles aan boord ‘windproof’ vast ligt, lopen wij bepakt en bezakt en met onze gezichten diep in de kragen van onze jassen van de Seahorse weg.
De regen valt inmiddels met bakken uit de hemel en de wind duwt ons ruw over de steiger heen richting de warmte en beschutting van de bar alwaar wij gisterenavond na aankomst een afzakkertje of twee/drie hadden genuttigd. Als een stel verzopen katten ploffen we neer op een van de aanwezige loungebanken en met een cappuccino en een latte gaan wij online op zoek naar vervoer terug naar Cherbourg…
Het regelen van het vervoer naar Cherbourg gebeurd via BlaBlaCar, een voor mij nog onbekend begrip. Het is feitelijk een online ‘lift’service. In plaats van aan de weg te staan met je duim omhoog in de hoop dat er in deze tijden van haast, achterdocht en wantrouwen er nog mensen zijn die je mee willen nemen, voor op z’n minst een aanzienlijk stuk van je reis, zoek je op plaats van bestemming en waar je vandaan komt en er poppen een aantal berichten op van mensen die een account hebben en hierin hun rit hebben geplaatst. En na het maken van je keuze en het betalen van een kleine onkostenvergoeding krijg je de contact gegevens van de desbetreffende persoon waarmee je mee kunt rijden, ik zeg; Prima service!
Afscheid nemen is nooit echt mij ding geweest
Zo hebben wij een ‘date’ met 2 jonge gasten uit Brest die om 16:30 uur rechtstreeks naar Cherbourg rijden. We spreken af op een plek net buiten Camaret sur Mer, alwaar zij ons op kunnen pikken. Vervolgens bestellen we een taxi om ons naar de afgesproken ‘meet & greet’ locatie te brengen.
Aangekomen op de afgesproken locatie zien wij de auto en we maken kennis met onze bestuurder en zijn bijrijder. Het blijken studenten te zijn van de Zeevaartschool van Brest. Elke vrijdagmiddag rijden zij samen de ruim 4 uur durende traject van Brest naar Cherbourg alwaar zij beide met hun jonge gezin wonen. En zo achterin opgevouwen tussen Andries en onze bagage in geniet ik van de reis, de gesprekken en laat ik mijn gedachten gaan over de afgelopen dagen…
